Kural:Vazgeçmek yok

7.Bölüm

Hava o kadar güzeldi ki anlatamam. İlk önce ada parkını dolandık. Ardından çarpışan arabalara binmek için bilet aldık. İkimizde o kadar mutluyduk ki. Arabalara binmiştik. O karşı taraftaydı. Aniden sağa döndüğümde bi adam bana çarpmıştı. Onun şokuyla bağırmıştım. Milletin hepsi bana bakıyordu. Küçük çocuk gibiydik. Kızlar Buğra'ya inatla vururken sinirlenip bende o kızların arabasına vuruyordum. Kızlardan biri Buğra'nin numarasını istemişti. Buğra da telefonu eğlenirken birşey olur diye bana vermişti. O ara cantamdan telefonu çıkarıp Buğra'yı aradım. Sonra Buğra'nın telefonunu çıkarıp canımı telefonun çalıyor dedim. Bütün kızlar şok olmuş bize bakıyordu.

Buğra:Çıkalım mi Çisil?

Çisil:Sen nasıl istersen bitanem

Arabaları durdurmalarını istemiştim. O kadar sinirliydi ki hicbirsey demedi. Telefonu elimden aldığında benim aradığımı farketti.

Buğra:Neden böyle birşey yaptın?

Çisil:Bıraksaydım kizlar seni yesemiydi yardım ettim ben sana hem teşekkür et.

Buğra:Aman ne yardım! Gerek yok senin yardımına tamam mı?

Ses bile vermeden arkasindan sessizce yürüdüm. Morelimi baya bozmuştu.
Bende arkadan gizlice ondan uzaklaştım. Otobüsün oraya doğru koştum. Durakta otobus bekledim. Gelen otobuse atlayıp evin yolunu tuttum.Yolda telefonu tamamen kapatmıştım. Onunla konuşmak bile istemiyordum. Eve geldiğimde odama çıkıp yattım. Sonra aşağıdan biri bağırmaya başladı.

Buğra:Çisil! Çisil! Çisil!

Çisil:Efendim! Efendim! Efendim!

Buğra:Çocuk musun sen? Korkuttun beni. Bu hareketlerin tavrın ne senin. Büyüyemedin mi hala sen?

Çisil:Senin gözünde çocuğum ben Buğra Bey ama yaşadıklarım beni yeterince olgunlastirdi. Merak etme.

Buğra:Ne yaşadın kizim sen he ne yaşadın??

Çisil:Benimle yaşamadığın için ne yaşadığımı bilmessin sen. O yüzden konuşma eğer ben konuşursam haklı çıkarım sus.

Buğra:Neden geri geldin ki sen zaten of.

Çisil:Belki babamın kazası olmasaydı seninle bir araya gelemezdik. İlk kez babam bir işe yaradı. 10 sene sonra araması bizim bir araya gelmemizi sağladı.

Buğra: Düşüncen ne kadar saçma Çisil? O senin baban başına bunların gelmesini ister miydin?

Çisil: Bunca zaman beni aramayı düşünmeyen bir adam o Buğra! Ona vicdan yapmamı beklemeyin. Bizi bir araya getirdi onca zaman sonra işe yaradı.

Buğra:Sen bu düşüncelerden kurtulana kadar konuşmayalım. Bu kadarı da ailen için fazla.

Buğra kapıyı hızlıca çarpıp evden çıkmıştı. Hakliydim da hem annemi aldatmış. Yetmemiş yeniden karşımıza çıkıp düzenimizin içine sıçmış. Sonradan ona merhamet etmemi bekliyorlar. Eski ben değilim artık herşeyi siktir etmeyi bilicem.
Buğra' nın yanında haksizmışım gibi yapicam yoksa herşey daha da boka sarıcak.
Gecenin saat 2 sinde abimin mezarına gitmek için hazirlandim. O kadar daralmıştım ki. Bari mezarın başına oturup ona kendimi anlatırım eskisi gibi. Mezarlığa dogru yürümeye başlamıştım. Oraya vardığımda icimden keske gelmeseydim dedim. Etraf baya karanlıktı korkmaya başlamıştım. Telefonun fenerini açıp mezarlığı bulmuştum. Yanina oturup daha kendimi anlatamadan ağlamaya başladım. Bi yandan da Buğra'yı abime anlattım. Kafami mezar taşına koyarken omzumda bir el hissettim.Kafamı kaldirdigimda tanımadığım biri "Güzelim kalkta az eğlenelim "dedi. Elinde ki içki şişesi dikkatimi çekmişti. O anlık korkuyla çığlık atmaya başladım. Adam beni itip üstüme doğru çıkmaya çalışmıştı. Yerdeki taşı alıp kafasina vurmuştum. Onun sarsılmasıyla fırsat bulup koştum. Arkama baktigimda yerden kalkıp koşmaya başlamıştı bile. Napicagımı şasırırken Buğra'yı aramak aklima geldi. Israrla aramama ragmen telefonu açmadı. Watsaptan ses kaydı attım. "Buğra sana yalvaririm telefonu aç zor bir durumdayım lütfen" cift tikti mesajimi gördü ve hemen beni aramıştı.

Bugra:Yine ne oyun pesindesin sen?

Çisil:Buğra ben abimin mezarlığına geldim. Pesimde bir adam var sarhoş. Yardim et.

Bunu dememle telefonum kapanmıştı. Şarj yoktu bitmişti. Biticek zamani buldum buda amk. O kadar yorulmustum ki yavaşlamaya başlamıştım. Ana caddeye geldigimde adam onume çıkmıştı. Sıkıştırmıştı beni kendince akıllıydı adam. Geriye doğru koşmaya başlarken düşmüştüm. Adam elleriyle saçımı çekerken çığlıklar içinde kalmıştım. Bugra'nın bağırma sesini duyup kafami zoraki yana çevirmiştim. O ara Buğra adama yumruk atmıştı. Adam zaten sarhoştu. Hemen yere yığılmıştı. Buğra'yı tutup arabaya doğru goturdum. Yolda Buğra bana soru sorup duruyordu. Ama cevap vermiyordum. Ev yerine otele gitmistik. Odaya çıkar cikmaz ağlamaya başlamıştım.

Buğra:Sakin ol herşey geçti. Güvendesin şuan tamam mı?

Ses vermemiştim yine banyayo girip duş almıştım. Çıktığımda ustumde bornoz vardi.

Çisil:Kiyafetlerim kirlenmiş simdi ne giyicem?

Buğra:Bu ustle bu eşortmanı giy.

Kıyafetleri alip banyoya geri donup üstümü giymiştim. Çıktığımda Buğra o kadar yorgundu ki hemen yatagin ustunde uyuya kalmıştı. Koltuk küçük diye oraya yatmayip Buğra'nın yanına kıvrılmıştım.
Sabah kalktığımda başımda ağrı vardı. Gözlerimi açar açmaz karşımda Buğra'nın yüzünü görmüştüm.Güne bu kadar güzel uyanmayı beklemiyordum. Aniden teledonum çaldı.

Arayan:Baş Kraliçe

Annem:Kizim biz eve geldik siz nerdesiniz sabahin körün de?

Çisil:Biz dun gece co gezdik anneciğim. Arabanın benzini bitince yakındaki bi otele girdik. Merak etme donucez.

Annem:Sen iyice kudurdun kızım! Birşey demiyorum diye herşeyi yapıyorsun. Eve gelde konuşcaz seninle.

Çisil:Tamam annem görüşürüz.

Telefonu kapattığımda Buğra bağdaş kurmuş beni izliyordu. Dün ki olaydan sonra hiç konuşmamıştık.

Buğra:Sana bi taksi çağırıyorum. Üstünü giy git.

Çisil:Ama sen gelmicek misin?

Buğra:Biraz daha burda kalmayı düşünüyorum. Sende kendini topla!

Çisil:Biraz derken ne kadar acaba....

Buğra:1 hafta falan kısa bir sure yani.

Aman ne demezsin ne kısa bir süre dedim içimden. Ben napicam. Beni düşünen yok ki zaten. Üstümü giyip direk otelden çıkmıştım. Buğra ise banyodaydı. Ondan dolayı beni görmemişti. Taksiye atlayıp hemen eve geldim. Evde yine her zamanki gibi kimse yoktu. Bende annemi aramak yerine kahvalti etmiştim.Ben aramadan annem aradi.

Annem:Kızım geldin mi eve?

Çisil:Evet de anne siz nerdesiniz?

Annem:Ev bakmaya çıktık biz sen evde dur,biz geliriz.

Çisil:Tamam annem!

Ev bakmaya mı çıkmışlar desene 1 hafta tek değil baya uzak kalıcaz birbirimizden. Her olan bokta beni buluyor. Bu dünyaya ne için geldiysem artık. O ara Buğra' ya mesaj atıp haber verdin eve geldiğimi. Otelden kaçıp çıktığım için sinirliydi belliki cevap bile vermemişti. Aradan 3-4 saat sonra annem tek eve dönmüştü. Songül ablayı sorucaktım. Ama susmayi tercih ettim. Yemek yiyip,televizyon izleyip,oturarak gün bitmişti. Buğra olsaydı ne heycanli olurdu ya.