ο ανθρωπος που μπορω να βασιστω

Γνωριμια με τον Μανωλη

Ειναι Τεταρτη η δευτερη μερα του σχολειου.Εχω βαλει στοχο να μιλησω στον Μανωλη.Χτυπησε το κουδουνι για να μπουμε στην ταξη και κατσαμε στο θρανειο.Τον κοιταξα και εδειχνε σκεπτικος.Θα ηθελα πολυ να μπω για λιγο στο μυαλο του,να ξερω τι σκεφτεται.
Ειχαμε αρχαια πρωτη ωρα.Ο Μανωλης κρατουσε σημειωσεις ολη την ωρα.Ειναι πολυ καλος μαθητης και τον ενδιαφερουν μαλλον τα μαθηματα.Στο διαλλειμα καθοταν με ενα τετραδιο σε ενα παγκακι και εγραφε,θα παω να του μιλησω σκεφτηκα.
Εγω:γειααα
Μανωλης:εμ,γεια
Ε:Τι γραφεις;
Μ:Τιποτα μωρε,βλακειες
Ε:Ελα πες μου,δεν θα πω πουθενα.
Μ:Αστο..
Ε:Καλααα
(Χτυπησε το κουδουνι αλλα εγω του συνεχισα την κουβεντα)
Ε:Κανεις κατι στον ελευθερο σου χρονο;
Μ:Καθομαι σπιτι,δεν εχω παρεες να βγαινω.
Οσο μιλουσαμε ακουσαμε την φωνη του καθηγητη να μας φωναζει
-Σολιδακης ,Κωνσταντινιδη(το επιθετο μου)ωριαια αργησατε στην ταξη!
Ο Μανωλης χτυπησε το χερι του πανω στο τετραδιο και εφυγε απο διπλα μου.Σιγουρα τωρα με μισει που εξαιτιας μου εφαγε αποβολη..