"Gözlerin... Gözlerindeki o parlak siyahlık bana geceyi anımsatıyor. Etrafındaki beyazlar bir yıldız gibi yörüngenin etrafını sararken karanlıkta kaybolan ruhuma ışık oluyor."
Ruhunun ruhuma denk gelmesi bu hayatta karşılaştığım en güzel tesadüfler...
Merhabalar. Biliyorum bu sefer sizi çok beklettim ama elimde olmayan nedenlerden dolayı bölüm yazmada geciktim. Sözü fazla uzatmadan sizlere iyi okumalar dileğimi iletip susuyorum. Bölüm sonu yorumlarda buluşalım. 🌼❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Viran; yıkılmış, harap demektir.
Hayat bazen bal kadar tatlı bazende zakkum kadar acı. Her iki duygunun insanda yarattığı etkinin farklılığı alınan doza göre değişir. Büyük dozların getirisi insanı çıkmaza soksa da, küçük dozların getirisinin de kayda değer hesabı hafife alınamazdı.
Hayatım matruşka bebekleri gibiydi. İçini açtıkça çıkan bebekler aynı görüntüyü sergileselerde aslında onlar benim tekrarlanan günlerimin örüntüsüydü.İçlerindeki boşluklar yerini dolduramadığım sevinçlerimin, silsilesini tutamadığım acılarımın yansımasıydı. Büyüyüp gittikçe küçülen bebekler ise bana hayatın getirisi olan süprizlerin aynasıydı.
Arabanın içinde peydah olan sessizliğin koynunda otururken karşımda Sedat'ın kızgınca çatılmış kaşları ve her iki elinin yumruk halinde olması öfkesini dizginleyemeye çalıştığını anlatsa da tanıdığım Sedat'ın hiçbir zaman öfke kontrolü sergilemediğini hafızamda gün yüzüne çıkarmıştı.
Ellerim benden bağımsız hareket ederek arabanın kapısını açtığında dışarıdan gelen rüzgarın beni de savurup götürmesini diledim. Sağ ayağımı dışarıya çıkarttıktan sonra sol ayağımı da dışarı çıkaracağım vakit Aybars "Kim lan bu hergele. Yolun ortasında heykel gibi durmuş. Bi delilerle uğraşmadığım kalmıştı" dedi.
Direksiyondaki ellerini çekip hızlıca arabadan dışarı çıktığında attığı adımların yörüngesi Sedat'a doğru yol alıyordu. Az sonra karşılaşacağım manzaranın tahmini içime korku tohumlarını serpiştirirken beynimde yankılanan filmlerdeki gerilim müziğine aldırmamaya çalışarak arabadan dışarıya çıkıp yanlarına doğru yürümeye başladım.
O sırada Aybars "Birader hayırdır bir sorun mu vardı? Öylece yolun ortasına dikilmişsin. Ha eğer ki sorun sendeyse ona göre muamele edeceğim" dedi. Sedat aradaki mesafeyi kapatmak istemiş olacak ki Aybars'ın burnunun dibine kadar gelip sert nefesini dışarıya verdi.
"Birader filan noluyoruz? Aklını almayayım. Sorunun bende olduğu filan yok. Sorun şu ki kız kardeşimin arabanda ne işi var?" dedi.
Olduğum yerde ikisinin birbirlerine karşı sert tutumunu izlerken kalbim bu gerilimin içinde kanı pompalama görevini unutmuş gibi varlığını hissettirmiyordu.
Bir süre ikisinden de ses çıkmazken Aybars " Kız kardeşinin arabamda olmasının ne gibi bir mahsuru olabilir ki? Aklından geçen senaryo nedir bilmem ama dün barda geç saatlere kadar mesai yapan kardeşinin orada bulunmasında sorun olmuyor da benim eve bırakmam mı sorun oluyor? Kendiyle çelişen insanlardan hem hazetmem hemde umurumda olmaz. O yüzden bas git işine sıkıntı çıkarmadan sen yoluna ben yoluma olur mu çocuğum? "dedi.
