The Real Culprit

Prologue

"W-wag po... please wag pooo.." saad ng babaeng hubo't-hubad na nakahiga sa kama.

Patuloy lamang sa pagtulo ang mga  luha nito habang nagmamakaawa sa lalaking nakadagan sa kanya.

"Sshhhh... Quit it Klaire, don't fight, mabilis lang to. I'm sure masasarapan ka din naman" ani ng lalaki.

Mas lalo siyang napahagulgol sa narinig.

Akmang hahalikan na siya nito nang biglang tumunog ang cellphone ng lalaki.

"Shit! Istorbo" tiningnan siya nito.

"Stay here. Wag na wag kang gagawa ng ikakagalit ko Klaire" dagdag pa nito.

Napanatag siya ng tumayo ang lalaki mula sa pagkakadagan sa kanya  upang kunin ang cellphone nito.

Sinundan niya na lamang ng tingin ang lalaking kasama niya ngayon.

Nakita niyang lumapit ito sa mini sofa ng kwarto kung saan nakasabit ang coat nito. Napansin niya rin na bukas ang pinto ng kwarto kung saan sila naroroon.

She closed her eyes and sighed.
'Kaya mo to Klaire' kumbinsi niya sa sarili.

Nagmulat siya ng mga mata at agad na bumangon para makatakas mula sa lalaki.

Mabilis na tumakbo siya palabas ng kwarto kahit na masakit ang katawan niya.

"KLAIRE!!" sigaw ng lalaki nang makita siyang tumakbo palabas sa kwarto.

"MARY KLAIRE BUMALIK KA DITO!!" dagdag pa nito.

Habang si Klaire ay patuloy parin sa pagtakbo. Hindi na niya inalintana pa ang katawan niyang walang saplot. Ang mahalaga sa kanya ngayon ay ang makatakas.

Hindi siya pamilyar sa lugar na pinagdalhan sa kanya kaya nahirapan siyang hanapin ang pinto palabas sa lugar.

Sa takot na mahuli siya ng lalaki ay naisip niyang magtago muna sa isa sa mga silid.

Narinig niya ang mga yabag ng lalaki sa labas. Mariin niyang tinakpan ang bibig para kahit papaano ay di siya makagawa ng ingay.
'Please ate.. Help me..' sa isip-isip niya.

Maya-maya lang ay narinig niya ang pagbukas ng pinto sa mismong silid na pinagtataguan niya.

Kasalukuyan siyang nakatago sa gilid ng closet. Halos pigil na niya ang kanyang hininga dahil mula sa pinagtataguan ay nakikita na niya ang lalaking may masamang balak sa kanya.

"Klaire! Lumabas ka na!! Walang kwenta pa rin naman ang pagtatago mo dahil mahahanap at mahahanap pa rin kita!!" ani ng lalaki.

Sunod-sunod ang pagpatak ng luha niya. Hindi na  alam ni Klaire kung anong gagawin upang makaligtas sa sitwasyon niyang iyon.

Sinilip niya ulit ang lalaki at nakita niya itong sumisilip sa ilalim ng kama.
Nang malamang wala siya roon ay umupo ito sa gilid ng kama habang nakatukod ang dalawang kamay sa higaan.

"Ayaw mo talagang magpakita huh!" saad pa nito.

"Alam mo ba kung sino yung tumawag kanina? Si Kz Klaire, nagtatanong kung nakita raw ba kita" he said.

Napapikit nalang siya habang walang ingay na umiiyak nang banggitin ng lalaki ang pangalan ng ate niya.

"I'll tell you a secret Klaire" he paused for awhile.

"I'm inlove with your sister" dagdag nito. Mapapansin sa boses ng lalaki ang kalungkutan nito.

Bahagyang nanlaki ang kanyang mga mata sa inamin ng lalaki.

"Matagal ko na siyang gusto. Gusto kong maging akin siya, maangkin siya at makasama habambuhay. Pero mukhang wala naman akong pag-asa sa kanya. That's why I tried my best to forget my feelings about her. Pero sa tuwing nakikita kita, naaalala ko si Kz sayo. You resembles a lot from your sister, Klaire. So I decided to court you dahil kung hindi man mapa saakin  ang ate mo, at least nakuha naman kita. Para ka na ring si Kz sa paningin ko.  But the funny thing is, you rejected me! You f*cking rejected me Klaire! Dahil ano? Dahil sa may iba ka ng gusto?? Huh!! Hindi ako papayag!! Akin ka lang dapat Klaire!!..." tumigil ito sa pagsasalita. Akala niya ay umalis na ito ito pero...