Από τις αρχές Φεβρουαρίου είχα κλείσει την πιο όμορφη δουλειά με τα πιο υπέροχα αφεντικά που υπάρχουν. Όταν τελείωσα λοιπόν τις πανελλαδικές έπιασα εκεί δουλειά για δύο εβδομάδες όμως δεν είχε καθόλου κόσμο και δεν μπορούσαν να με κρατήσουν γιατί δεν έβγαζαν αρκετά λεφτά για να καλύψουν τα έξοδα τους οπότε μετά από συζήτηση μαζί τους έφυγα και μου πρότειναν να πάω στο δίπλα μαγαζί πήγα λοιπόν να ρωτήσω εκεί αφού ήξερα ότι ζητάνε άτομα. Εκεί γνώρισα ένα υπέροχο παιδί που θα μιλήσω σε άλλο κεφάλαιο για αυτόν. Αμέσως την επόμενη ημέρα ξεκίνησα δουλειά εκεί και πραγματικά όταν πήγα δεν ξέρω τι σκεφτόμουν είναι η χειρότερη δουλειά θεωρώ που θα μπορούσα να βρω με τα δικά μου δεδομένα σε σχέση με τις δουλειές που υπάρχουν κάνω στον τουρισμό (δεν θέλω να παρεξηγηθω δεν θέλω να σκεφτώ πως δουλεύουν κάποιοι άλλοι άνθρωποι...) Είναι πραγματικά για μένα η χειρότερη δοτκεια. Δεν έχω αφεντικά στο Μαγαζι έχω κάμερες και ένα μικρόφωνο στο οποίο με βλέπουν μου μιλάνε από τα μικρόφωνα και εγώ απαντάω από τις κάμερες. Ο τύπος έχει τρελα λεφτά και δεν έχει φτιάξει τα βασικά στο Μαγαζι του απλά το.αφηνει να καταρεει και μετά αν γίνει ζημιά φταίει ο υπάλληλος. Έχεις αναλάβει για παραπάνω από 8 ώρες ενα μαγαζί μόνος σου εντελώς στο οποίο πρέπει να φτιάχνεις πράγματα να κάνεις την κουζίνα να σερβίρεις να περνεις παραγγελίες να καθαρίζεις το τραπέζι όταν φύγουν να καθαρίζεις συχνά το μπάνιο και πολλά πολλά ακόμα... Θέλω να φύγω και δεν μπορώ αφενός γιατί είναι μέσα Ιουλίου αφετέρου γιατί του χρόνου αλλά και φέτος δεν θα μπορώ να πιάσω πουθενά εκεί κοντά δουλειά. Είναι θέμα σεβασμού. Ούτε θα μπορώ να πάω πάλι δίπλα που θέλω τόσο πολύ.
Οπότε το καλοκαίρι μου μετά από τις πανελλαδικές είναι απλά... Περίεργο....
