PAIN THROUGH THE YEARS

Chapter 1

I was standing here alone wondering where i go? where should i go? saan nga ba patutunguhan at kahahantungan ang desisyon kung lumayo,naging mabuti naman akong tao.
I'm on the top notcher when I graduate in college, i've been a good daughter to may parent us well as to my sister.So why i felt so useless after what i've done? is it not enough? what was my mistake.
why i struggle like this .iniisip ko kung ano ang mga nangyari noong nakaraang linggo habang nakatanaw sa lawak ng dagat.
Iniisip ko kung kaya bang burahin ng kalaliman ng dagat lahat ng sakit. Hindi?
hindi naman kasi kayang dalhin ng agot ng dagat ang lahat ng sakit.
Hindi ko na alam ang gagawin ko minsan naisip ko tumalon nalang kaya ako dito, baka sakaling mawala lahat ng sakit na nararamdaman ko.

"What were you thinking?" tanong ng lalaking bigla nalang sumulpot sa aking likuran,
tinignan ko lang siya hindi ko sinagot ang tanong niya...sino ba sya? hindi ko nga siya kilala bakit ko ba sya kakausapin? he made a loop sided smile
''I guess your not talking to stranger, I'm sleyed by the way, and i'm not a stranger anymore you already know my name so you can answer me now, i guess?"
Tinaaasan ko muna sya ng kilay. labag man sa loob kong sagutin siya e ginawa ko padin I already knew he's name na naman.
"Nothing if you thinking something like that i would jump here, No i won't i'm not yet crazy to do that''
mahaba kung sabi dito habang nakatingin sa mga isla na nadadaanan ng barkong sinasakyan namin ngayon.

"oh well im not thinking of that, but because you said that i had an confusing idea on my mind right now''
sagot naman nito.

"Kahit naman sabihin ko sayo, wala ka namang pakialam." pagtataray kong sagot rito.
saglit itong tumingin sa gawi ko habang umiiling na nakangiti. Matapos niya itong gawing ay bigla nalang itong tumalikod agad. "ano yun? lakas trip? mag tatanong tanong tapos aalis din bigla?"
himutok ko habang nakatingin sa likod niyang papalayo sa kinarororonan ko.
Nang hindi ko na matanaw ang lalaking iyon ay muli kong ibinalik ang aking atensyon sa mga islang nadadaanan ng barkong sinasakyan ng maraming tao.

May isang grupo ng ibon akong nakita mag kasama silang lumilipad,saglit tumigil ang paningin ko sa isang ibong tila nakahiwalay sa grupong iyon, o mas magandang sabihing ninais nyang humiwalay sa grupong iyon,
pareho kaya kami? pareho kaya kaming piniling iwan ang lahat? piniling lumayo sa lahat.

'' hay naku! YIENA PRICK SHAQUEL ACHERISTER kakabit na ng pangalan mo lahat ng nararamdaman mo''
mahina kung bulong sa sarili ko. Matapos kung sabihin iyon bumalik na ako sa kwartong aking inuukupan.

Hahakbang palang ako papasok sa aking kwarto ng mamataan ko ang dalawang bulto ng naging sanhi ng sakit na dinadanas ko.

Hindi ko namalayang naglandas na pala ang mga luhang pilit kong itinatago nitong mga nag daang araw.
Hanggang kailan ako susuyudin ng mga sakit nato? nakita ko nanaman ang lalaking nagdulot ng matinding sakit na nararanasan ko. Ang lalaking una kung minahal.

------------------

YEINA's POV
Naglalakad ako sa pathway ng may tumawag sakin ''YEINA pumunta ka daw sa faculty pasa mo na daw lahat ng papers within five minutes dapat daw andon kana''.singhal na sabi nito sakin.

Bigla akong kinabahan dahil paniguradong si ma'am Teodore ang nagpapapunta sakin.
Siya kasi ang pinaka masungit ng guro dito sa campus kaya nagmadali akong tumakbo papuntang faculty ng may nabangga akong isang lalaki.

Nawalan ako ng balanse dahilan ng aking pagka tumba at pagkalat ng mga dala kung papel.

Dali dali ko itong pinulot ng walang ano ano'y bigla nalang akong singhalan ng lalaking nakabanggaan ko.

''WHAT THE FUCK!!!!! BULAG KA BA? BOBO KA BA?LOOK AT MY SHOES YOU RUINED EVERYTHING!!!! LOOK AT ME DO I LOOK PERFECT NOW?!!!!''