Detective Trainees (COMPLETED)

Chapter 44 : Long Lost

Chapter 44 : Long Lost

Uwing uwi na talaga ako. Thatʼs why paglabas ko pa lang ng mansyon, sumakay agad ako sa kotse at pabagsak na isinara ang pinto. For a minute, nakalimutan kong may mga mafia na nakapaligid sa akin. Napakagat ako sa labi.

Nagulat pa si Yuuto nang magbigay ng malakas na tunog ang pinto ng kotse noong sinara ko. Nasa gilid kasi siya na para bang gina-guide ako kanina para sumakay na sa kotse.

“Damn, youʼve got the guts huh.” he murmured when he went inside the car and sat on the shotgun seat.

Nasa backseat ako at nakahalukipkip. I look like a total bitch here lalo naʼt nakasimangot pa ako. “If not for Hiroaki, youʼre a dead meat by now.” dagdag pa niya.

Hindi ako umimik. “Hindi mo nakita kung paano tumaas ang kilay ni Chitose. Kung paano humalukipkip si Nariko. Kung paano ngumisi sina Daiki.” aniya.

Nakatingin lang ako sa labas ng kotse. The fountain looks pretty. I wonder kung pwedeng mag-wish dyan. Tsk.

“Are you even listening?”

Pumasok na ang driver. “O, nasaan na ang Prinsipe?” nakangising tanong ni Yuuto sa kanya.

“Papunta na po siya, Sir.” the driver answered.

Through the rear view mirror, I saw Yuutoʼs piercing eyes looking at me. May nakita pa akong multo ng ngisi sa kanyang labi bago bumukas ang pinto ng backseat at pumasok si Nol para umupo sa tabi ko.

Today, we are going back to Holmes. Finally. Tahimik kami sa loob ng kotse. Pinagmamasdan ko lang ang mga punong nadadaanan namin. Sa tingin ko nga, sakop pa rin ng Mafia ang parte na 'to. I donʼt know why they chose to hid their mansion in this forest.

Ilang saglit pa, nakalabas na kami. Nakita ko na agad ang mga buildings. May mga kotse na ring papunta at pabalik. Tahimik kaming lahat sa loob. Suddenly, Nol' s phone rang. Napatingin ako sa kanya habang tinitignan ang phone niya.

He picked up the call. "Hello," he greeted.

Nag-iwas ako ng tingin at pinagmasdan na lang ang mga buildings na nadadaanan namin. Napansin ko rin ang pasulyap sulyap na si Yuuto. He will glance at me or Nol and it disgusts me for unknown reason.

Simula nang dumating ako sa mansyon nila, kapag napapalingon ako sa kanya, I would caught him looking at me while smirking. Hindi ko alam kung ano'ng tumatakbo sa isip niya. Maybe, a plan of killing me.

"Yes. Okay." narinig kong sabi ni Nol bago ko naramdaman ang paggalaw niya mula sa pwesto. I heard the sound of his body making a contact on his seat. "Drop us in Felta." aniya.

Tumingin si Yuuto sa kanya gamit ang rearview mirror. "Why? I can't let you."

"I have some business to do and you will never like it so quit asking, Yuuto."

"Edi sige. But don't involve yourself in any trouble. Baka mapatay ako ni Fumi." he chuckled.

Napataas ang kilay ko. Fumi. That two-faced bitch. She acts like a really nice girl when in fact, she's a pathetic and a desperate bitch. Sino ba siya para utusan ako 'di ba? Just like me, she' s a human too. She doesn't have the authority nor the power. Ang pinagkaiba naming dalawa, parte siya ng mafia and I am a soon to be detective.

Nasa mali siya, nasa tama ako.

Just like what Nol said, they dropped us in front of the familiar convenience store. Felta. "Ingat," Yuuto smirked while looking at me. Here he goes again. Kung hindi lang siya reaper baka sinaktan ko na siya kanina pa.

"That bastard," Nol murmured when the car finally left.

"By the way, ano'ng ginagawa na'tin dito?" I asked.