Bakıcı

FİNAL

Selin
İçeri girdiğim ikizlerin ağladığını duydum . Duru Berkay'ı kucağına almış ağlamasını susturmaya çalışıyordu . Beni görünce sinirli sinirli baksada Berkay'ı kucağıma verdi . Vermesi ile Berkay'ın ve Berk'in susması bir oldu . Onlarla biraz uğraştıktan sonra kalktım . Duru ben kalkınca konuşmaya başladı .
- Bebeklerim senin yüzünden böyleler .
- Yapmak istemediğin anneliği bana mı atıyorsun şimdi . Beni ilk gördüğünde bana emanet ettin onları şimdi ise düşmanız .
-Ben sana göz kulak ol dedim kendine kocamı aşık et demedim yada bebeklerimin anne kokusu sen ol demedim .
-Bak hayatına geri döndün işte . Ben şehir dışına çıkacak ve bir daha İstanbul'a gelmeyeceğim tamam mı ?
-Neden pes ettin ?
- Ben yıprandım artık anlıyor musun  bırakın artık beni .
-Benim işime gelir . Yalnız bebekler kokunu isteyecek kullandığın kokuları bana söyle .
Söyledikten sonra Emir'in arabasına bindim . Su'yun evine gelene kadar hiç konuşmadık . Geldiğimizde bir şey demeden tam inecekken Emir kapıları kilitledi ve ona döndüm .
-Seni tanımak güzeldi . Kokunu asla değiştirme çocuklar seni bulacaktır ben bulmaları için elimden geleni yapacağım emin olabilirsin .
-Hayır istemiyorum , dedim ve kilitleri açtı bende arabadan indim .
5 yıl sonra
Selin
Hayatımı düzene sokmuştum . Bir iş yerinde sekreter olarak başlamıştım . En son bakıcılık macerasından sonra yapamayacağıma karar verdim ve bu işi bulunca burada başladım . Evimde yiyecekler azaldığı için markete gittim ve alışverişe başladım . Çocuk sesleri ile doluydu market . Biri ayağıma çarpıp yere düştü erkek çocuğu idi .
- Hey canın acıdımı? dediğimde gözlerimin içine baktı ve kokumu içine çekti . Ne olduğunu anlamadan ve bir şey demeden kalktı koşarak gitti . Bende gülümseyip alışverişime tekrar devam ettim . Tam alışverişim bitmişken biraz önce gördüğüm çocuk ile ona çok benzeyen bir çocukta yanındaydı . Bana yaklaştılar . Ona benzeyen çocukta beni kokladı .
-Çocuklar çok mu kötü kokuyorum ben ? diye sordum . Onlarda
-Annemizi bulduk diye gülüp bağırmaya başladılar .
-Ben anlamadım çocuklar , dedim. Onlarda ;
-Baba annemizi bulduk diye bağırmaya başladılar . Allah aşkına neler oluyor burda .
-Çocuklar ben anneniz değilim üzgünüm , dedim . Bana çarpan çocuk arkamdaki kişiye ;
-Baba sonunda annemizi bulduk saklambaç bitti , dedi . Bende arkamı dönerek tam konuşacaktım ki ! TOPRAK KARŞIMDA İDİ . Ben market arabamı da alıp konuşmadan gitmeye başladım çocuklar ayağıma tutundu . Bunlar Berk ve Berkaydı. Aman allahım ne kadar büyümüşlerdi .
-Berk ve Berkay hadi rahat bırakın ayaklarımı gitmem gerek .
-Adımızı biliyorrrr diye bağırmaya başladılar . Hayır seni bırakmayacağız anne biz seni çok üzmüşüz o yüzden bıraktın bizi demi . Özür dileriz . Diye ikisi aynı anda konuştu . Gülümsedim .
-Siz beni üzmediniz sizi gördüğüme o kadar sevindim ki anlatamam ama ben sizin anneniz değilim çocuklar .
-Öz annemiz olmadığını biliyoruz ama biz senin kokun ile büyüdük anne biz seni istiyoruz , diyip sarıldılar . Dayanamayıp bende onlara sıkıca sarıldım . Toprak yaklaştı ve çocuklar benden ayrılıp elimi tutmaya başladılar .
-Biz annemizle kalmak istiyoruz baba nolur izin ver nolurrr .
-Bakalım anneniz müsait mi hem onunla bizim konuşmamız gerek .
-Hayır baba sen konuşma sen onu çok üzmüşsün AYŞE teyze demişti bize sen bir daha kırarsın onu diyip ikisi de bana sarılmaya başladı .
-Evim müsait çocuklar gelebilirsiniz , diyerek gülümsedim . Arabama eşyalarımı koydum çocuklar benim arabama binmek istemişlerdi . Toprağın geldiği arabaya bakınca bu araba mahvolmuştu diye içimden geçirdim . Toprağın arabaya yaptıklarımı aklıma gelmişti .
&&
Mert arabanın anahtarını bana uzattı.
-Istemiyorum arabayı geri götür.
-Malesef olmaz , dedi ve anahtarı elime verdi .
-Mert al şu anahtarı. Dememe rağmen beni dinlemedi ve arkasına dönüp gitti. Bende sinirlenip bisikleti kenara çekip kilitledim. Arabaya bindim ve Toprağın iş yerine sürdüm. Bu araba bebeklerindi o yüzden kabul etmiştim şimdi bir anlamı yoktu. Iş yerine geldiğimde Toprağın odasına çıktım. Sekreterine baktım yoktu. Bende kapıyı tıklatıp girdim. Odada kimse yoktu. Anahtarı masanın üzerine bırakırken Toprağın sesini duydum ve arkamı döndüğümde yüz yüze geldik.
- Senin burda ne işin var ?
- Ben arabayı getirdim.
- Arabani al ve git !
-Benim değil o araba bebeklerin .
- Öyle mi?
- Evet , dememle Toprak anahtarı aldı ve kolumdan tuttu. Arabayla bir yere geldik boş bir arsaydi . Toprak sinirle arabadan çıktı ve arabanın arkasındaki levyeyi çıkardı ve bağırdı.
- Çık arabanın içinden! Bende o bağırınca korktum e çıkamadım. Sinirle kapımı açtı ve arabanın içinden çekti beni . Birden bırakınca yere düştüm ama dönüp bile bakmamisti bana.
- Arabani sana al dedim ama sen dinlemedin, dedi ve elindeki levyeyle arabanın camlarını kırmaya başladı ben şaşkınlıktan konusamiyordum bile . Camları kırdıktan sonra kapılara vurdu ve levyeyi yere atıp yürümeye başladı. Bende olduğum yerden kalktım ve yanına gidip kolunu tutum ama o hemen çekti.
- Toprak sen böyle birisi değilsin ben yapmadım diyorum ama bana inanmiyorsun yaptiklarin canımı acitiyor görmüyor musun? Bu öfke çok fazla beni dinlemiyorsun yalan söylüyor, dememle elini kaldırdı tam vuracakken tuttum , sonradan pişman olacağın şeyler yapma Toprak, dedim ve yürümeye başladım. Topraktan uzaklastiktan sonra ağlamaya başladım.
&&
Eve geldiğimizde çocuklar uyumuştu . Bende çocukları yatağıma yatırdım ve Toprağın yanına gittim .
-Selin umarım rahatsız olmamışsındır . Ayşe anne çocuklara seni anlatarak büyüttüğü için senden başka kimseyi istemediler Ankara'ya gelme sebebimiz sendin zaten şansa bak ki onlar benden önce buldular seni ...
-Duru nerde onu göremedim ?
-Emir ile yurt dışına gitti . Çocuklar onu kabul etmeyince terk etti .
-Bilmiyordum . Üzgünüm .
-Selin ben özür dilerim .
-Ne için ?
-Sana yaşattıklarım için . Biliyorum affetmezsin çünkü sana çok kötü davrandım dinlemedim seni çok pişmanım Selin . Beni affet ben bbben seni seviyorum Selin . Dediği anda şok olmuştum . Ben ne diyeceğimi bilemedim . Onu seviyor muydum evet ama çok kırılmıştım ve güvenim kalmamıştı ona karşı . Ben düşünceler içinde iken Toprak ayağa kalktı ve ayaklarımın dibinde oturdu .
- Beni affedene kadar kalkmayacağım . Ayaklarına kapanıyorum lütfen affet .
-Toprak saçmalama kalk lütfen .
- Hayır affetmeden olmaz .
- Çocukça davranmayı kes Toprak . O kadar şey yaşandıktan sonra seni affedemem.
-Ama çocuklar ...
- Çocuklar ne zaman isterse onlarla görüşürüm benimle kalmak isterlerse izin verirsen kalırlar . Ama seni istemiyorum .
- O zaman ben gideyim yarın çocukları alırım .
-Olur , dedim ve kapıya yöneldi . Kapıyı açtım son kez baktı ve gitti .
Kapıyı kapattığımda sadece çocuklar aklımda vardı ve hayatımın geri kalanında onlara annelik yapmaya devam ettim ama Toprak ile iki yabancı gibi kalmaya karar vermiştik .

Sonnnn