🌼...
Yağız,evden çıkmadan önce yine eskilere dalmıştır acıyla kıvrandığı günlere ve yanında olan biricik Ecesine...
"Hayır Hazan bunu bize yapamazsın!"
"Ağabey uyan!"
"Hazan hayır lütfen..."
"Yağız !"
"Aghh"
Yağız,ter içinde soluk soluğa kalkar...
"Geçti tamam..."
Ece,ağabeyine sarılır...
"Ece ne oluyor bana?!"
"Ağabey,bir doktora gidelim bu kaçıncı her gece böyle uyanıyorsun..."
"Bana ne yaptığını görüyor musun Ece?"
"..."
"Geceleri acı içinde uyanıyorum..."
"..."
"Nasıl başarıyor anlamıyorum"
"Neyi?"
"Hem rüyalarımın hem de kabuslarımın kadını olmayı..."
Ece,ağabeyine daha da sıkı sarılır...
"Yanındayım her zaman ağabey..."
"Biliyorum..."
...
Şimdi
..."Kız her zaman yanındaydı senin ya sen korkak gibi kaçacak mısın ?!"
Yağız,uçak biletini yırtar ve Ece'nin yanına doğru yola koyulur...
...S:Sonra açarsın Ece geç kaldık...
E:Bekle iki dakika ya işimizi sağlama alalım malum ortalık şeytan dan geçilmiyor...
S:Haklısım hadi aç bakalım...
Ece,zarfı yırtar... yavaşça mektubu açar ve okumaya başlar okuduğu her satıra birer damla göz yaşı bırakır...
S:Ece ne yazıyor orada?!
Sarp,Ece'nin elinden alır mektubu ve okumaya başlar...
"Bunları biliyoruz zaten..." derken Ece'nin Sarrafoğlu olduğunu okur...
S:Ne ?!
E:Sarp,O cani benim ağabeyim o kız da benim kardeşim mi beni öldürmeye çalışan kız Sarp ben ben....ben "Ece Sarrafoğlu" muyum?
S:Şhhh...
"Sarp kimim ben ?!" Diye haykırır Ece...
"Sen,Ece Egemensin" diye bağırır Sarp...
Ece,Sarp'a tutunup yere çöker ve Sarp'a sarılır. Sarp ta ağlıyordur Ece'nin ağladığını anlamaması için ağzını eliyle kapatıyordur...