Je kent me niet

9

'...en toen waren bijna alle tegels wit!'

Sarah en Daan liepen de school binnen terwijl Daan uitvoerig vertelde over wat er die zaterdag gebeurd was.

'Oh nee, en wat deed je toen?'

'Nou ik vertelde het gewoon eerlijk aan mijn ouders toen ze terugkwamen, en toen ze namen het uiteindelijk wel goed op. Maar de vloer was wel verpest. Maar toen kreeg ik dus een geniale ingeving: we konden gewoon de hele vloer schoonmaken met bleekmiddel en dan zouden alle tegels dus wit zijn! En dat zou er ook gewoon mooi uitzien. Dus dat hebben we gedaan!' zei Daan vrolijk.

Sarah moest lachen. 'Slim van je!' Daan glimlachte breed.

Sarah en Daan waten vroeg op school, dus ze liepen kletsend naar hun kluisje, en vertelden elkaar van alles. Hoe hun weekend was, hoe Sarah het had gehad bij haar oma (heel leuk!), wat Daan zondag had gedaan (vooral gelezen), wat ze al aan de spreekbeurt hadden gedaan (best veel, ze hoefden er nog maar heel weinig informatie bij zoeken), over Daans ouders, over Sarah's ouders, over hun hele familie, over van alles en nog wat.

En toen ging de bel.

***

Sarah en Daan werkten elke dag op school in de pauzes erg hard, tot donderdag. Dit was de dag dat Daans huisarrest stopte. Donderdag spraken ze af dat Daan vrijdagmiddag na school naar Sarah zou gaan. Het was nu donderdag en Daan had erg veel zin in de volgende dag. Maar hij had geen zin in deze dag. Want deze dag zou hij aan zijn ouders moeten vragen of hij morgen naar Sarah mocht. Dit was de vrije dag van zijn moeder, maar hij wachtte liever tot het eten met het vragen, als zijn ouders er allebei waren. En ook al had hij de spreekbeurt als excuus, hij verwachtte geen al te optimistisch antwoord. Hij kon zich niet concentreren op zijn huiswerk, hij was alleen maar aan het piekeren over wat er kon gebeuren. Wat er allemaal fout kon gaan. Er speelden zich allemaal scenario's af in zijn hoofd.

Scenario 1: hij vroeg het, zijn moeder werd woedend en gaf hem nog langer huisarrest en hij mocht niet naar Sarah.

Scenario 2: zijn ouders wilden dat Sarah bij hem kwam zodat ze haar konden leren kennen.

Scenario 3: hij zou niks zeggen, hij zou vrijdag gewoon stiekem naar Sarah gaan en zijn ouders vertellen dat hij naar de winkel was gegaan voor iets geheims (waardoor ze zouden denken dat hij iets had gekocht voor hun trouwdag volgende week).

Scenario 4: hij vertelde dat hij naar Sarah zou gaan en zijn ouders waren opeens helemaal blij dat hij vrienden had en lieten hem gaan en hij mocht zelfs blijven eten.

Scenario 5: zijn ouders werden ziedend toen hij het vroeg en stuurden hem het huis uit. Nu bleef hij voor altijd leven als zwerver.

Dat eerste scenario was het meest realistisch. Misschien kon de tweede ook nog wel, maar Daan verwachtte dat niet. Zijn ouders deden de laatste tijd erg streng. Nee, het werd vast het eerste. Dat was geen fijn vooruitzicht. Moest hij dan toch maar voor optie drie gaan? Hij dacht er even over na. Nee, waarschijnlijk was dat geen goed idee, als hij loog krabde hij altijd op zijn hoofd. Zijn ouders herkenden dat, en zouden hem dus niet geloven. Hij zou het gewoon moeten vragen.

Vragen en dan gewoon afwachten. Hij kon niet anders.

Maar toch kon Daan zich niet concentreren op zijn Frans-huiswerk. Dit doe ik vanavond wel, dacht hij, en hij liep naar zijn boekenkast. Eens kijken, welk boek heb ik al lang niet meer gelezen... Daar, Percy Jackson, laat hij die maar weer eens gaan lezen.

Daan schrok op uit zijn boek toen zijn moeder hem riep voor het eten. Oh nee, was het al zo laat? Hij moest nu gaan vragen of hij naar Sarah mocht!