Lola and the badboy

Hoofdstuk 8

Pov Lola
'Ik kom me ziekmelden.' Zeg ik tegen de man bij de leerling balie.(soort receptie of hoe dat op andere scholen dan heet.) 'leerlingnummer.' Zeg de man een beetje geïrriteerd. '*****' zeg ik dan. 'Je staat nog op ziek.' 'Mooi zo dan ben ik naar huis. Je kan mijn ouders niet bereiken. Ze liggen in het ziekenhuis. Doei meneer fijne dag nog.' Mooi zo kan ik naar huis even rust.

Laat ik omfietsen denk ik bij mezelf lekker door het bos heen langs de paarden en met Harrie op buitenrit. Ik zet ook even muziek aan en zet mijn koptelefoon op. Zet mijn lijst van 'pitch perfect' tot 'the 80's' aan. Eerste liedje is leuk. '9 to 5 van Dolly Parton' oeps dat zei ik hardop. 'Jij luisterde maar Dolly.' Vraag een hele bekende stem achter me. 'Dolly Parton.' Zegt bijna dezelfde alleen net anders. 'Jelle heeft jullie gestuurd. Of niet Jack en Kay.' 'Neeeeeeejjj, hoe kom je daar bij.' Zeggen ze precies gelijk. 'Ja daaag.' En ik fiets snel door. Als ze net ze goed fietsen als Jelle dan houden ze me niet bij. Ik kijk nog even om en steek mijn tong uit met een grijns op mijn gezicht.

Oké hier links daar rechts en dan weer links en dan weer links en weer links en ben ik weer in dezelfde richting en kom ik weer bij mijn paardjes uit. Ik kijk achterom en zie Jack en Kay al in de buurt. 'Had je niet gedacht hé schatje!' Roept Jack die nog op 200 meter afstand is. En dan ga ik nog sneller fietsen. En als ik dan weer achterom kijk zie ik ze nog vaag met open mond nakijken.

'Kom Harrie buitenrit.' Ik sluit alles af en loop met Harrie naar de bossen. Ik stap op en loop naar de weg waar de jongens moeten zijn. 'JULLIE ZIJN HAAR KWIJT!' Hoor ik Jelle schreeuwen. 'Wie zijn ze kwijt?' Vraag ik ook al weet ik dat ze het over mij hebben. Hij heeft Jack en Kay gestuurd omdat hijzelf mij niet bij kan houden. 'Jij bitch waarom ben je niet op school je liet me schrikken.' Zegt hij tegen mij. 'Jij slome had dan zelf achter mij aan moeten komen.' Zeg ik boos. Als hij me tegen wou houden had hij het zelf moeten doen en niet boos moeten worden op Jack en Kay als ze mij kwijt zijn terwijl hij weet hoe snel ik fiets. En ik fiets nog niet eens snel want mijn moeder zeurt altijd nog dat ik moet doorfietsen. Ow ja mijn moeder. 'Kom Harrie.' En galoppeer weg met tranen in mijn ogen. Ik mis mijn ouders zo. 'LOLA WACHT!' Schreeuw Jelle me na. 'Jongens zoek maar uit wat jullie gaan doen ik los dit wel op.' Hoor ik hem nog zeggen. Maar ik laat Harrie gewoon door galopperen.

Opeens zie ik iets zwarts naast mij. Ik ben inmiddels gaan stappen omdat ik toch al over de berg was. Het zwarte blijkt een prachtige Fries te zijn. Met Jelle erop. 'Ik wist dat er iets achter jou talent voor paardrijden zat.' Zeg ik dan. 'Uhhm ja. Kun je dit tegen niemand zeggen. Alleen mijn ouders en zusje en mijn vrienden weten ervan en dat wil ik zo houden. Hun rijden trouwens ook.' Zegt hij wat verlegen. Wacht verlegen. 'Is goed lieve schattige verlegen Jelle.' Zeg ik en voeg er snel nog aan toe. 'Als je het er niet naar maakt en doet wat ik zeg.' En nu kijkt hij me boos aan. 'Dat ga ik dus echt niet doen.' Dan krijgt hij problemen. 'Oké dan vertel ik het aan heel de school. Docenten, leerlingen en ouders.' Zeg ik zelfverzekerd. 'Oké we doen het anders.' Zegt hij. 'Oké kom maar op!' 'We doen een wedstrijdje. Als ik win mag jij nooit iets zeggen. Als jij wint doe ik er alles aan om te zorgen dat jij het niet zegt.' Ik denk goed na. Hij is wel heel zelfverzekerd van zijn Fries. Misschien omdat mijn pony bijna een halve meter kleiner is. 'Deal!' Ik ga dit sowieso winnen. 'Waar gaan we heen?' Vraag ik. 'Ken je de hullie?' Natuurlijk ken ik dat. 'Ja ken ik.' 'Oké wie daar als eerste is wint.' 'Wie telt er af want dit is niet eerlijk want dan is er altijd iemand die eerder kan vertrekken omdat hij aftelt. En we beginnen daar op de berg.' Zeg ik wijzend naar de berg voor ons. 'Oké en Jack telt af.' Ik kijk heb vragend aan. En dan fluit Jelle op zijn vingers en komen Jack en Kay aanlopen. 'Jake jij telt AF dus bij nul mogen we gaan maar eerst moet Kay naar de hullie. En dan belt hij als hij er is en dan kunnen wij beginnen.' Zegt Jelle. 'Top!' Zeg ik terug.

I AM A BARBIE GIRL. IN A BARBIE WORLD! Dat is de telefoon van Jack die afgaat. En ik proest het uit. 'Tweeling grapje?' Vraag ik door het lachen. En Jelle zit met een grijns op zijn gezicht. 'Ow een Jelle grapje.' En nu moet ik nog harder lachen.

Pov Jelle.

'Dit is niet grappig.' Begint Jack serieus. 'Kay is hard gevallen en-.' Verder komt hij niet want hij kijkt naar de vliegensvlugge Lola op haar pony. 'Jij was dik vet ingemaakt man.' Zegt hij dan grinnikend. Het enige wat ik doen is mijn hand uitsteken die Jack gelukkig ook aanpakt en dan achter het zadel springt. Dan spoor ik Frits aan.

Na vijf minuten zie ik Lola bij Kay op de grond zitten haar pony blijft netjes achter haar staan. 'Kay kun je je enkel bewegen?' Lola heeft dit vaker meegemaakt. 'Aaaaaah!' Schreeuwt Kay. 'Oké kun je je knie buigen?' 'Ja dat gaat.' 'Oké ga op je rug liggen ik til je op en zet je op Harrie en dan gaan we naar het ziekenhuis. Je hebt waarschijnlijk alleen je enkel verzwikt, maar ze moeten er even naar kijken het kan ook erger zijn.' Ik zie Kay draaien en hij ligt nu op zijn rug. Dit gaat Lola nooit lukken. Kay weegt best veel door zijn spieren. 'Oké 1 2 3.' Wacht hij ligt al op Harrie. En Lola stap ook op en die zit op het zadel en Kay zit er net voor in de dameszit.
—————————————————