Gördüklerim karşısında çok şaşırdım. Çünkü kutunun içinde bir kitap ve gümüş bir kolye vardı. Böyle bir şey beklemiyordum. Kitabı elime aldım ve içine bakmak için sayfaları karıştırdım. Defne' nin el yazısıyla yazılmış boş ve dolu sayfalar vardı. Kolyeyi elime aldım .Yuvarlak ve üstünde anlamadığım desenleri olan bir şeydi. Kutuda başka bir şey var mı diye baktım ve bir not kağıdı gördüm. Okumaya başladım . Bu Defne' nin yazısıydı. Notta şöyle yazıyordu.
" Kolyeyi sakla kimse görmesin. En çok güvendiğin kişi bile. Yazdığım kitabı oku. Orda her şey yazıyor.Bana yardım et. KİMSE OLDUĞU KİŞİ DEĞİL."Bu da neydi böyle. Kolyeyi elime aldım ve dolabımın ücra bir köşesine sakladım. Sonra da yatağıma oturup bu şeyleri düşündüm. Ne yapıyordum ben .Bunları aileme söylemeliydim. Ama sonra kararımı değiştirdim . Defne' ye güvenmeliyim diye düşündüm. Kitabı açıp okumaya başladım. En başında tarih yazıyordu.
16.03.2019
Şu anda temmuzun sonlarındaydık. Yani 5-6 ay öncesine aitti. Kitabın ilk sayfası şöyleydi.
" Artık dayanamıyorum. Normal bir insan değilim. 10 yaşımdan beri halüsinasyon görüyorum. Bugün sanki biri arkamdan sesleniyormuş gibi hissettim. İntihar etmeyi bile düşündüm. Bunu kimseye söyleyemiyorum. Bir insanın yapamayacağı şeyler yapabiliyorum. Farklı olmak istemiyorum. Hep normal biri olmak istedim ama normal değilim."
Kafam çok karışmıştı. Bunun Defne mi yazmıştı yani. O da mı benim gibi halüsinasyon görüyordu? Ama ben 13 yaşımdan sonra görmeye başlamıştım .Bu yazdıkları da neydi böyle. Kitabı yatağa bıraktım. Notu kimse görmesin diye yastığımın altına sakladım. Belki de her şeyi Defne' nin ailesine veya kendi aileme anlatmalıydım. Ama Defne ' kimse olduğu kişi değil.' demişti. Haklı mıydı? Bilmiyorum. Düşünemiyorum. Normal bir insan değilim diyor. Bu ne anlama geliyor.
Kafam çok karışmıştı. O sırada annemin
" Beren canım gelir misin ?" dediğini duydum. Yavaş ve düşünceli adımlarla aşağı indim. Salona girdiğimde herkes bana bakıyordu. Annem
" Kızım noldu iyi misin? Rengin solmuş." dedi. Ben de
" Yok bir şey. " deyip geçiştirdim. Sonra konuşmaya devam ettim.
" Ne oldu bir haber mi var? Beni niye çağırdınız? " dedim. Annem
" Hani sen ve Defne bazen evden uzaklaşıp bir yere giderdiniz. Hatırladın mı? Bize de söylemezdiniz." dedi O an ormandaki kulübeyi hatırladım. Bazen yaz tatillerinde Defne' yle oraya gider evden uzaklaşıp kamp yapardık. Biraz düşündükten sonra
" Evet hatırladım. Ama uzun süredir gitmemiştik ." dedim Sevinç teyze
" Yine de belki oraya gitmiştir. Şansımızı deneyelim ." dedi. Ben de
" Ama neden oraya gitsin ki. Sonuçta orayı ben biliyorum. Yani oraya gideceğini pek sanmıyorum. " dedim. Annem
" Gitmekten bir şey olmaz. Gidip bakalım. Ne olacak ki sonuçta." dedi . Ben de kafa sallayarak cevap verdim. Samet amca
" Polise haber verelim mi? Orada olabileceğini söyleyelim." dedi. Babam
" Gerek yok biz gidip bakalım. Onları meşgul etmeye gerek yok. Onlar da bulmak için uğraşıyorlar." dedi. O bunları söylerken birden aklıma kutu geldi. Onun yatağın üzerinde unutmuştum. Biri görmeden gidip onu almalıydım. Anneme
" Ben odama çıkıp elbiselerimi değistireyim. " dedim . Annem
" Tamam git ama hemen gel. Çabucak gidip bakalım." dedi. Ben de tamam deyip odama çıktım. Odamın kapısını açtığımda ağzım hayretle açıldı.
" Sen de kimsin?" dedim. Odamda arkası dönük siyah kapşonlu biri vardı. Elinde ise Defne' nin kitabı vardı. Sayfalarını yırtıyordu.Biran hareketsiz kaldı. Sonra kitabı yere fırlatıp camdan dışarı attı kendini. O an çığlık atmamak için kendimi zor tuttum. Hemen koşup camdan aşağı baktım ama kimse yoktu. Odam 2. kattaydı ve o kişinin oradan atlayıp kaçması neredeyse imkansızdı. Yaralanmadan gidemezdi. En azından kolu ya da bacağı kırılmalıydı. Kitaba baktım bütün sayfalar yırtılmıştı. Yatağıma oturdum. Bu kişi ne için kopartmıştı o sayfaları . Kimdi? Kitaba yeniden göz attım. Belki koparılmamış bir sayfa vardır diye düşündüm. Her yer boş sayfalarla doluydu. Son sayfa dışında . Son sayfada ise
" MİCKEY' İN YERİ"
Yazıyordu...
Arkadaşlar nasıl buldunuz . VOTE ve YORUM larınızı bekliyorum.😇😇😇
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAPAN
Misterio / SuspensoKAPAN...... Sırlarla doluydu taşıyamayacak kadar. Oysaki sırların özelliği buydu; onları sonsuza dek taşımak zorundaydınız, Bedeli ne olursa olsun.... ****** Hayatımız yalanlar üzerine kurulmuştu. Biz sadece bir oyuncaktık. Onların sadık oyuncaklar...
