Bulaşık Teli - Hastane

Küçük Hanımefendi

Bugün pazar.Ziyaretçi günü.Her odayı kendini akıllı sananlarla dolup taştığı ve yüzümüze baktıkça acıdığı o saçma gün.Aslında böyle dediğime bakmayın.Kıskanıyorum.Çünkü ne kadar süredir burdayım bilmiyorum ama o süre zarfında camıma kuşlar ziyaret için dahi konmadı.

Her pazar bahçedeki o sevinç çığlıklarıyla ,neşeli kahkahalarla,ağlayan yüzlerle karşılaşırım.Uzaktan izlemekle yetindiğim bir pazar günü daha gelmişti.Yine odama tıkılı kalacağım.Annemi,eskiden vurulduğum hatunu,arkadaşlarımı hiçbirini yine göremeyeceğim bir pazar günüydü.Gelmeyecekler.Uyuz olduğum babam bile gelse o kadar mesut olurdum ki.Ama yanıma uğramayı bırakın bir küçük haber bile vermiyorlar.Benciller.Beni bu dört duvar arasına itip kaçtılar.

Yatağa uzandım.Sırtım ağrıyor.Son bir haftadır nedendir bilmem şiddetli sırt ağrısından sık sık uyanıyorum.Yatak hafif sert olmasından kaynaklandığını düşünsem de tıpkı kemik batar gibi zaman zaman şiddetlenen ağrılarla geceleri uyuyamıyorum.Yatağın sert olması da yetmezmiş gibi yastığım adeta bir taş.İçinde pamuk ara ki bulasın.Kolay kolay sesimi çıkarmam aslında.Uzun süredir yattğımdan olsa gerek sık sık ağrılarla uyanıyorum.

Bunların dışında aklımda hala milena var.Canımı acıtan en büyük yaram.Tutuştuğum kor ateş.Bir günah gibi sakladığım sevgim.Haykıramadığım cümlelerim.Gözyaşım.

Sağa dönüyorum.Bahçede sevgi gösterileri.Birbirine sımsıkı sarılan insanlar.İçim daha da acıtıyordu.İzlerken boğazımda yutkunmalar oluşturan bu görüntüleri görmezden gelmeye çalışsamda ağlaşmalar ve kahkahalar dikkatimi yine oraya çekiyordu.Tüm bunları düşünürken kapı aralanıyor.

Kate hemşire.Beni asla yalnız bırakmayacağını biliyordum.Yüzümde oluşan saçma gülümsemeyle birlikte kesin hap bırakmaya birşeyler zırvalamaya geldi diye düşünürken ardında beliren  bir küçük kız.Bana doğru korkak adımlarla geliyor.Gördüğümde ayağa kalkıyorm.Şaşırtıcı bakışlarımla süzdüğüm bu kız  tahminen henüz 16-17 yaşlarında kahverengi saçlı,ela gözlü,uzun boylu odayı saran şekerli ağır parfümüyle adım adım geliyor.Kate hemşire kulağına birşeyler fısıldadıktan sonra çıktı.Yatağın başına oturuyorum.Şaşkın bakışlarımın arasında karşı yatağa oturdu.

Yine kızı dikkatli bir şekilde inceliyorum. Ellerine gözüm takılıyor.Önce parmaklarını birbirine kenetliyor sonra sıkıca bağlıyor ardından bir yukarı bir aşağı sallıyor ikide bir yutkunuyor.Sağ bacağını titrek bir şekilde durmadan yere çarpıyor.Arada kafasını kaldırıp yüzüme bakıyor.Baktığımı görünce sağa dönüyor.Tekrar yere bakıyor yutkunmalara devam ediyor.Kalkıp yanıma oturmaya karar veriyor.Dikkatlice izlemeye devam ediyorum.Tüm bu olanların arasında karar verip bana döndü.Gözleri hafif dolu dudaklarını büzmüş bir şekilde bakarken birdenbire belime sarıldı.Göğsümde hıçkırarak ağlamaya başlayınca omzuna elimi koydum.Gözyaşlarıyla ıslanan omzumda saçlarına dokunduğum bu kızı tanımıyor ama içten içe ağladığu için üzülüyordum.Omzundan tutup yüzünü görebileceğim biçimde geri çektim.Hala gözlerinden yaşlar süzülürken önce saçını geriye ittirdim ve elimle ıslak yüzünü sildim.Hiç konuşmuyorduk.Ama bu küçük kız tüm kelimelerini gözlerinde biriktirmişti.Kısık ve titrek bir ses tonuyla ;

"Seni çok özledim" dedi.

Hafif bir gülümsemeyle "Bende özledim fakat küçük bayan sizi hatırlamıyorum.Beni mazur görün lütfen" dedim.

Daha da şiddetle ağlamaya başladı.Gözlerinden yaşlar gitgide hızla akarken koşarak odadan çıktı.Elimi arkasından uzatsamda seslendiğim halde durduramadım.Peşinden koridora çıktım ama çok hızlı adımlarla koşarak gitgide gözden kayboldu.Hatırlamaya çalışsamda çıkaramıyordum.Acaba bir daha gelirmiydi? Kate hemşirenin yanına koştum fakat tüm ısrarlarıma rağmen kim olduğunu söylemedi.Bu küçük kız da artık hikayemin bir parçasıydı.

--------------------------------------

Bölümün Müziği ;

Amelie Soundtrack 3 - La Valse d'Amélie 

Link ; https://www.youtube.com/watch?v=vKVnCGSCvek

-------------

NOT: Bölümle ilgili görüşlerinizi ve oylarınızı bekliyorum.Eleştirilerinizi dikkate alacağım.Sevgiyle ve mutlulukla kalın.