Που είσαι;σε ψάχνω!Μ'ακούς;
Πήγα σε θάλασσες με κρυστάλλινα κορμια,όπου ο άνεμος γνέφει τα λευκά σεντόνια του αφρού.
Αλλά δεν ήσουν εκεί...
Πήγα σε μέρη σκοτεινά με παράθυρα κλειστά και σαν υγρασία είχε ποτίσει η μοναξιά τους τοίχους·Μύριζε!Μύριζε πολυ!
Αλλά δεν ήσουν εκεί...
Σ'εψαξα σε μέρη διάφανα,νοητά·πιο απόκοσμα και από την αμυδρή συνείδηση του εγώ.
Με πολύχρωμες γεύσεις και εκοφαντικές αισθήσεις·με τα πιο ασύλληπτα όνειρα ,τους πιο δυσοιωνους εφιάλτες ,που κάνουν το κορμι σου ασταθές,λουσμένο από τις πρωτες σταγόνες που πέφτουν στο χωμα μιας φθινοπωρινής νύχτας - και ευωδιάζει ο τόπος ...
Αλλά δεν ήσουν ούτε εκεί ...
Τώρα;.....Τώρα....σε ψάχνω εκεί που μες την βιασύνη μου ξέχασα να δώ...
Εδώ,δεν υπάρχει λογική και ο χρόνος ειναι μια απλή ψευδαίσθηση ,σταματημένος στο απέραντο κενό ...
Πρόσωπα διάφανα στο βλέμμα τριγυρνούν εδώ και εκεί ...
Τα χρώματα έχουν μια γεύση ερυθρού και μια παγωμένη αίσθηση με πλημμυρίζει ..
Γιατί ;
Κάποτε ήταν ζεστά θυμάμαι...
Μα που είσαι ;(!) Σε ψάχνω!Μ'ακους;(!)
-Ψάξε πιο βαθιά! Εδώ είμαι!
