Mis poes

Paar maanden later

Amelie en Angie vormen al een paar maanden een koppel. Heel die tijd loopt Angie op wolkjes. Op het werk merken ze natuurlijk dat ze niet kan stoppen met glimlachen. Met als gevolg dat ze Angie met allerlei vragen bestoken betreffende de oorzaak van haar geluk. Angie wimpelt hen af met een ontwijkend antwoord. Amelie en zij hadden besloten om dit rustig aan te doen. Alles op hen af te laten komen. Tot Amelie een uitnodiging van Angie op haar ijskast zag hangen. " Waar is die uitnodiging voor?" vraagt Amelie langs haar neus weg als ze terug naast Angie in de zetel komt zitten. "Uitnodiging?" 

"Die op je ijskast kleeft?" Voor even had Angie totaal geen idee waarover Amelie het had. Ze draait zich om en kijkt in de richting van de keuken. De rode uitnodiging steekt af tegen haar donkergrijze ijskast. Bij het zien van de felle kaart gaat er een belletje rinkelen bij Angie. " Ah die uitnodiging! "
"Heb je er dan nog anderen?" vraagt Amelie verbaasd.
"Neen, maar ik vroeg me af waarover je het had. Dat is een uitnodiging vanuit het ziekenhuis waarvoor ik werk. Om de twee jaar organiseren die zo iets groots om hun personeel te bedanken voor hun diensten. En meestal is dat een weekend. Dat weekend huren die een grote zaal af en geven ze zaterdag een fuif en zondag kidsdag."
"Jij mag gaan feesten op kosten van je werk?"
"Zo iets ja." Angie krijgt de blik van Amelie in het oog. "Waaraan zit je te denken?"
"Mogen de partners mee?"
"Ja, natuurlijk mogen die mee. Wacht eens... Jij wilt mee naar die fuif hé?" De glinstering in Amelie haar ogen worden groter. Hevig knikt Amelie haar hoofd op en neer. " Die fuif is dit weekend al. Ik moest maanden op voorhand doorgeven of ik al dan niet met partner ging gaan of niet. Ik weet niet of ik dat nog lukt. " Meteen trekt Amelie een pruillip van de ontgoocheling." Ik had dat een uur voordat jij mij had gebeld doorgegeven. Ik zal morgen op het werk eens rondbellen. Misschien dat het met toch lukt om je mee te krijgen." knipoogt Angie. Van blijdschap krijgt Angie meteen een innige kus cadeau.

De volgende dag belt Angie naar personeelsdienst met de vraag of het mogelijk is of ze haar partner toch nog kan meebrengen. " Dag mevrouw u spreekt hier met Angie Imps. Ik heb namelijk een kleine vraag betreffende de fuif die wordt georganiseerd dit weekend in de Brabanthal in Leuven. "
"Ja, zegt u het maar."
"Ik zit met een klein probleem. Een paar maanden geleden moesten we onze keuze doorgeven of we al dan niet met partner of zonder partner zouden willen gaan naar dat feest. Nu dacht ik dat ik op met had geklikt. Gisteren keek ik toevallig dat eens na en blijkbaar is er iets fout gelopen. Mogelijks heb ik me vergist. Zou het toch nog lukken om mijn partner te mogen meebrengen?" Angie beseft dat ze zich op glad ijs bevindt. Ze hoopt dat haar bluf haar erdoor haalt. Maar ze weet dat er een reden bestaat waarom ze dit zo vroeg moeten doorgeven. Zodat ze kunnen inschatten hoeveel volk er gaat komen. Haar hart klopt in haar keel terwijl ze het antwoord afwacht.

"Dat is natuurlijk spijtig om te horen. De bedoeling is natuurlijk dat zowel u als uw partner van het feest kunnen genieten."
"Ja natuurlijk, maar ik begrijp volkomen als dat nu niet meer lukt. Dan is het mijn eigen schuld." zegt Angie begripvol aan de telefoon.
"Nee nee, het is geen probleem mevrouw. Als u eventjes uw personeelsnummer geeft, dan pas ik dit met veel plezier aan voor u."
"Hartelijk bedankt! U maakt de dag van mijn partner volledig goed! " lacht Angie aan de telefoon.
"Haha, dat kan ik me voorstellen."
"Mijn personeelsnummer is 856210."
"Zo het is aangepast mevrouw. Vergeet niet je personeelsbadge mee te brengen, het is jullie toegangsticket."
"Absoluut niet! Hartelijk bedankt."
"Graag gedaan."
"Nog een prettige dag verder."
"Voor u ook."
Als Angie het gesprek wegduwt, maakt ze een vreugdesprong. " YES!" roept Angie het uit.

Wanneer Amelie thuiskomt, zwaait Angie nonchalant met haar uitnodiging. De ogen van Amelie beginnen opnieuw te glinsteren als ze de kaart ziet die Angie vasthoudt. "Heb je zaterdag tijd om samen met mij naar dat feestje te gaan?" knipoogt Angie terwijl ze naar Amelie wandelt.
"Absoluut!" Amelie springt in de armen van Angie en geeft haar een innige kus.

"Je beseft toch dat al mijn collega's daar gaan zijn?"
"Ja en?"
"Ben je klaar voor het kruisverhoor van mijn collega's?"
"Haha, we zitten op een fuif met heel luide muziek. Ik denk niet dat die veel vragen kunnen stellen." lacht Amelie.
"Haha."
"Ik wil met veel plezier dat kruisverhoor doorstaan." knipoogt Amelie.