Τα φτερά του έρωτα

Τα Βιβλία

Η μέρα στο βιβλιοπωλείο έμοιαζε καυτή και δεν έλεγε να τελειώσει. Η θερμοκρασία έξω έφτανε τους 38 βαθμούς και καθώς ήταν μεσημέρι δεν έβλεπες ντόπιους να κυκλοφορούν πάρα μόνο μερικούς αμέριμνους τουρίστες με τα μαγιό τους και τις τσάντες παραλίας τους.
Η Σοφία είχε καθίσει στον πάγκο πίσω από το ταμείο και διάβαζε την madame bogary του Φλωμπέρ. Είχε τελειώσει το αρλεκιν της Γεωργίας όταν γύρισε από το αποτυχημένο ραντεβού της με τον Πέτρο, τον γνωστό της Γεωργίας που δούλευε στη χώρα του νησιού μαζί με τον αδερφό της Γεωργίας.
Το ραντεβού είχε ξεκινήσει καταστροφικά καθώς εκείνος από την αρχή, την είχε κοιτάξει από πάνω μέχρι κάτω και έπειτα ήταν σχεδόν αγενής καθ'ολη τη διάρκεια του ραντεβού. Σχεδόν μετρούσε τις μπουκιές της και την ώρα που έτρωγε ένα κομμάτι από την γεμιστή πατάτα της, εκείνος την είχε ρωτήσει αν είχε κάνει ποτέ δίαιτα. Η Σοφία είχε εκνευριστεί που ήταν τόσο αναίσθητος και δεν ήξερε πως να μιλήσει σε μια γυναίκα που τελικά σηκώθηκε πάνω, του πέταξε ένα εικοσαευρω στα μούτρα και έφυγε παίρνοντας μαζί και την απογοήτευση της.
Όταν γύρισε σπίτι άλλαξε, ξέβαψε το πρόσωπο της και φόρεσε τις αγαπημένες της πιτζάμες, εκείνες με τα μικρά κρινάκια που της είχε κάνει δώρο η μητέρα της λίγο καιρό πριν πεθάνει. Ήταν πολύ λυπημένη και έκλαιγε καθώς διάβαζε το αρλεκιν. Ευχήθηκε κάποτε να βρισκόταν κάποιος εκεί έξω που να μπορούσε να νιώσει όσα ένιωθε κι εκείνη και να την ερωτευόταν πάρα τα ψεγάδια της.
Ο ύπνος την είχε πάρει αργά τα ξημερώματα και το πρωί δε μπορούσε να πάρει τα πόδια της, όταν χτύπησε το ξυπνητήρι.
Πριν καμιά ώρα είχε φύγει ο Θέμης, ο αντιπρόσωπος ενός από τους εκδοτικούς οίκους με τους οποίους συνεργαζόταν. Της είχε φέρει μερικές καινούργιες εκδόσεις και τώρα το κιβώτιο την περίμενε για να το ανοίξει και πάλι και να ταχτοποιήσει τα βιβλία στα ράφια τους.
Η πόρτα άνοιξε αναπάντεχα και το κουδουνάκι χτύπησε χωρίς να νοιάζεται για τη ζέστη που εισέβαλλε μέσα στο μαγαζί σαν λάβα που απλώνεται παντού.
Η μυρωδιά του, σαπούνι, καθαριότητα και θαλασσινή αύρα γέμισαν τον χώρο και η Σοφία είδε το αγαπημένο πρόσωπο του Άρη να εμφανίζεται.
Το πρωί σήμερα δεν είχε εμφανιστεί και είχε υποθέσει πως ίσως είχε πια παραλάβει το φωτοτυπικό από την Αθήνα. Να τος όμως, μπροστά της, ηλιοκαμμένος και χαρούμενος πάρα τον ιδρώτα που κύλαγε στο μέτωπο του.
"Καλησπέρα Σοφία. Τι ζέστη σήμερα; Είχα τη φαεινή ιδέα να έρθω με τα πόδια από τα ξενοδοχείο και νόμιζα πως θα πέσω κάπου στο δρόμο. Με σταμάτησε μια γιαγιά που ήταν στην αυλή της και με ρώτησε τι στο καλό έκανα μες στο λιοπύρι. Ήθελε να μπω στο σπίτι της να φάω πίτα με τα εγγόνια της. Με το ζόρι ξεγλίστρησα" της είπε και της χάρισε ένα ζεστό χαμόγελο.
Σκέφτηκε τη σκληρότητα του Πέτρου και την σύγκρινε με τη ζεστασιά του Άρη. Αναρωτήθηκε αν κι αυτός θα μπορούσε να γίνει τόσο κυνικός αν ήταν στη θέση του Πέτρου.
" Είναι η Σταθούλα του Ρίγανου. Φτιάχνει πίτες και μου φέρνει τα πρωινά. Σήμερα είχε χορτοπιτα, μου την έστειλε με την εγγονή της"του απάντησε και γέλασε κι αυτή. Το χωριό και οι κάτοικοι του ήταν μορφές και πάντα τη διασκέδαζε να μιλάει για αυτούς σαν να ήταν οικογένεια της με αγάπη και πειράγματα.
" Φαίνεται πως είσαι το αγαπημένο κορίτσι του χωριού. Χτες το αγόρι που φτιάχνει τα υδραυλικά στο ξενοδοχείο μου έλεγε για σένα.Του ανέφερα τις φωτοτυπίες που βγάζω εδώ και εκείνος σου έπλεξε το εγκώμιο."
"Ο Νίκος! Είναι ο ξαδερφός της Δώρας της φίλης μου που ήταν εδώ τις προάλλες αν θυμάσαι."
Μίλησαν λίγο ακόμη και η Σοφία δε μπορούσε να μη προσέξει πόσο όμορφα συζητούσαν και πόσο άνετα. Ήταν φιλικός και άνετος χωρίς να είναι κουτσομπόλης ή αδιάκριτος.
" Σήμερα το πρωί δεν ήρθα γιατί δεν χρειαζόταν να βγάλω φωτοτυπίες αλλά αργότερα θυμήθηκα κάτι που ίσως σε ενδιέφερε. Όταν αναπαλαίωσα το κτίριο κράτησα σε μερικές κούτες, πράγματα που υπήρχαν και δεν ήθελα να καταστραφούν.
Έχω κάποιες κούτες με βιβλία, παλιά βέβαια και μεταχειρισμένα που ήταν των γονιών μου και γενικότερα της οικογένειας μου. Ρώτησα και μου είπαν πως δεν υπάρχει δανειστική βιβλιοθήκη στο νησί για να τα δώσω οπότε σκέφτηκα να τα δώσω σε σένα. Πρόσεξα πως έχεις ένα ξεχωριστό τμήμα για παλιά βιβλία οπότε ίσως τα θέλεις" της εξήγησε και έκανε νόημα με τα μάτια του δείχνοντας το μικρό δωμάτιο δίπλα που φιλοξενούσε όλα τα παλιά βιβλία που τόσο αγαπούσε η Σοφία.
" Φυσικά, θα ήταν χαρά μου!Σε ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες! Είσαι όμως σίγουρος πως θες απλά να μου τα χαρίσεις; Ίσως θα προτιμούσες να σου δώσω κάποιο ποσό; Να τα δω και να διαλέξω κάποια για να μη στα πάρω όλα;" τον ρώτησε δειλά. Δεν ήθελε να σκεφτεί πως τον εκμεταλλευόταν. Πάντα ήταν λίγο ευαίσθητη με αυτά τα θέματα.
" Όχι βέβαια, μη λες χαζα.Θα χαρώ να περάσεις οπότε σε βολεύει από το ξενοδοχείο για να τα πάρεις. Έχεις αυτοκίνητο; Αν όχι μπορούμε να τα φορτώσουμε στο δικό μου"
"Έχω αυτοκίνητο αλλά σε ευχαριστώ, είσαι πολύ ευγενικός. Θα περάσω μόλις βρω κενό ή μετά το κλείσιμο του μαγαζιού "
του χαμογέλασε και σκεφτόταν πως ήταν ένας πραγματικός ιππότης. Ήταν σίγουρα ερωτευμένη μαζί του.
" Πολύ ωραία. Θα σου αφήσω τη κάρτα μου και πάρε με ένα τηλέφωνο για να είμαι εγώ ο ίδιος στο ξενοδοχείο γιατί η Ιόλη ίσως δε ξέρει ακριβώς που είναι οι κούτες στην αποθήκη."
Ιόλη; Μάλιστα... Ποια ήταν η Ιόλη; Ίσως απλά κάποια υπάλληλος στην υποδοχή ή κάποια καμαριέρα.
" Είμαστε ακόμη καινούργιοι εδώ και ξέρεις πως είναι αυτά, προσπαθούμε να εγκλιματιστούμε. Για την Ιόλη είναι πιο δύσκολο γιατί δεν έχει έρθει ποτέ στο νησί πάρα τη καταγωγή της. Εγώ τουλάχιστον ερχόμουν μικρός"
"Ναι καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν είναι μια εύκολη περιοχή για μια νέα κοπέλα.. "
" Πιο πολύ ήρθε μαζί μου στο Νησί για να με βοηθήσει με το ξενοδοχείο.. Αλλά δυσκολεύεται να προσαρμοστεί. Είναι τελείως άλλο στυλ, ξέρεις κοπέλα της πόλης "
Αλίμονο... Κοπέλα της πόλης. Τη φαντάστηκε αέρινη και κομψή να βολτάρει ψωνίζοντας στην Ερμού πάνω στα ψηλοτάκουνα της.
" Είστε καιρό μαζί; "ρώτησε ξαφνικά και αδιάκριτα αλλά δε μπόρεσε να κρατηθεί.
" Ένα χρόνο. Κι όπως καταλαβαίνεις, το προσπαθούμε πολύ" της απάντησε και η Σοφία ένιωσε ήδη την μελαγχολία της ήττας να κυλάει πάνω της σαν τον καυτό ιδρώτα του καλοκαιριού.

(καλησπέρα 🌹 Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο; Σταδιακά τα πράγματα θα γίνονται όλο πιο ενδιαφέροντα γιατί πάντα στα πρώτα κεφάλαια μου αρέσει να μιλάω πιο πολύ για τους πρωταγωνιστές και το περιβάλλον τους. Οπότε δώστε στην ιστορία μας μια ευκαιρία και συνεχίστε την ανάγνωση! 💓Φλκκ)