AŞK ACISI

59. Bölüm [Sona Yakın Olmak]

Finalden önceki son bölüm ile karşınızdayım. Bu bölüm karakterlerin ağzında yazacağım ve bayağı uzun oldu.. Umarım beğenirsiniz..

   Finalde hikayenin eksik kalan, aklınızda soru işareti olan bütün ve konuların silineceği bir final olacak..

Bu bölümü @hikayeciler ithaf ediyorum ve yazdıkları hikayeyi okumanızı tavsiye ediyorum..

İyi okumalar dilerim..

                59. BÖLÜM.

                                   Sona Yakın Olmak

  'Zeynep'in ağzından..'

"Zeynep daha ne kadar bekleyeceğim aşağıda güzelim? Ağaç oldum burada!" dedi bıkkınlıkla Kerem. Tabii ben yukarda gülüyorum benim akıllı kızım ise başına büyük olan şapkayı takmaya çalışıyor... "Geliyoruz canım!... Kızım sen neden bu şapkayı takmaya çalışıyorsun? Bak ne güzel rengarenk kendine ait şapkaların var.." diyerek sordum ama hanımefendi dinliyor mu? Tabii ki hayır, bildiğini okuyor..."Baban aşağıda bizi bekliyor inelim bitanem.." dedim ve yanağından öptüm..

"Ama anne ben daha ruyj sürecektim böyle pembiş pembiyş." dedi en tatlı haliyle ama ben seni yerim(!).

"Tamam annem ben sana aşağıda sürerim pembiş rujunu inelim hadi.." dedim ve hazırladığım küçük valizide alarak aşağıya indik.. "Biz hazırız..." dediğimde Kerem'in tavana bakarak şükürler olsun dediğini anlıyorum.. "En fazla 15 dakika bekledin aşkım abartma istersen.." dedim ve valizi eline vererek karnımı okşadım.

"15 dakika değil güzelim i. Ben aşağıya indiğim andan dakika saydım tam tamına 50 dakika 25 saniyedir yukardaydınız..." dediğinde şaşkın bakışlarımla Kerem'in arkasından bakakalmıştım..  Hepbirlikte arabaya bindik Ela hemen öne doğru yaklaştı ve çantamdan birşey aldı.. 2 dakika sonra aynadan baktığımda kahkahayı basmıştım. Kerem de bana acayip acayip bakıyor.. "N'oldu? Neye gülüyorsun güzelim?" dediğinde gülmem daha da şiddetlenmişti...

"Aynadan Ela'ya bak anlarsın.." dedim kısık ses ile. Kerem arkaya baktığında oda gülmeye başlamıştı.. "Kızım ne bu halin?" diyerek arabayı durdurup arkaya döndü.

"Ne vay halimde? Hem siz niye gülüyoysunuz?" dedi ikimize de bakarak..

"Annecim ruju yüzünün her yerine bulaştırmışsın çok tatlı bir görünüşün var ona gülüyoruz bebeğim.." Peçeteyi elime aldım ve bulaşan yerleri sildim... "Hıh şimdi oldu.." diyerek yolumuza devam ettik..

----

'Melis'in ağzından..'

Sonunda Aksel ile yıllardır istediğimiz hayalimiz gerçek olacaktı.. Her ne kadar annem karşı çıksada sonunda babamın izin vermesiyle Aksel ile nişanlanmıştık.. İnsanın hayal ettikleri, umutları gerçek olduktan sonra hayatında başka dertler olsun ya da olmasın siz mutluysanız herşey güzeldir... İşlerim bugün erken bitmişti bende Aksel'in yanına gitmek için yola çıktım.. Yaklaşık yarım saatlik bir trafikten sonra nişanlımın evine varmıştım.. Evin kapısını birkaç kez çaldıktan sonra Emre kapıyı açmıştı.. "Selam. Nasılsın Emre?" diyerek içeriye girdim. Elimdeki poğaçaları aldıktan sonra konuşmaya devam ettik..

"İyiyim abla aynı okuldan eve, evden okula derslerle uğraşıyorum bende.." dedi herzaman ki gülümsemesiyle..

"Aksel uyuyor hala değil mi?" dememle Emre'nin başını evet anlamında sallaması bir oldu. "Boğaçalardan alabilirsin bir sürü aldım.." diyerek göz kırpıp yukarı Aksel'in odasına çıktım.. Evet Aksel Varol'u uyandırma operasyanı başlıyor.. Yanına oturup ilk önce izlemeye başladım.. Aklıma dün geceki isteme merasimi geldikçe beni gülme tutuyordu çünkü...