Diary ~TaeKook

~1~

Hatalarımız varsa sorry

Medya ile okuyabilirsiniz 💗
İyi okumalar~

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Selam. Ben Jeon Jungkook. Aslında söyleyecek pek te fazla birşey yok. Biraz sonra size hayatımda geçmişimde yaşadığım en güzel olayı,mucizemi anlatacağım... Sanırım en başından başlamak en doğrusu...

~~~

Ders bitmiş ve tenefüs zili çalmıştı. Junmyeon ile kantine indik ve sıraya girdik. Sırayı beklerken ne alıcağımıza karar vermeye çalışıyorduk. Aniden kafama sertçe vuran kişiye dönerken bağırdım.

"Hey! Ne yaptığını zannediyorsun!?"

Arkamı döndüğümde üç tane çocuk ile göz göze geldim. Tanrım bunlar okulun serseri tiplerindendi.

En önde duran beni omuzlarımdan ittirdi ve sert bir ses tonuyla konuştu;

"Çekil önümüzden ezik."

Sinirle soludum ve cevap verdim.

"Sen kim oluyorsunda bana ne yapacağımı söylüyorsun gerizekalı!?"

Tamam, fazla ileri gitmiştim. Ama onlarda benimle bu şekilde konuşamazlardı. Laflarım onu fazla öfkelendirmiş olacakki yanıma geldi ,  sert bir şekilde çenemi sıktı ve sinirle cevap verdi;

"Bana bak velet. Bu okuldan ağlayarak ayrılmak istemiyorsan benimle konuşurken laflarına dikkat edeceksin. Bunu o koca içi boş kafanın içine sok."

Şu anda gerçekten benden güçlü olması umrumda bile değildi. Beni bu şekilde ezikleyemez ve bana zarar verebilecek bir şekilde dokunamazdı.

Çenemdeki elini sertçe tutup indirdim ve öfkemin verdiği cesaretle bağırdım;

"Bana dokunma hakkını sana kim verdi seni piç  söylesene !?"

Sanırım bu sefer gerçekten çok ileriye gitmiştim. Kantindeki çocuklar tartışmamızı izlemeye başlamışlardı.

Üç çocuk birden üzerime yürüyorlardı. Korkudan ağlayabilecek durumdaydım. Junmyeon da en az benim kadar korkmuştu ve bu yüzden hiçbirşey yapamıyordu.

Öndeki çocuk bana çok sert bir yumruk attı ve yere yığıldım. Bizi izleyen öğrencilere aldırmadan yüzümü yumruklamaya devam ediyordu.

Diğer çocuklar ise karnıma ve sırtıma sert tekmeler atıyordu ve benim tek yapabildiğim şey yerde öylece kıvranmaktı.

Uzun bir süre tekme ve yumruk darbelerine devam ettiler. Emindim ki yüzüm tanınmayacak haldeydi.

İçlerinden birinin karnıma attığı son tekmeden sonra ağzıma bir sıvı geldi ve bunun kan olduğunu anlamak çok zor değildi. Yavaş yavaş gözlerim kararmış bilincim gitmişti.

~¤¤¤~

Gözlerimi açtığımda okulumuzun revirindeydim. Hemşire yüzüme hızlı ve özensiz bir pansuman yaptıktan sonra müdürün beni odasında beklediğini söyledi.

Hafifçe kafamı sallayarak onayladım. Ayağa kalktığımda üzerimden kocaman bir kamyon geçmiş gibi hissediyordum.

Müdürün odası en üst kattaydı ve oraya kadar çıkmak şuanda benim için zordu ama başka bir çarem olmadığından merdivenleri oldukça yavaş bir şekilde çıktım.

Müdürün odasına ulaştığımda kapısını çalıp gel komutunu duyana kadar bekledim. İçeri girerken içerde beni bu hale getiren çocukları ve müdürü görmeyi bekliyordum fakat karşımda ailemi göreceğimi düşünmemiştim.