ဒီေနရာေလးကိုေျခခ်မိျပန္ၿပီခင္ဗ်ားေရ.
အမွတ္တရေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဒီေကာ္ဖီဆိုင္ေလးဟာခင္ဗ်ားကိုလြမ္းဆြတ္မိခ်ိန္တစ္ခဏမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျဖသိမ့္ေပးပါရဲ႕။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာဝမ္းနည္းစရာပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုၿပီးဆံုးသြားလိမ့္မယ္လို႔တကယ္မထင္ခဲ့မိဘူး။
ဇာတ္လမ္းအစေရာအလယ္ပါစိတ္တိုင္းက်နီးပါးျဖစ္ခြင့္ရခဲ့တာမို႔ ဇာတ္လမ္းအဆံုးကိုေတာ့ကံၾကမၼာရဲ႕အဆံုးအျဖတ္အတိုင္းသြားခဲ့တာဘဲ သင့္ေတာ္တယ္မလား။
နာက်င္စရာေတြကိုျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ျပန္လည္တူးဆြတတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ေလာက္ဒီကမာၻမွာ႐ူးသြပ္တဲ့သူမ႐ွိဘူးထင္ပါတယ္။
အခ်ိန္ေတြဘယ္ေလာက္ေျပာင္းလဲေျပာင္းလဲ ဒီရပ္ဝန္းေလးမွာေတာ့ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးဘူး။
ခင္ဗ်ားကိုခ်စ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေလးလည္းမေျပာင္းလဲေသးသလို ကြၽန္ေတာ္တို႔သေဘာက်ခဲ့တဲ့ဆိုင္အျပင္အဆင္ေလးလည္းမေျပာင္းလဲေသးဘူး
အျမဲAmericanoေသာက္တတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္အက်င့္လည္းမေျပာင္းလဲေသးဘူး။
ေျပာင္းလဲသြားတာဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာမ႐ွိေတာ့တဲ့ခင္ဗ်ားရယ္
ကြၽန္ေတာ္ကိုျပန္ေတြ႔ေတာ့ အရင္ကလိုမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ဝမ္းနည္းရိပ္ေတြနဲ့ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးျပံဳးျပလာတဲ့
ဆိုင္႐ွင္အကိုTaeyongရဲ႕အျပံဳးေလးေတြရယ္ဘဲ႐ွိတယ္။
ထံုးစံအတိုင္းဘဲအကိုTaeyongကိုAmericanoတစ္ခြက္ ခါးခါးေလးလို႔မွာၿပီး
ေခ်ာင္က်တဲ့ေနရာေလးမွာေရြးထိုင္မိေနတုန္း။
ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ခင္ဗ်ားနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ပံုရိပ္ေတြကိုျမင္ေယာင္လာမိေတာ့ တိတ္တိတ္ေလးကမာၻပ်က္ရသူဟာကြၽန္ေတာ္ဘဲေပါ့။
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာအျကီးမားဆံုးအမွားႏွစ္ခု႐ွိတယ္။
အဲ့တာ Yuta sanဆိုတဲ့ခင္ဗ်ားရယ္ ခင္ဗ်ားကိုလႊတ္ေပးလိုက္မိတဲ့ကြၽန္ေတာ္ရယ္။
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
Americanoတစ္ခြက္ကိုေမႊရင္း စိတ္ေတြကလြန္ခဲ့တဲ့၆ႏွစ္ဆိုတဲ့အတိတ္ကိုျပန္လည္တူးေဖာ္ၾကည့္ရေအာင္ Yuta san.
ဘယ္အရာေတြက ဘယ္အခ်ိန္ကစမွားယြင္းခဲ့သလဲဆိုတာကိုေရာေပါ့။
အနာက်က္ၿပီထင္ရေပမယ့္ ခပ္နက္နက္ဒဏ္ရာတစ္မ်ိဳးလိုေပါ့Yuta san.
ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္အခုခ်ိန္ထိအျမတ္တႏိုးသိမ္းထားမိဆဲ။
အျဖစ္အပ်က္ေတြက Kyoto University ရဲ႕ဝင္ေပါက္ေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာစတင္တယ္။
အဲ့ေန႔က ကေလးတစ္ေယာက္တိုက္မိသြားတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းေတြကို ကူမေကာက္ေပးခဲ့သင့္ဘူးYuta san.
ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္း႐ုံးခန္းမွာ ဘာသာစကားအခက္အခဲျဖစ္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကို မကူညီေပးခဲ့သင့္ဘူး။
ဒါမွမဟုတ္ ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ္နဲ႔ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ေတာင္းခံခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ျငင္းဆိုခဲ့သင့္တယ္။
သူမ်ားႏိုင္ငံကို scholarshipေလ်ွာက္ခဲ့တဲ့ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အူလည္လည္နဲ႔မ်က္ႏွာငယ္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
တိုင္းတပါးဘာသာစကားကိုအခ်ိန္တိုတုိအတြင္းသင္ခဲ့ရၿပီး
မပီတပီနဲ႔ မနည္းအဆင္ေျပေအာင္ေျပာရတဲ့အျပင္
သူတို႔ျပန္ေျပာတဲ့စကားကိုေသခ်ာနားေထာင္ၿပီး ျပန္ေျပာဖို့ျကိဳးစားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကူညီေပးခဲ့တဲ့ခင္ဗ်ားဟာ
ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ေပါ့။
ခင္ဗ်ားကကြၽန္႔ေတာ္ကို မနက္ကတစ္ေယာက္မလားဆိုၿပီးမွတ္မိေပးတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဒီဆာကူရာေျမေပၚမွာကြၽန္ေတာ္အေပ်ာ္ရဆံုးလူသားဘဲ။
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကအားကိုးရာ႐ွာမိသြားသလိုေပါ့Yuta san.
ခင္ဗ်ားဟာကြၽန္ေတာ္ခင္တြယ္အားကိုးရတဲ့ပထမဆံုးအရင္းႏွီးဆံုးသူစိမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။
ခင္ဗ်ားေ႐ွ႕မွာဆို ဘာမွစိတ္ပူစရာလည္းမလိုခဲ့သလို အေနရခက္တာလည္းမျဖစ္ခဲ့ဘူး။
တစ္ခုခုအမွားလုပ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ခင္ဗ်ား႐ွိရင္အားလံုးအဆင္ေျပတယ္ဆိုၿပီးစိတ္ထဲမွာစြဲေနခဲ့မိတာ။
တကယ္လည္းဘဲ ခင္ဗ်ား႐ွိရင္အရာအားလံုးအဆင္ေျပခဲ့ပါတယ္ေလ။
ခင္ဗ်ားကဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုတိုင္းတပါးဘာသာစကားတိုးတက္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သလို
ေက်ာင္းမွာဆိုလည္း ခင္ဗ်ားကဘဲအကုန္သင္ျပေပးခဲ့တာႀကီး။
ေက်ာင္းရဲ႕ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကားကအစ ထပ္ခိုးထပ္ေတြအဆံုးခင္ဗ်ားကဘဲျပခဲ့ေပးသလို ေမဂ်ာမတူတဲ့ Artsပိုင္းဆိုင္ရာကြၽန္ေတာ့္စာေတြကို
ITပိုင္းကခင္ဗ်ားကကလြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔႐ွင္းျပေပးခဲ့တာေတြေပါ့။
Japanလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈေတြကအစ အေလ့အက်င့္ေတြအဆံုး ခင္ဗ်ားဘဲေျပာျပေပးခဲ့တာ။
တစ္ခ်ိန္ကကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဟီး႐ုိးႀကီးေပါ့ေလ။
ေန႔လည္စာစားခ်ိန္တိုင္းခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကိုလာေခၚမွာကိုရင္ခုန္စြာနဲ႔ေစာင့္ဆိုင္းခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြကအ႐ူးသြပ္ခဲ့ဆံုးအခ်ိန္ေတြေပါ့။
အဆင္မေျပတဲ့ရက္ေတြမွာ ခင္ဗ်ားအျပံဳးတစ္ခုနဲ႔တင္ေ႐ွ႕ဆက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြ႐ွိခဲ့ေၾကာင္း ျဖစ္ႏိုင္အံုးမယ္ဆိုခင္ဗ်ားကိုေျပာျပခ်င္ေသးပါရဲ႕Yuta san.
ကြၽန္ေတာ္က႐ူးမိုက္စြာနဲ႔ဖြင့္ေျပာခဲ့တာကို ခင္ဗ်ားလက္မခံခဲ့သင့္ဘူးသိလား။
႐ႈံ႕ခ်ပစ္ၿပီး ထားသြားခဲ့သင့္တယ္။ အဲ့လိုဆိုအခုေလာက္မနာက်င္ရေတာ့ဘူးလို႔ထင္တာဘဲ။
ထားပါေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔အလွပဆံုးေန႔ရက္ေတြဆီ ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္နဲ႔ေျခလွမ္းစခဲ့ၾကတယ္ေပါ့။
အတန္းလစ္ၿပီး ေက်ာင္းေခါင္မိုးထပ္မွာတီတီတာတာေျပာခဲ့ၾကတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ္ဟာေပ်ာ္တာထက္ပိုခဲ့ပါတယ္။
မုန္႔စားဆင္းခ်ိန္ canteenမွာကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြကိုဆုပ္ကိုင္ေပးထားၿပီးလမ္းတစ္ေလ်ွာက္ကိုရဲရဲဝံ့ဝံ့ေလ်ွာက္လွမ္း
သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ
ကြၽန္ေတာ္တစ္ဘဝလံုးခင္ဗ်ားဆီေပးအပ္ပစ္ဖို႔ထိုက္တန္္တယ္လို႔ ေတြးမိခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြဘဲ။
အခ်ိန္၆လအတြင္းမွာ အသိမိတ္ေဆြအဆင့္ကေနဘဝလက္တြဲေဖာ္အဆင့္ထိေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။
ညဖက္အေဆာင္ကေနခိုးထြက္ၿပီးnight outသြားခဲ့တဲ့ေနရာေတြ။
နာမည္ႀကီးတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ေျခလွမ္းေတြဟာျပန္႔က်ဲေနလို႔။
ခင္ဗ်ားမွတ္မိေသးေလာက္မလား။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ခ်စ္သူသက္တမ္း၆လျပည့္တဲ့Januaryလမွာ တူတူသြားခဲ့တဲ့ပန္းပြဲေတာ္ကို။ ဆာကူရာအမည္ရတဲ့ခ်ယ္ရီပန္းေလးေတြေအာက္မွာ ဒီတသက္မဖ်က္ေၾကးဆိုတဲ့ကတိေတြျမဳပ္ႏွံခဲ့ဖူးတဲ့အေၾကာင္း။
အခြင့္႐ွိမယ္ဆို အဲ့ကတိေတြကိုအသက္ျပန္ဝင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ခင္ဗ်ားကိုကြၽန္ေတာ့္ေဘးနားမွာေခၚထားခ်င္ပါေသးရဲ႕။
ခင္ဗ်ားခ်စ္သက္လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးထားတဲ့ Azaleaပန္းပင္ေလးဟာ တစ္ရက္တစ္ျခားအပြင့္ေတြေဝလာ အရြက္ေတြေႂကြလာနဲ႔ ေျပာင္းလဲျပေနလိုက္တာက
ခင္ဗ်ားကိုလြမ္းဆြတ္ေနမိတဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုေလွာင္ေျပာင္ေနသလိုဘဲ။
စာေမးပြဲ႐ွိတဲ့ေန႔တိုင္း စာေျဖခန္းကထြက္လာတာနဲ႔ အခန္းေ႐ွ႕ကWeeping Willowေအာက္မွာေစာင့္ေနၿပီး
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အေျခအေနကိုေမးရတာအလုပ္တစ္ခုလို ျပာယာခတ္ေနခဲ့တဲ့ခင္ဗ်ားကို အခုထက္ထိအ႐ူးတစ္ေယာက္လိုေမ်ွာ္မိျပန္တယ္။
လက္တူတူတြဲၿပီးေလ်ွာက္သြားခဲ့ထူးတဲ့ေနရာေတြ
တူတူဝတ္ျပဳဆုေတာင္းခဲ့ၾကတဲ့ဘုရားတန္ေဆာင္းေတြ
အေဆာင္ကေနလစ္ၿပီးခိုးသြားခဲ့ၾကတဲ့ပြဲေစ်းတန္းေတြ
ေက်ာင္းရဲ႕စူးစမ္းေလ့လာေရးခရီးေတြမွာ ဆရာဆရာမေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြမသိေအာင္ တူတူတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတဲ့အမွတ္တရေတြ
လူျမင္ကြင္းမွာေရာ လူျမင္ကြယ္ရာမွာေရာတစ္ေယာက္အတြက္တစ္ေယာက္ စြန္႔ၾကဲခဲ့ၾကတဲ့အနမ္းေတြ
လက္ညိဳးထိုးမလြဲ ဒီဂ်ပန္ေျမမွာခင္ဗ်ားနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အမွတ္တရေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ျမဳပ္ႏွံပစ္ဖို႔တစ္အားခက္ခဲလြန္းတယ္။
ရာသီဥတုသာယာတဲ့ေန႔ေတြမွာ ပန္းျခံထဲမွာအျခားစံုတြဲေတြလို ကြၽန္ေတာ္စာဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ေပၚမွာ ခင္ဗ်ားလွဲအိပ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကိုအလြတ္က်က္မွတ္ေနတတ္တာမ်ိဳး။
႐ုတ္တရက္ႀကီးမိုးရြာလာတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုျမဲျမဲဆုပ္ကိုင္ၿပီး နီးစပ္ရာအမိုးေအာက္ကိုတူတူေျပးလႊားခဲ့ၾကတာမ်ိဳး။
0°Cေအာက္က်ေနတဲ့ ခ်မ္းလြန္းလို႔တုန္ခိုက္ေနတဲ့ညေတြမွာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခင္ဗ်ားရင္ခြင္ထဲထည့္ေပးထားၿပီး ဘီယာတစ္ဘူးဆီနဲ႔ျပတင္းေပါက္က႐ႈခင္းကိုေငးရင္း အနာဂတ္ကိုဘယ္လိုဖန္တီးၾကမယ္ဆိုၿပီး တူတူတိုင္ပင္ခဲ့တာမ်ိဳးေတြ။
အခုခ်ိန္ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း ပံုျပင္အရမ္းဆန္လြန္းလွတယ္။
