Hero - Randy (Rye Beaumont and Andy Fowler)

6

Rye fietste slingerend over de weg, waardoor Andy hem alleen maar steviger vasthield.

'Ehm Rye, je moest hier links...' stotterde de kleinere jongen een beetje nerveus.

'Zei ik dat ik je direct naar huis zou brengen?' De jongen keek met een grijns half naar achter, zodat Andy hem kon zien. De laatste smolt van binnen en voelde zijn hele binnenste kapotgaan van de spanning. Het was raar geweest als iemand de spanning tussen de jongens niet zou opmerken. Andy voelde aan Rye's spieren dat hij ook gespannen was, doordat hij zijn eigen armen stevig om de krullenbol heen klemde.

'Waar gaan we heen?' Vroeg hij nieuwsgierig.

'Waar wil je heen?' Weer die grijns.

'Waar jij bent.' Ik kan niet geloven dat ik dat zojuist zei. Hij begon rood te worden en dankte het feit dat hij achter Rye's rug zat waardoor de andere jongen het niet opmerkte.

'Ik weet wel een plek.' niet veel later stopte Rye met fietsen vlakbij een leuk eetcafeetje. 'Wil je hier misschien wat drinken met me?' De jongen keek Andy verwachtingsvol en misschien zelfs nerveus aan, al kon de jongere jongen dat niet goed inschatten. 'Ik weet niet wat je normaal drinkt en ik weet niet wat je normaal doet in je vrije tijd, maar dit was een spontane ingeving.' Hij leek Andy wel angstig aan te kijken. 'Als je naar huis wil, breng ik je wel nu terug hoor.'

'Stop met stressen, Rye. Ik vind het leuk,' fluisterde hij. Hij raakte zachtjes de onderarm aan van zijn crush. Deze liet zijn vingers naar die van Andy glijden en voor een moment stonden ze elkaar zo aan te kijken maar al snel lieten ze elkaar los. Ze liepen samen naar binnen en kregen een tafeltje in de hoek aangewezen.

Andy liet zijn ogen rondgaan. Het was een gezellige plek, los van het feit dat de buizen in het plafond zichtbaar waren. dat hadden ze namelijk opgelost met leuke laaghangende lampen, allemaal een beetje anders. Aan de muur waar hun tafeltje was, was een lange bank met allemaal pastelgekleurde kussentjes, wat kleur bracht aan het thema van lichtgrijs en hout. De tafeltjes waren allemaal van hetzelfde type, de stoelen echter waren verschillend. Het is lastig te omschrijven, maar al met al zag het er gezellig uit. Het had niets weg van het standaard café of restaurant, het leek meer een soort woonkamer, of de showroom van woonkamers in de Ikea.

'Hier, jij mag eerst even kijken.' Rye legde de kaart recht voor Andy's neus en glimlachte.

'We kunnen wel samen kijken toch?'

Rye glimlachte weer en keek even weg, terwijl de andere jongen de kaart in het midden legde. Andy zat op het bankje en Rye had tegenover hem plaatsgenomen. 'Ik heb echt geen idee wat je normaal eigenlijk drinkt.' De oudere jongen bloosde.

'Ik heb geen standaard keuze, jij wel?'

'Nee, eigenlijk niet.' Er viel een stilte tussen de twee en de spanning was voelbaar.

Om het ongemak te proberen weg te schudden, keek Andy maar op de kaart en bladerde hij wat door het boekje tot zijn oog viel op zijn keuze. 'Ooh! pineapple iced tea!'

Rye begon hardop te lachen, waardoor de verlegen jongen begon te blozen en zich verstopte achter zijn blonde haar. 'Je bent schattig. Hou je wel van dat soort zoete drankjes?' Hij kreeg een zacht knikje terug. met een lach om zijn lippen boog hij een klein stukje over de tafel om Andy's blonde haar voor zijn gezicht weg te halen. 'Je bent echt heel schattig.' Als reactie deed Andy zijn handen voor zijn gezicht, maar hij haalde deze al snel weer weg, waardoor ook zijn lach zichtbaar werd. Toen hij zag dat zijn jarenlange crush hem aanstaarde, keek hij blozend weer weg. 'Ga je iedere keer wegkijken als ik naar je kijk?'

Andy schudde snel zijn hoofd en keek de andere jongen kort aan in zijn bruine ogen. 'Nee, ik moet er gewoon aan wennen.'

'Gelukkig, want ik kijk graag in je mooie ogen. Ze zijn zo blauw.'

'Blauw is zo standaard,' zei Andy zachtjes.

'Blauw is zo mooi.'

'Ik vind bruin mooier,' zei hij, de jongen tegenover hem recht aankijkend, 'het voelt warmer, dieper, alsof er zoveel meer achter zit dan je eigenlijk zou denken.'

De serveerder liep naar hun tafel en het moment was verbroken. 'Mag ik uw bestellingen opnemen?' En na het doorgeven van de bestellingen liep de serveerder weer weg en was het weer even stil aan de tafel.

'Rye?'

'Ja?'

'Mag ik wat vragen?' En na een knikje te hebben ontvangen, ging hij verder. 'Waarom doe je dit?'

'Waarom doe ik wat?' De langere jongen ging rechter zitten en fronste zijn wenkbrauwen.

'Me mee uit nemen, me complimenten geven.' Hij praatte zachtjes, alsof hij bang was voor het antwoord. Hij wilde net wegkijken, toen hij een warme hand op zijn pols voelde.

'Ik denk dat ik je leuk vind, Andy.' Hij stopte even. 'Ik heb er gewoon nog nooit iets van gezegd, maar...' Andy keek hem verwachtingsvol aan. 'ik heb het idee dat er hier iets is.' Zijn vingers bewogen tussen de twee in. 'En ik hoop eerlijk gezegd dat dat niet aan mij ligt.'

Andy begon weer te glimlachen en nam een slok van zijn drinken. 'Dat ligt absoluut niet aan jou.'