360 DERECE AŞK

⚽8. Bölüm⚽

Biliyorum çok Üzgünüm ama elimden geleni yaptım ve size bir bölüm yazdım umarım beğenirsiniz. İyi okumalar. Bolca yorum ve vote verin lutfen

"Ekin peşimden gelmeyi bırak ve sahaya in. Birazdan orada olacağım!"planımı devreye sokacağım ama Ekin pesimi bir türlü bırakmıyordu.

"Bu o!"ona doğru dönüp ve gözlerimi devirerek sabahtan beri bahsettiği 'o!' Nun kim olduğunu sordum.

"O kim Ekin?" Nasıl açıklayacağını bilemiyor gibi bir sağa bir sola dönmeye başladı ve yine

"Bu, o işte! " deyiverdi. Derin bir nefes alıp sağ gözüm segirerek ona baktım.

"Saçmalamayı kes ve sahaya in!" Deyip arkamı döndüm ve hızlıca ilerlemeye başladım.

"Babanın çalıştırdığı çocuk o!"oldugum yere çivilenirken ne dediğini anlamaya çalıştım.

"Ateş, o cocuk" önümü dönüp ona doğru yürüdüm ve önüne geçip ağzımdan bir kelime çıkması için uğraştım. Onun yerine gözlerimden damlalar düşerken

"Ba..ba..ba..mın yanın..da ö..öl..dü..ğü çocuk mu diyorsun?" Ekin kafasını sallarken. Bu sefer çok hızlı bir şekilde arkamı döndüm ve koşarak onu aramaya başladım. Kulaklarım çınlarken bütün nefretin bedenime doldugunu hissettim.

Bunca sene, o kişinin kim olduğunu düşünüp bulamamıştım. Meğersem bunca sene nefret ettiğim kişi bunca zamandır gözümün önündeymis de görememişim. Bütün arenayı taradığımda onu babamın resminin olduğunu yerde gördüm. Bütün nefretimle

"ÇEKIL ORADAN!"diye bağırdım. Sıçrayarak geri çekilirken kızgın bakışlarımdan ne olduğunu anlamış gibi görünüyordu. Yanına hızlıca varıp

"UZAK DUR O FOTOĞRAFTAN" yüksek sesim yüzünden herkes yanımıza toplanırken onları umursamayıp

"SEN BU FOTOĞRAFA BAKMAYI BİLE HAK ETMİYORSUN! " ağzını açıp bir şey söylemeye kalkacakken

"Tek kelime bile etme! Onun ölümüne sen sebeb oldun. " gözyaşım istemsiz akarken ağzımdan sadece

"Onun ölümüne sen sebeb oldun!" Çıkıyordu. Ekin ve yönetim kurulu yanımıza gelip bir şeyler zırvalamaya başladılar. Gözümün önünde öylece dururken onu öldürmemek için zor tutuyordum kendimi.

"Sen neden yaşıyorsun ki? Ölmesi gereken kişi sendin!" Yüzündeki kanlar çekilirken sapsarı olmuştu. Diğerleri de öyle, yönetim kurulu
Başkanı

"Odama geliyorsunuz hemen!" Onlara dönerek güçlü tutmaya çalıştığım sesimle

"Onun burada olduğunu bana soylemeliydiniz!" Başkan cümlesini tekrar edince

"Bu bardağı taşıran son damlaydı. Ya hemen o gider burada ya da ben!" O kadar nefretle söylüyordum ki ben bile kendime inanmıyordum ama bunu durduramıyordum da.

"Ateş'in gitmesi ile alakalı konuyu konuştuk. Kararımız kesin! O bir yere gitmiyor. " kafamı yavaşça sallayıp

"Öyle mi? Peki o zaman kendinize yeni bir teknik direktör bulun. Çünkü ben bu katille aynı yerde kalamam. " başkan kızgın bir şekilde

"Bunu yapamazsın, seninle bir sozlesmemiz var! Eğer gidersen tazminatı ödersin!" Kendimden emin bir gülüş atıp

"O parayı odeyemeseydim, böyle bir sözleşme yapmazdım sizle. Avukatım gerekli olan evrakları size getirecek emin olun" deyip gitmeyi hazırlanırken babamın resmini görmemle duraksadim ve