Belki hayatımdaki insanların herşeyi olamadim. Ama ben hayatıma kimi aldıysam her zaman ve herşeyden daha değerli tuttum onları. Aman onlar kırılmasın, incinmesin diye dilimin ucuna ne geldiyse geri yuttum.Sustuklarım düğüm düğüm oldu battı kalbimin en derinine. Gülüp geçtiğim için kırılmadım zannettiniz. Nar misaliydi kalbim bir bakıma; dışardan bakınca tek parça ama içim bin parça. Sahi siz bilir misiniz kalbiniz paramparça iken susmayı? Veya çok mutluymuş gibi gülmeyi, konuşmayı.. Bakın bana ben biliyorum. Fakat keyfimden değil mecbur kaldığım için biliyorum. Kendi üzüntüm ile üzmüyorum sizi, tabii gerçekten üzüle biliyorsanız. O kadar sahtesiniz.
Bir okadar da vefasız.
