KALBİMDE UZAY VAR

AİLE

Kafamın boşluğa düşmesi ile aniden gözlerimi açtım. Bir insan neden sabah böyle uyanırdı ki ? Neden acaba Alya ? Bence gece deli gibi yattığın için. İç sesime hak verip oflayarak yataktan kalktım.

Uzay yanımda yoktu zaten olması garip olurdu. Masamın üzerinde duran telefonumu alıp gelen bildirimlere baktım.

Uzay 'iyi uykular prenses ben saat 5 gibi evden çıktım.'yazmıştı.

Diğer bildirimler instagramdan falan olduğu için önemsemeden telefonumu kapatıp banyoya gittim.

Banyoda işlerimi halledince üzerime siyah bir tane tayt ve sarı renginde olan polarımı giydim.

Hava yavaş yavaş ısınmaya başlıyordu ama ben polarlarımdan asla vazgeçmiyordum.

Saçımı tarayıp at kuyruğu yaptım ve odamdan çıktım.

Annem buzdolabından kahvaltılıkları çıkartıyordu babam da masaya oturmuş annemi izliyordu.

İlk önce babamın yanına gittim ve yanağından öptüm sonra annemin yanına gidip yanağından öptüm.

"Günaydın." dedim mutlu bir şekilde.

"Günaydın canım." dedi annem masaya otururken.

"Günaydın kızım , hemen masaya oturmadan tuzluğu da getirir misin?"

Bir şey demeden tuzluğu aldım ve masaya oturdum.

Annem ve babam konuşurken bende sessiz bir şekilde kahvaltımı yapıyor ve onları dinliyordum.

Babam elinde ki çatalı tabağının yanına bıraktı ve arkasına yaslandı.

"Sizinle bir şey konuşmam gerekiyor. Görev çıktı yani yarın gidiyorum bu yüzden bugün sizinle doya doya vakit geçirmek istiyorum."

Meyve suyumu tam içerken babamın sözü bütün dengemi alt üst etti ve meyve suyu boğazıma kaçtı.

"Senin gitmen şart mı baba ?" dedim üzgün bir şekilde.

"Evet Ozan . Biliyorum senin mesleğim bu ama ..." annem sözünü tamamlayamadan eliyle gözlerini sildi.

"Yapma Pınar artık alışmış olman gerekiyor . Kaç senedir birlikteyiz . "

"Her seferinde başına bir şey gelirse diye korkuyorum!" dedi annem yüksek sesle.

"Görev bu Pınar . Gitmem şart . " dedi konunun kapatılması gerektiğini bildirdiği sesle.

Bütün iştahım kaçmıştı. Anneme 'ellerine sağlık' dedim ve odama gidip kapımı kilitledim.

Babam göreve gidince bazen aylarca görmediğim zamanlar oluyordu ve onu çok özlüyordum. Anneme de hak veriyordum endişelenmekte haklıydı.

Ağlayınca hemen yüzüm kızardığı için sinirle elimi duvara vurdum. Sanırım her şey üst üste geliyordu. Özel günüme de az kalmıştı. Bu duygusallığım biraz da bu yüzden olmalıydı.

Sızlayan elime baktım . Elimde kızarmıştı. Banyoya gidip yüzümü yıkadım ve havluya silip ilk banyodan çıkıp oturma odasına gittim.

Babam direkt elimi fark etti.

"Eline ne oldu kızım ?" dedi endişeli sesle.

"İncindi sanırım acıyor biraz." dedim diğer elimle sızlayan elimin üzerine masaj yaparken.

"Ozan bi hastaneye mi gitsek?"

"Aynen gidelim." dedi babam ve koltuktan kalktı.

"Önemli bir şey değildir sargı bezi ile sarsak belki geçer." dedim bu sefer ben koltuğa otururken.