Κάτω από την επιφάνεια

Κεφάλαιο 1

Όλα τα αδιέξοδα σε βγάζουν στη ζωή λένε, μα η ζωή της Ελίζας δεν είχε αδιέξοδα, ούτε κινδύνους. Ήταν ήρεμη με μικρές δόσεις ευτυχίας, αλλά καθόλου δράση. Άλλωστε, τι επικίνδυνο μπορούσε να συμβεί σε ένα χωριό όπως το Σλοουντεθ; Κανένα φιδάκι να τριγυρνούσε στους καταπράσινους αγρούς σε ένα γαλήνιο ανοιξιάτικο τοπίο με μια μελωδία από τιτιβίσματα πουλιών να ηχεί στα αυτιά των αγροτών που φύτευαν τις καινούργιες σοδειές. Ενώ, κάποια παγερή νύχτα του χειμώνα ,οι καταιγίδες να ξεριζώνουν τα λυγερόκορμα δέντρα του χωριού και ο αέρας  λυσσασμένος να χτυπάει τα λευκά πλέον από το χιόνι παντζούρια των σπιτιών μανιωδώς. Η Ελίζα πάντα ευχόταν να φύγει, όσο και αν της άρεσε το μικροσκοπικό χωριουδάκι της. Έκανε όνειρα για τον κόσμο έξω από τα όρια του χωριού, για ένα κόσμο όπως τον περιέγραφαν στα βιβλία που διάβαζε. Ζούσε στην δική της πραγματικότητα, αλλά δυστυχώς δεν γνώριζε την σκληρότητα του κόσμου, η οποία βρισκόταν κάτω από την λεία επιφάνεια του δήθεν καλού και θα την μάθαινε πολύ σύντομα.  Μετά την ηλικία των 15 ετών,το χωριό δεν είχε να της προσφέρει τίποτα πια, εκτός από έναν αργόσυρτο θάνατο του μυαλού. Είναι ελάχιστα ειρωνικό έτσι; Το όνομα του χωριού σήμαινε αργός θάνατος και η νεαρή αυτή κοπέλα τον βίωνε  σε όλο του το μεγαλείο.      

Όμως η ζωή της θα άλλαζε συνταρακτικά γρήγορα την ημέρα των γενεθλίων της. Έκλεινε τα δεκαεπτά και ένα τρομερό γεγονός θα την έστελνε μακριά σε ένα τόπο ξένο και απόμακρο, που δεν έμοιαζε καθόλου με τα παραμύθια που διάβαζε για χρόνια...