KALBİM AVUÇLARINDA TİTRERKEN

sen ve ben

Rabia
******
Zamanın tozlu raflarında sakladığım kalbim varlığınla dolarken bütün yollarım viraneye dönmüş bir halde .....  

*********
Bir gece uzanıyordu bir yol misali önümde .......bu gecede kalmış iki kişiydik ...Yusuf hayatıma başka bir pencere açan adam ......ben bu hayata yabancı iken yanında durabilecek kadar güçlü olabilirmiyim......Ben oysaki bana söylenilen sözlere itiat etmeyi bilirdim....Fakat şimdi Yusuf hayatımın başrolü etmiş beni .....ben doğru yanlışı tecrübe etmedim ki hiç .....özgürlük benim için zincirlere vurulmuştu ....Yabancısı olduğum kocamı tanırken ,yılların içinde unuttuğum benliğimi de   tanıyacaktım....
    Küçük bahçeli evlerin olduğu bir sokağa girdik.az ötede bulunan beyaz renkte boyanmış iki katlı bir evin önünde durduk.Bakışlarım yani başında şöfür koltuğundaki Yusuf'un sokak lambasının aydınlattığı yüzü tararken, yüreğim fırtınalar koparıyor bedenim bu bahar gecesinde üşüyordu.Yüzüme çöken tedirginliği okuyorcasına ...."Geldik "dedi yumuşak sesiyle.....benim virane gönlüme iyi mi geliyordu bilmiyorum ne zaman ki gözleri yüzümü tarasa ruhuma huzur çöküyordu....
Arabada inen Yusuf u taklit edercesine  bende arabadan indim ...Gelinliğim kaldırımda sürünürken adımlarım kocamın adımlarını takip etti....Gecenin sessizliğinde girdiği kapıdan  besmele çeken dudakları başka dualar fısıldıyordu....evin kapısını usulca açtı ve açık kapının önünde durarak gecenin sessizliğine bir kaç cümle bıraktı..
-Hoşgeldin evine Rabia.....
Ben kapının önünde durmuş bir şekilde beklerken Yusuf'un  bakışları arasında ayakkabılarımı çıkarıp içeri geçtim......Bana yuva olmuş bu evi etrafıma bakarak tanımaya çalışırken Yusuf sözlerine devam êtti;
-Alt katta mufak ve iki oda var üst katta ise üç oda ve kocaman bir balkon var.....bu semtteki evler Selim ağabeyimin eseri....
  Bir yandan vestiyerden terlik çıkarırken bir yandan sessiz ortamı dağıtmak için konuşuyordu...elindeki bir çift bayan terliğini bana uzatırken   ;
-istersen odanı göstereyim üstünü değiştirir beraber bir kahve içeriz...dedi
Ruhuma dokunan sesine hayır demek imkânsızdı.....Tamam diyebildim sadece  ve adımlarım tekrar onun adımlarını takip etti ....çok sonra öğrenecektimki benim adımlarım Yusuf'un arkasından yürümeyi özleyecekti.....
Merdivenlerden yukarı çıktık ...biz yukarı çıktıkça önümüzü aydınlatan loş ışıklar beni şaşırtıyordu....önümüzdeki kapılardan birini gösterip :

-Burası odan ,benim odamda karşıdaki
..
Tedirgin olan ruhumu farkediyor rahatlamak için elinden geleni yapıyordu..Yusuf bana gönderilmiş en güzel duamdı .... Yusuf' onunla geçirdiğim her zaman diliminin ardında kör kuyudaki  kalbime nakış nakış işleniyorduda ben farkında değildim.Yusuf aşağı kata tekrar inerken ben odama geçtim kapalı ışığı açtım....Bulunduğum odayı  şaşkın bakışlarım tararken hiç bu kadar şeye sahip olmadığını anımsadı kalbim....

Girdiğim odada açılan karşı duvardaki kapıdan içeri girdim  kocaman bir giyinme odasıydı ....dolapları dolduran çeşit çeşit kıyafetler hepsi benim için alınmış olmalıydı...giyinme odasından çıktım  hemen yanındaki kapıdan içeri girdim küçük bir banyoydu burası .....ilk işim güzel bir duş almaktı daha sonra yusuf ile kahve içme sözü vermiştim.....

Üstüme giydiğim uzun elbisemin ardından başıma bir tülbentimi geçirdim...odamdan çıkıp aşağı kata indim   mutfağın ışığı açık gelen seslere bakılırsa Yusuf mutfakta idi....Ağır adımlarla mutfak kapısına yanaştım..
Elindeki cezve ile ocağın başındaki Yusuf beni gördükten sonra pişen kahveyi fincanlara doldurup masaya getirdi...Beynim  Yusuf'un bu kadar maharetli olduğunu düşünürken adımlarım çoktan masaya gelmiş ellerimin çektiği  sandalyeye  oturmuştum. Küçük teşekkür faslından sonra gözlerim masanın üstündeki örtüye takılırken  Yusuf aldığı bir yudum kahvenin ardından boğazını temizledi ve sonra ekledi;
-Rabia ........ismim onun dudaklarında çıkarken bakışlarım onun gözlerine takıldı..
-" Bu ev yaşayacağımız zaman zarfında  bize yuva olacak......Bilmeni  isterim ki burası benden önce senin evin sen rahat edeceğin şekilde yaşamanın isterim .Takiii........."durdu söyleyecekleri bir müddet düşünürcesine yüzümü izledi. Daha sonra dudakları fısıldar bir şekilde konuşmaya başladı;
-Sen ayakların üstünde durup gideceğin güne kadar.....
Ben yeni yeni bu eve alışmaya çalışırken Yusuf gideceğim zamanı hatırlatıyordu....Peki benim isteyeceğim bu değilmiydi ...Kendi hayatımda söz sahibi olmak ......Ansızın içime dolan huzursuzlukla acı kahvemden  bir yudum aldım .....Bu yusuf ile içtiğim ilk acı kahveydi. Hem  ben kahveyi bol şekerli severdim......
   İçimde ona biriken  teşekkürleri etmem konusunda tereddüt ederken ,dudaklarim benden izinsiz Yusuf un samimiyetine sığınırken fısıldamaya başladı;
-" Yusuf.."..adını ilk defa direk söylüyordum...Yanaklarım beyaz tenimde kızarırken bir müddet geçen zaman diliminde tekrar fısıldadı m ..
Yusuf benim konuşmamı bekliyorcasına nefes almayı bile bırakmış beni izliyordu.
- Yusuf ben öncelikle sana çok teşekkür etmek istiyorum..Sen  hayatımda başıma gelen en   iyi şeysin.Benim için yaptığın onca şeyden sonra sana söylemek istediğim bir şey var......
Benden bir soru beklemiyor olacaktı ki tüm dikkatini bana verdi;
-Neden hayatına beni almak istedin ....Benim sana yük olacağını bildiğin halde....Ben senin için uzak bir akrabadan öteye geçmeyen biriydim ....Hayatım ne kadar zorlu olsada seni bu karara sevk eden neydi..

İlk defa bu kadar uzun konuşmuştum Yusuf'a ...Önce bakışları kahve fincanını taradı sonra yüzünde bir tebessüm oturdu.....iri siyah gözleri beni bulduğu vakit;
-Bunun sebebi  bende kalsa olur mu?

Ben bana acıyacak sözlerini beklerken  beni bir küçük sırın ortasında  bırakmıştı.....

     Derin uykunun verdiği ağırlıkla kulağima dolan ezanın sesi ile gözlerimi  aralamaya çalıştım..Fakat bana inat açılmıyordu .omuzuma dokunan bir elle irkildim...Yatağımın yani başında bana benzeyen iri mavi gözleriyle gülümsüyor uyandığımı görünce unuttuğum sesiyle :
-Rabiam kalkmazsan namazı kaçıracaksın....
Ben portlemiş  gözlerimle yani başımdaki anneme bakarken zaman ve mekan anlamını yitirmişti...ellerim saçlarımı okşayan anneme uzanmaya başladı.Ruhumu istila eden sorular 'dan birini ona yöneltmek için tüm gücümle savaştım ne yazıkki  sesim çıkmıyor ağlssam dahi annem görmüyordu...Görüş alanımda gittikçe uzaklaşan anneme doğru koştum fakat annem çoktan kaybolmuştu....
Kan ter içinde uyandığımda ezan hala bitmemişti. Yıllar sonra ilk defa annemi rüyamda görmüştüm.Sokak lambasının aydınlattığı odayı izledim .....Annemi arıyor gibiydim....  yüreğimde baş gösteren hasretle burnumun direği sızlamaya başladı....Gözlerimin ıslak olduğunu yeni farkediyordum.bir müddet yatağımda öylece oturdum....Daha sonra anı bir kararla pencereye yöneldim ...Açtığım camla içeriye dolan temiz hava bir nebze daha histerik duygulardan uyanmamı sağladı ....Güzel bir abdest aldıktan sonra sabah namazına durdum.namazdan sonra bir müddet odamda dolaşmaya başladım....Annem neden rüyamda gelmişti.... düşüncelerim allak bullaktı....Daha fazla odamda kalamayacağımı anladım ve odamdan çıkıp aşağı indim ....mutfağa geçtim güzel bir kahvaltı hazırlamak en iyisiydi.....Yusuf'un bana yaptığı onca iyiliğe karşı denk olmasada bir güzel kahvaltı hazırlayabilirdim....çekmeceleri karıştırdım çıkardığım sofrayı masaya serdim... Ses çıkarmadan sofrayı hazırlamaya özen gösteriyordum....Uzun uğraşlar sonucu bulduğum malzemeler ile güzel bir poaça hamuru hazırladım ....Çayı ocağa koyduktan sonra  kahvaltılıkları masaya koydum ...El çabukluğu ile yaptığım poaçaları fırına sürdüm....Ev işlerinde çok iyi olduğum için kahvaltıyı hazırlamam uzun sürmemişti. Bir müddet poaçaların pişmesini bekledikten sonra poaçaları servis tabağına alıp masaya koydum......      
   Kahvaltıyı hazırlamak kısa sürmüştü.Guruldayan midemi kulak verdim fakat Yusuf gelmeden başlamak olmazdı .....Mutfaktan çıkıp salona geçtim bembeyaz koltuklar ile döşenmişti.Meral annemin dediğine göre evi baştan aşağı Yusuf dizmişti. Zevkli biri olduğu belliydi....Salonun store perdesini açtım  ..Hava yavaş yavaş aydınlanmaya başlamıştı.....tekli koltuklardan birine geçip oturmaya başladım..
Çok mu erken uyanmıştım .Kendi kendimle konuşurken yorucu bir günün ardından erken uyanmanın verdiği  yorgunlukla oturduğum koltukta Yusuf'un uyanmasını beklerken  gözlerim uykuya yenik düştü.....