A Girl Journey in Japanese Era

Kabanata isa

Naasar ako sa pamilya ko aga aga mag aaway sa harapan ko alam namang may kausap ako  sa telepono duon pa sa mismong harapan ko nag aaway.

" hindi mo tinuturuan ang anak mo danny!!!" sigaw ni mama

" anong hindi?!! Sinasabi ko naman sa kanya na huwag lalabas ng bahay kapag 11 na ng gabi!!" sigaw ni papa

" ilang beses pa ba tayo pupunta ng prisinto para kunin ang anak natin ha?!!" sabi ni mama

" ma..nandyan ang  anak natin " mahinahong sabi papa

"Kausapin mo anak natin !!" sabi ni mama sabay puntang taas

Lumingon naman sakin si papa.Nandito ako sa Sala namin gawa ng tumakas ako kagabi para makipagkarera malapit sa sport center tapos nabunggo ako at dinala sa prisinto.

"Anak..wag mo na ulit yun gagawin  yung nangyari kagabi  natatakot kami para sayo " sabi ni papa sakin.

" pa naman ...nagkarera  lang naman ako tsaka hindi ko kasalanan kung bulok yung kotse na niregalo mo sakin!!!" inis na sabi ko kay papa.

"Anak pansamantala lang naman yung binigay ko sa sayo" sabi ni papa sakin.

" tsk! palitan ninyo! " sigaw ko kay papa.

" segi anak sa susunod na linggo" sabi ni papa.

Nagpunta na lang ako sa kwarto ko para maglinis ng katawan ko.Ang baho kasi sa kulungan tapos ang lalagkit ng mga tingin  sakin.

Matapos kung maligo ay  naglinis ako ng kaunti sa kwarto ko all black kasi mahilig kasi ako sa black.Yung mga papel na pinagtatapon ko pinulot ko.

Habang naglilinis ako ay may nakita akong isang kulay brown na libro...hindi ko alam na may ganito ako sa kwarto ko .

Naka japanese or chinese ang sulat sa simula kaya Binuklat ko ang iba pang pahina.............At nakita ko ang sarili ko?!!!!!!
Bakit meron akong picture na ganito?!! wala akong matandaan na nagpapicture ako ng ganito.
My god naman.Itatanong ko ito kay mama o kaya kay papa.

bzzzzz!!!bzzzzz!!

Nagulat ako sa tunog ng selpon ko.at nakita ko si mamang tumatawag sakin.

" Bakit?" tanong ko pagkasagot sa telepono

" kakain na " sabi ni mama

" segi baba na ako dyan " sabi ko at pinatay ang tawag .

Wala akong galang sa pamilya ko kaya sila ang nagaadjust sakin.Teacher  ko nga hindi ko ginagalang e,..

Pagkatapos kong linisin ang kwarto ko ay nasagi ko ang baril barilan ko nung highschool pa ko.Gusto kong maging isang sundalo kaso ayaw ng magulang ko.Hindi ko alam kung bakit e,gusto kung humawak ng baril.
Dati pinapayagan nila ako dyan pero nung bata pa daw ako ay muntikan ko na daw mapatay si mama nun kaya wag na wag daw akong hahawak ng baril.

Tinuruan din ako ng papa ko sa martial arts para sa proteksyon ko bilang babae..Gusto ko din naman matuto kaya nag aaral pa rin kami ni Papa sa Martial Arts School Siya ang master dun kaya libre ako.Half japanese at Pilipino si mama ko. Yun ang alam ko sa kanila.

" Ma...Pa kanino yung brown na libro dun sa kwarto ko ang panget ha" sabi ko sabay upo

" Aling libro anak yung may Japanese  word sa harapan ?" tanong sakin.

' Aba nahimasmasan na ang nanay ko ah'

" oo so japanese nga yun..At nakita ko ang picture ko dun e hindi  ako nagpapapicture ng ganun ka panget na filter "  sabi ko habang nagsasandok ng kanin at ulam.

" Ahh yun ba Yun ang Lola mo natutuwa nga ako at naging kamukha mo siya " sabi ni mama at parang may iniimagine pa sa taas.

" tsk! maganda ako sa kanya" sabi ko sa kanya.

" Alam mo ba anak nakakaiyak nga ang lovelife ng lola mo .Nagmahal kasi siya ng maling tao." sabi ni mama ng may mukhang nalulungkot hindi sa kanya bagay yun..

" wala akong paki ma" sabi ko sabay irap sa kanya.

" Kamusta pala yung History subject mo?" tanong sakin ni papa.

" As always boring siya puro japan ang topic namin" sabi ko .

" Anak mahalaga yun sayo dahil duon nagmula ang kalahi ko " sabi niya.

" baka.whatever" sabi ko at tinapos ko na ang pagkain ko.

[Baka- stupid in japan]

"tapos na ako" sabay alis sa upuan ko.

"Goodnight anak" sabay na sabi nila sakin.

Nagpunta ako ng banyo para Maglinis na ng katawan ko .Pagkatapos ko ay saktong tumunog ang selpon ko.

kringgg!!!kring!!!

Kate's calling...

" moshi-moshi" bungad ko sa kanya.Nakarinig naman ako ng ingay sa kabilabg linya.

" Heyy Vero punta ka sa dati. nating tambayan may race daw ngayon kapag wala daw kaming pambato paalisin daw kami dito..Help us Vero" pakiusap sakin ni kate.

" segii..Hinatayin nyo lang ako dyan " sabi ko at pinatay ko na yung tawag.

Nagbihis na ako ng lagi kong mga sinusuot Short na black,sports bra'ng black,tapos converse na black n white.

Si kate ay bestfriend ko,Kapag may problema ako sa kanya lang ako pumupunta.

Pagdating sa mga tambay ako lagi niya inaasahan dahil sanay na daw ako.

' haysss ewan ko  ba dyan '

Sumampa ako sa bintana namin at tumalon duon na hindi ako makakagawa ng anumang ingay yan lagi ang gawa ko kaya minsan nagugulat na lamang sina mama at papa na nasa prisinto na ako.

Well i dont care kung mag alala man sila sakin.Nang makalabas na ako ng bahay ay nagpara na ako ng taxi papunta sa tambayan namin.

Ilang minuto din ay nakarating na agad ako same aura parin no changes din.Naglayuan ang mga iba sakin dahil takot sila....and takot sa maganda  well wala na akong magagawa dun.

"Vero!!" tawag sakin ni kate habang  kumakaway.

" So magkano daw?" tanong ko

" Vero !!!Ang laki ng magiging pusta 45k daw sabi " nakangiting sabi ni kate.

'wft 45k ?!!'

"Ano?!!" gulat na tanong ko.Kasi dati. nasa 20k lang ang mga pusta at nakakagulat talaga ang 45k.

" oh ano pa hinihintay mo Hell or Get lost vero" nakangising sabi  niya

" Hell of course" nakangising savi ko.

" yan ang gusto ko sayo e abg tapang mo talaga vero" sabi niya.

" Nasaan ang iba?" tanong ko

" As always they with other" sabi niya.

' sabi kong wag pababayaan si kate na mag isa yari sakin yung mga yun '

" Diba sabi ko naman sa kanila ay wag kang hahayaang mag isa dito?!!" inis na sabi ko.

" come on Vero im with you  naman at naimik pa " sabi sakin.

" tara puntaha  natin sila" inis na sabi ko.

" Vero naman"sabi niya

Hindi ko na lang siya pinansin at naglakad sa laging pinupwestuhan