öldürmeyi bir o kadar isteyen ama vicdanı el vermeyen kız

1.BÖLÜM "ŞİZOFREN"

Küçüklüğünden beri annem,babam ve yakınlarım benim normal olmadığımı söylerdi.
Babam benim için endişeleniyor du.Annem bu durumların geçeceğini,iyileşeceğimi söylerdi.Ben de umutlanırdım.
Bir gün annem ve babam beni doktor'a götürdüler. tabi o zamanlar 8-9 yaşlarındaydım. Onları doktorla konuşurken duydum.
Doktor benim bilinmeyen hiçbir hastada görülmemiş bir hastalığımın olduğunu söyledi.ben ise kapının arkasından duymuştum konuştuklarını ağlamaya başladım.Gözyaşlarımı annem ile babam'a belli etmemek için hemen gözümdeki yaşları sildim.ilk annem içeri girdi ve bana iyileşeceğimi yeniden neşeli bir çocuk olacağımı söyledi.Babam bana acıyordu buna adım kadar emindim. Ama mutlu olmam için de ne gerekirse yapardı.Babam'ı seviyordum.Doktor bana bir şeker uzattı ve 'bunu evde ye küçük kız' dedi bende tamam der gibi başımı salladım. Ve eve gitmek için arabaya doğru yol aldık.Babam bir süreden sonra ağlamaya başladı annem de ona sus işareti yaptı.Ben ne olduğunu bilsem de onlara bilmiyormuş gibi davrandım.Eve geldiğimiz de annem'e yemekler için yardım ediyordum.O sırada annem bana 'bende küçükken senin gibiydim,mutlu olamıyordum,sevilmiyordum,herkes beni 'ruhsuz' diye çağırıyordu.' dedi ve sonra bana dönüp omzumdan tuttu.
Emily : "ama finley, sen pes etmeyeceksin başaracaksın,yapacaksın,b-ben sana güveniyorum." Dedi.ben ona yine mahcup şekilde baktım.ve odama gittim.Duş alacaktım.banyoya girdim üstümdekileri çıkarıp attım.sıcak suyu açtım ve derin bir nefes alıp " her şey düzelecek, her şey düzelecek." Dedim.banyodan çıktığımda aynaya bakıp sırıttım. Noluyordu bana ?,Annem içeriden bağırdı."FİNLEY,HADİ GEL." Ben de hiç bekletmeden geldim.Yarın okul vardı.ben de yatmaya karar verdim.
SABAH ...
Sabaha gıcık alarm sesiyle uyandım.ve içimden alarm'a sövdüm.kahvaltımı ettim.Çantamı aldım.ve okul'a doğru yürüdüm.
Okul'a girdiğimde ise herkesin gözü üzerimdeydi.nedeni ise ; okul da benim 'şizofren'bilinmem.sınıfıma yürüdüm.yine eskisi gibi herkes günlük dedikodu haberleri,kim kiminle birlikte olmuş,yatmış gibi haberleri kendi aralarında yayarlar.benim şizofren olduğumu kim söyledi bilmiyorum.en yakın arkadaşım olan ; Camilla oda okuldakiler gibi benim şizofren olduğumu sanar.sırama oturduğum da zil çaldı hoca geldi
Tam dersin ortasında midem bulandı ve koşa koşa hocadan izin alarak tuvalete gittim.kusmaya başladım.ve sınıfa geri döndüm.
Teneffüs zili çaldı.
Anny yanıma geldi ve bana "ne o küçük şizofrenimizin karnında küçük bir bebek mi var ?" Dedi ben gözlerimi kocaman açınca biraz irkildi.
Şu an onu gebertebilirdim çünkü benim aklımın ucundan bile geçmeyen şeyi o bana nasıl derdi ?
Finley : NE ?
Anny  : DİYORUM Kİ KÜÇÜK ŞİZOFREN GEBE Mİ ?
Finley : SEN KİM OLUYORSUN DA BENLE BÖYLE KONUŞUYORSUN ?
Anny'nin dudaklarından kocaman bir gülüş çıktı.
Anny'nin : AH FİNLEY,BUNU OKULDA YAYDIĞIM DA MİLLET BIRAK JOHN DİCABRLE'NİN EMMA FLEAR'LA SEVİŞTİĞİNİ BİLE KONUŞMAYACAK DÜŞÜNSENE TATLIM.
benim gözlerim açıldı çünkü ben hamile değildim ve bu kız bana resmen 2 dakikada hamile damgasını yapıştırmıştı.
Finley : AMA B-BEN HAMİLE DEĞİLİM Kİ ANNY!
Anny : HMM...BAK FİNLEY, OKULDA KİMSE SENİ SEVMİYOR.EĞER BU HABER YALAN DA OLSA DOĞRU DA OLSA BANA İNANCAKLAR DEĞİL Mİ? SENİN GİBİ 15 YAŞINDA, KÜÇÜK BİR ŞİZOFREN'E İNANMAZLAR.
içimden anny'i öldürmek geçti...
Finley : BEN NE HAMİLE NE DE ŞİZOFRENİM TAMAM MI ?
Jack : ANNY YETER!
anny arkasını döndüğünde şaşkınlıktan ağzı açık kalmıştı..
Jack: Sen ne zaman bu kadar kötü biri oldun ?
Anny : A-ABİ BEN ŞEYY...
Jack : BUNLARI ANNEM'E VE BABAM'A SÖYLERSEM SENİ EVDEN ATACAKLARINI BİLİYORSUN DEĞİL Mİ ?
Anny : ABİ LÜTFEN YAPMA ÖZÜR DİLERİM...
Jack : BENDEN DEĞİL O KIZDAN. 
Anny : NE ?...OFF TAMAM ÖZÜR DİLERİM.
ben şaşırdım gerçekten. Abisine hiçbir şey diyememişti ve abisi son derece yakışıklıydı.
Jack : İSMİN NE ?
Finley : finley...
Ve sonra arkasını dönüp gitti.Anny çok sinirliydi gerçekten ama gerçekten ilk defa istediği şeyi başaramamıştı...