HATIRA (HATIR SERİSİ 2) Askıda

7)Gizli Karekter

Gizli karakterin anlatımından:

Onu ilk gördüğümde daha 17 yaşımdaydım.Tam tamına 5 yıl geçmişti.Aman Allah'ım.Zaman çok hızlı geçiyordu.Ama onu ilk gördüğüm dakika bile beynime kazınmıştı.

Bir mavi saçlı kızla dans ediyordu ilk gördüğümde.12 yaşındaydı ve mükemmel güzelliği o zaman da vardı.Dans ederken kimseyi takmadı.Yanındaki kız ile deli gibi dans ediyordu.Salınık saçları hem rüzgardan hem de haraketlerinden uçuşuyordu.Yanımda Yağız vardı.Ve kıza doğru tısladı.Danstan pek haz etmiyordu.

"Hıh!" çıktı ağzından.Sonra kolumdan tutup çekiştirmeye çalıştı.Yerimden kımıldamadan onu izliyordum.

En sonunda müzik durduğunda buz gibi betona oturuverdi.Ellerini betona hızla vurup karşısındaki kıza kahkaha atıyordu.Böyle bir kaç dakika geçmişti.Sonra bir anda kahkası durdu,ifadesi sertleşti.Ve burnundan soluyup betona vurduğu elini yumruk yaptı.Karşısındaki kıza hararetli bir şekilde bir şeyler anlatıyordu.En sonunda ayağa kalktı ve hızla ilerledi.Yanındaki mavi kızda hemen peşinden ilerledi.

O yürümeye başlarken Yağız'ı dürttüm ve onu gösterdim.

"Hadi ama ağabey!Onu takip etmeyeceğiz değil mi?"

"Evet edeceğiz!"diyerek arkalarından takip etmeye başladım.

İkisi çete lideri gibi sert adımlarla bir sokağa girmişti.

Sokağın başından döndükleri sırada sessiz ama hızlı adımlarla peşlerine takıldım.

O yolda sert adımlarını atarken bir yandanda saçını tepeden topladı.Boş kalan boynunu ovcaladı ve ilerlemeye devam etti.Zaten deri ceket ile mükemmel duruyordu.Haraketleri beni delirtiyordu.Tenha ve güneşin ışıklarına rağmen karanlık olan bir sokağa girdiler.O anda yanlarına onlarca insan geldi ve karşısınada onlar kadar insan geçti.Ortaya bir kız attı diğer taraf.Ağzı burnu kan içindeydi.Ve gözü morarmıştı.

Takip ettiğim kız yanındaki çocuklardan birine kafa işareti yaptı ve karşısındaki erkek çocuğuna baktı.Elini yymruk yaptı ve sakin olmaya çalışır gibi bir hali vardı.Çocuk birden bıçak çıkardı.Ama o ondan daha hızlı çıkmıştı.Yanında bulunan maviden çakıyı aldı ve ok fırlatır gibi çocuğun omzuna attı.Çocuğun ve yanındakilerin
gözleri büyürken gök gürledi.O öne çıktı ve konuşmaya başladı.

"Ben İclal.Tanıştığıma memnun oldum.İsmin geri zekalı olmalıki bize uydun.Ha!Bu arada-çocuğun yaralı omzunu gösterdi-bu da tanışma hediyem." Arkadındakiler gülüşürken ben de kıkırdadım.Sertti.Bir anda sırıtan suratı soldu ve yine yu ruğunu sıktı.Çocuğun yaralı omzuna sert bir ayak darbesi attı.Ve çocuğun yanındakinlere baktı.Yani arkasında olamama rağmen eğik başını kaldırmıştı ve dümdüz olmuştu.

"Size de merhaba!Bu da-bu sefer direk çocuğu gösterdi-size tanışma hediyem."diyerek onları yarıp ters yönde ilerledi.Karşı gruba gözükmeden onu takip ettim.Bir binanın önünde duran kızıl kadına yaklaştı.Bayağı güel bir kadındı.

"Hallettim anne." Ne!?Anne  derken?

"Aferin benim kızıma.Her zaman böyle sert ol ki hayatta fazla acı çekme." Bu kadın yanılıyordu.Hayatta ne kadar sert olursan veya acımasız olursan o kadar acı çekiyordun.

O gündensonra nedense onu sürekli görmek isteği ile dolup taştım.O kavga gününden sonra sürekli onu izledim.Ve bundan pişman olmamıştım.Siz birini seviyorsunuz ve merak etmiyor musunuz?Ah saçmalık!Hem bu kişi İclal'se...Ben ömrümde bu kadar saçma bir şey duymadım.

Her notunu her yeteneğini biliyordum.Kavgalarını,önemli tarihlerini...Ki onun için en önemli tarih sınav günleriydi.Yani bütün hayatını biliyordum.

Her şeyini kayıt altına almıştım.Gülerken,ağlarken,yemek yerken,film veya dizi izlerken,sınava çalışırken,annesi ile sohbet ederken,dua ederken...Kavgalarına kadar.

Her ay düzenli olarak o çarşının ortasında dans ediyordular mavi ile.Ah mavi diyorum ama ismi Pembe.Kız doğuştan çelişki.

O günden sonra onun gittiği bütün kurslara benim Yağız'ı da göndermiştim.Ta ki Yağız 17'sine gelene kadar.Babamın işlerini üstlenmek istemişti.Çünkü kendisi bir gerizekalı aptal.

Kendime bir söz vermiştim.İclal 18.yaş gününü kutlarken ona kendimi gösterecektim.Gizli olarak değilde...Kendim olarak,büsbütün.Onun Vural'ı olarak...