A night at the trampoline

Papers 📄

Μαρτίνους: Ε, ψιτ Όλγα!

Γύρισα και μου έδωσε ένα χαρτάκι.

Το χαρτάκι πάνω έγραφε:

Προς Όλγα

Το άνοιξα λοιπόν διακριτικά από τον καθηγητή της άλγεβρας.

Από το 1 μέχρι το 100 πόσο βαρετή είναι η άλγεβρα; Κάνω έρευνα. (Δώσε και στον Μάρκους μετά)
                                               Μαρτίνους

Άνοιξα το καπάκι του στύλου και έγραψα:

Άπειρα% ρε με τους καθηγητές που μπλέξαμε.
                                                      Όλγα

Δίπλωσα το χαρτάκι και άλλαξα το όνομα του παραλήπτη σε: Μάρκους.

Χτύπησα απαλά την μπροστινή μου στην πλάτη. Η Angela, ένα από τα μεγαλύτερα σπασικλάκια της τάξης, γύρισε θυμωμένη αλλά προσεχτικά. Είχε μάθει πλέον την δουλειά της, αφού είχε την ατυχία να χωρίζει το κρου.

Όλγα: Στον Μάρκους!

Πήρε το χαρτάκι και γύρισε μπροστά.

Σε αυτά τα χαρτάκια έχουμε πει ότι βλακεία υπάρχει και δεν υπάρχει. Ο Μαρτίνους τα κρατάει μάλιστα και σε ένα κουτί για κάποιο λόγο.

Μια μέρα είχε πιάσει τον Pascal η καθηγήτρια της ιστορίας να κρύβει ένα χαρτάκι κάτω από το θρανίο του και του το πήρε. Ευτυχώς, ο αποστολέας -γνωστός και ως Μάρκους Γκιουνάρσεν- δεν είχε γράψει όνομα και είχε πει απλά ένα γεια. Πάντως η καθηγήτρια της ιστορίας πήρε τον Pascal και τον άλλαξε θέση με την καημένη Angela.

Συντομα η Angela γύρισε πίσω και μου έδωσε την απάντηση του Μάρκους.

Κάποτε την ξελασπώσαμε και μας χρωστάει χάρη και δεν μαρτυράει πως...ναι πως δεν πολυπροσέχουμε σε κάτι μαθήματα όπως η άλγεβρα.

Καθηγητής: Angela τι κανείς πίσω;

Ο καθηγητής παρατήρησε την Angela που είχε γυρίσει να μου δώσει το χαρτάκι. Η Angela άλλαξε δυο χρώματα. Αρχικά έγινε κατακόκκινη και μετά χλώμιασε απότομα. Δεν έχει συνηθίσει να την μαλώνουν.

Angela: Κ...κύριε...δεν...απλά....μα....

Η μισή τάξη γέλαγε με το ύφος της και που τραύλιζε. Η Angela βγήκε έξω τρέχοντας κατακόκκινη ξανά και έτοιμη να βάλει τα κλάμματα. Όταν τραυλίζει, όλοι γελάνε γιατί είναι τόσο αστεία!

Ο καθηγητής πλησίασε το θρανίο της και πήρε το χαρτάκι που πέταξε πριν βγει η Angela. Το κοίταξε και αμέσως μετά κοίταξε τον Μαρτίνους με αυστηρό βλέμμα.

Γύρισα να δω τον Μαρτίνους, όπως και η υπόλοιπη τάξη. Αυτός είχε σκυμμένο το κεφάλι και προσπαθούσε να κρατηθεί να μην γελάσει.

Ο καθηγητής σταμάτησε να τον κοιτάει και άνοιξε το χαρτάκι.

Ο Μάρκους γύρισε και με κοίταξε. Μου έκανε νοήματα και κάτι έλεγε του στυλ: την έβαψα!

Πολύ φοβάμαι πως οι απαντήσεις μας στην έρευνα του Μαρτίνους δεν θα βγουν σε καλό...

Πέντε λεπτά αργότερα:

Διευθυντής: Πώς γίνεται να είστε για δεύτερη φορά μέσα στην εβδομάδα στο γραφείο μου;! Πάλι δεκάλεπτη! Δεν θα μάθετε ποτέ πως δεν πρέπει να ενοχλείτε τον κύριο Fierstien όταν κάνει το μάθημά του!

Α έτσι τον λέγανε τελικά...ποτέ δεν μπόρεσα να θυμάμαι ονόματα καθηγητών. Λες και τους έχω φωνάξει και πολλές φορές....

Μάρκους: Τι να κάνουμε κύριε δεν βγάζουμε νόημα από αυτά που λέει!

Διευθυντής: Οι γονείς σας είναι ενημερωμένοι. Βγείτε, δέκα λεπτά στο παγκάκι έξω από το γραφείο.

Βγήκαμε από το γραφείο.

Μάρκους: Ντάξει δεν μας έκραξε και πολύ.

Μαρτίνους: Ναι όντως.

Ποιος κάθεται δέκα λεπτά στο παγκάκι; Πήγαμε στις τουαλέτες και μπήκαμε στις τουαλέτες των αναπήρων. Συνήθως εκεί πάμε για να λέμε προσωπικά θέματα.

Μαρτίνους: Νομίζω η έρευνα έβγαλε αποτελέσματα.

Όλγα: Τι;

Μαρτίνους: Τα σχολεία πρέπει να κλείσουν, ΤΕΛΟΣ!

Μάρκους: Εσένα πρέπει να κάνουμε πρόεδρο.

Μαρτίνους: Και τα φροντιστήρια.

Α ναι δεν σας το είπα! Πάμε φροντιστήριο. Όλοι μαζί. Και η αδερφή μου. Σε ότι μάθημα δεν τα πάμε καλά. Βασικά σε όλα τα μαθήματα αλλά οκει...

Περάσαμε δέκα λεπτά στις τουαλέτες λέγοντας βλακείες και αστεία και όταν κάναμε να πάμε πάνω, χτύπησε κουδούνι.

Αυτό είναι το πρώτο παρτ της ιστορίας μου ελπίζω να σας άρεσε! Στην ιστορία οι Μ&Μ και όλη η τάξη τους είναι 16 όμως.
Η ιστορία δεν είναι ακόμη τρομακτική, θα γίνει στην συνέχεια ❤️