Your Childish Girlfriend

Chapter 34

Here I'm standing infront of the street. Carrying a bag with a lots of clothes. It's so cold and my tears begin to fall. I can't accept what happened to me. I can't imagine. My own family hates me. Napa haguhol ako sa pag-iyak. I know everybody's sleeping now. No one can heard my voice here. I suddenly wipe my tears and smile.

Be strong, you know that God is with you. Then suddenly a smile goes out. Huminga ako ng malalim. Even Kim hates me too. My heart brokes when I think of him. When this fucking problem will end? I want to die. I want people who surrounds me will beg not to commit suicide. I want them to cry because of my death. I want them to value me and know my worth.

Panay tulo ang luha ko at bigla akong tumawa mag-isa. Sira na talaga ang ulo ko. Bumuntong hininga ako. At umopo sa gilid ng kalsada. May duma-daan na panay Hi Miss². Pero inirapan ko lang. Anong klaseng buhay to? Nakakapagod na, ayoko ko na!

May bumusinang sasakyan. Kaya napa-angat ako ng tingin. Huminto sa harapan ko. At dali-daling lumabas si Breah na nag-alala.

"Ano ba Zaya! Ano bang ginawa mo rito sa labas?" inis nitong sabi at pinatayo ako.

Humagalpak ako ng tawa.

"Hala! di ba sabi mo na maghihintay ako?" tumatawa kong sabi sa kanya.

Nagkamot siya ng ulo."Hayy bullshit ka talaga!" sabay kaming tumawa at huminto siya at nag salita ulit."may kasama ako, hmm guess who?"

"Si...Daisy?" tinaas ko ang kilay ko.

"Wait what?! no way!" mabilis niyang sagot.

"E sino?"

Tumawa siya at kinikilig.

"Shempre sino pa ba!" kinikilig niyang sabi.

Ay biglang bumukas ang pinto ng sasakyan. At iniluwa si Kim. Nanlaki ang mata kong namamaga. Habang nakatingin sa kanya. Ang lungkot ng mukha niya habang tinitigan ako. Dahan-dahan siyang naglakad patungo sa akin.

Nag-iwas ako ng tingin. Dahil nasasaktan ako sa ginawa niya sa akin. Bata paba kasi siya pumunta rito? Di ko siya kailangan.

"Anong ginawa mo rito?" may diin kong sabi. Habang nakatingin sa lang sa kawalan.

"Zay I'm sorry-" di ko siya pinatapos.

"Leave!" umiiyak kong sigaw.

Hinawakan niya kamay ko."Zay hayaan-"

Pumiglas ako."Sabi ng alis eh!" sigaw ko ng umiiyak na.

Tanging boses lang namin ni Kim ang namutawi. Si Breah naman ay tahimik na nakikinig sa amin.

Tumango si Kim sa akin.

"Sige uuwi nalang ako. Tsaka nalang kita kausapin kapag handa akana Zay" yumuko si Kim at nag-angat ng tingin kay Breah."Breah sige na pasok na kayo sa sasakyan"

"Eh pano ka?" nag-aalalang sabi ni Breah.

"Magpapasundo ako"

Tango lang ang isinagot ni Breah kay Kim. Ako naman ay naunang pumasok sa sasakyan. At umiiyak naman. Pasensya na talaga Kim ang dami kong iniisip ngayon. Di ko na kaya.