Home (Summer Series #1)

Kabanata LVI

My eyes were puffy the next day, agad namang nagalala ang mga kasama namin sa akin. Ang inirason ko na lamang ay nalulungkot ako dahil mamimiss ko ang lugar na ito. I was staring at my glass of milk when Xander approached me.

"Morning." bati ko at binalik ulit ang tingin sa baso.

"Hindi mauubos yan, kung tititigan mo lang." he replied. Ngumuso ako at ininom na ang gatas sabay buntong hininga pagkaubos noon.

"Aalis ka na ngayon, hindi ba?" Tumango ako pero hindi ko na siya inimikan pagkatapos noon.

"Cheer up. Wag mo munang isipin iyon. Kaya ka nga pumunta dito para magsaya. Hindi para umiyak." he chuckled as I glared at him.

"Whatever."

"Come on, your friends are waiting for you. Isipin pa nila, may ginagawa tayong dalawa." Agad kong hinampas ang braso niya na ikinatawa lamang niya. Pumunta kami sa tapat ng dalampasigan at namataan silang nakatayo lamang at nakatanaw roon. My eyes drifted at Nate who's watching me intently.

"There you are. Tamang tama. We're having a ceremony here." Basti said.

"Ha?" I asked out of curiosity.

"We're all here as we pledge to RiaDeVigo that no matter what happens, it'll have a special place in our heart." Rose stated.

"Okay, raise your hands guys, even you, Alexander." Luigi pointed out as we laughed raising our hands playfully.

"I, say your name." we repeated Luigi's words as we told our names in chorus.

"Promise to this land that every moment here mattered, cherished, and kept until our last breath. May we all embrace the longings, joy and a holistic life as we leave this place."

We did a group hug as we took several pictures. Tumungo na ako sa kwarto para magayos ng gamit dahil mauuna ako sa kanila dahil tatahak pa ako sa La Trinidad. In the middle of fixing my clothes, I heard someone came in. Si Luigi siguro ito, dahil hindi maingay.

"Lu-" Nagulat ako nang bumungad sa harapan ko si Nate. Napahawak ako sa aking dibdib sa gulat.

"God, do not scare me like that." Tinitigan niya lang ako habang ako naman ay nagtataka kung bakit siya narito.

"Do you need anything?" I asked him. I saw him gulped before he speaks.

"This is the last day." I slowly nodded as I fold my clothes.

"And?"

"Let me come with you , one last time." tugon niya habang nakatingin pa rin sa akin. Napatigil ako sa pagtutupi at inangat ang tingin. Tumango ako at nagpatuloy sa pagtutupi.

"Okay, maliligo na rin ako, tatapusin ko lang to." He nodded as he walked out the door. Nang maisara niya iyon, isang maluwag na hininga ang lumabas sa akin.Sumagi nanaman sa isipan ko ang nangyari kagabi, napahawak ako sa aking labi at pumikit na mariin. Bumigat pa ang aking pakiramdam, iniisip ko pa lang ang pagpunta ko sa puntod nila Inay.

"Ingat ka ha, sasayaw ka ng malupit sa kasal ko ha, parang wedding crasher lang ganon." Tyler told me as I rolled my eyes at him.

"Ang dami ko pang gustong itanong at ikwento. Pero hindi naman kita pwede pigilan umalis." Gray pinched my cheek. Niyakap ko siya at napaisip sa binulong niya.

"You still have time for your own, Carrie. Never let go of your dreams." Malungkot akong ngumiti at bahagyang tumango. Mananatili pa naman kasi sila rito at tatahak pa Manila sa ikalawa, samantalang ako'y kailangan ko pang makabalik agad dahil may trabaho akong iniwan roon. Hindi naman porke kaibigan ko si Harper ay aabusuhin ko na ito sa trabaho.