"Ablacım ne olur yapma böyle tamam sıkıldın denizin ortasındayız ama şu an dönemeyiz daha çok erken!"
" Ahu beni sinir etme. Tekneyi kıyıya sür. Sıkıntıdan patlayacağım. "
"Abla daha 6 gündür denizdeyiz. Hayır anlamıyorum. Ne güzel kafanı dinliyorsun. Kitabını oku , güneşlen. Tadını çıkar"
"Ahu ben daha fazla kalamam burda. Daha fazla üsteleme ablacım. "
Evet ablamla heveslenerek çıktığımız deniz yolculuğunun burada sonuna geldik. Ben en iyisi baştan anlatayım.
Yazın başından beri ablamla tatil planlaması içerisindeydik ve mükemmel bir yaz tatili geçirmek istiyordum. En sonunda deniz kenarındaki küçük, sakin bir kasabada tatil yapıp sonrasında tekne kiralayıp denize açılacaktık. Tatil yerimiz Kıbrıs'taydı. 1 ayımızı orada geçirdik. Mükemmel bir süreçti. Ablam ile çok güzel vakit geçirdik. Zaten hep güzel vakit geçiriyorduk. Annemle babamın vefatından sonra bana küçük anne olmuştu. Bütün saçmalıklarıma göz yumuyor sabır taşı oluyordu karşımda.
Bir aylık tatilimizden sonra teknemizi kiralamıştık. Yerleştik ardından denize açıldık. Tekneyi ben kullanıyordum. Kıyıdan uzaklaştıkça kendimi daha da huzura ermiş hissediyordum.
Birkaç yıl önce yaşadığımız tatsızlıkları daha da arka plana atmıştı tatil. Zaten psikolojik sıkıntılarım nedeniyle psikoloğum yardımıyla olayları unutma, hafızadan silme sürecine girmiştik. Şu an o yaşadıklarıma dönmeye çalıştığımda hep siyah bir sayfa görüyorum. Çünkü hatırlamıyorum. Benim için en iyi tedavi buydu.
Altı gün sonra ablamın mızıkçılıkları nedeniyle kıyıya dönmeye karar verdik. Bu durumdan hiç memnun olma sa da 6. günün akşamı sahile ulaşmıştık. Ablam ertesi gününe biletimizi çoktan almıştı. Artık Ankara'ya dönüyorduk.
