YALAN 4. BÖLÜM - EMİR
Emir.. Çocukluğumuzun bir parçasıydı. Çocukken çok iyi anlaştığımız halde sonradan bize düşman olmayı başarmıştı. Bana karşı bir şeyler hissettiğini bilmeyen yoktu. Fakat asil konu ise, benim Demir'e karşı hissettiklerimi bilmesiydi. Annem haricinde bilen tek kişiydi. Öğrendikten sonra Demir'e düşman kesilmişti.
Nedenini ben hariç kimse bilmiyordu.
Yine düşünmekten uykusuz kaldığım bir geceyi geride bırakmıştım. Sabah olduğunda kahvaltı bile etmeden olabildiğince hızlı hazırlanarak hastaneye doğru yola koyuldum. Yolda Kağan'ı da arayıp, hastaneye gelmesini söyledim.
Hastane evime fazla uzak değildi, bu yüzden on dakikaya varmıştım. Arabayı park ettikten sorna hiç vakit kaybetmeden Demir'in odasının yolunu tuttum. Kapıyı tıklatmadın odaya daldım, o kadar gergindim ki unutmuştum. Neyse ki Demir müsait bir durumdaydı.
"Duru?" Beni görünce yattığı yerden doğruldu. Yüzündeki sıkılmış ifade yerini endişeye bırakırken ayağa kalkmak istedi, onu durdurdum.
"Kalkmana gerek yok." Şu an nasıl gözüküyordum bilmiyordum ama Demir'i endişelendirdiğime göre berbat bir halde olmalıydım.
"Bir şey mi oldu?" Anlatmak için Kağan'ı beklemek istiyordum. Açıkcası Demir'in vereceği tepkiden korktuğum için şu anlık susuyordum. Onu bir tek Kağan tutabilirdi.
"Kağan'ı bekleyelim," dedim. İtiraz edecek gibi oldu, tekrar bakışlarını yüzüme değdirdikten sonra derin bir nefes aldı ve başını olumlu anlamda salladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALAN
RomansaBazen bir ölüm, birçok şeyi beraberinde getirirdi. Sevdiği kadının ölümünden sonra Demir, her şeyi geride bırakmış ve yıllarca kimseyi yanına yaklaştırmamıştı. Onun için tekrar birini sevmek bir yana dursun, birine karşı hoşlantı duymak bile imkans...
