The following content is not suitable for young readers, but advice from the author is recommended.
Only adults and open-minded people are allowed to read it.
Please add me or follow me at my fb account, 𝗟𝗶𝗿𝗮 𝗟𝘂𝗻𝗮 𝗦𝘁𝗼𝗿𝗶𝗲𝘀 𝗜𝗜 and my fb pages 𝗕𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻𝘀𝘁𝗿𝗶𝗻𝗴𝗴𝘂𝗶𝘁𝗮𝗿, 𝗠𝗴𝗮 𝗞𝘄𝗲𝗻𝘁𝗼𝗻𝗴 𝗜𝗺𝗮𝗵𝗶𝗻𝗮𝘀𝘆𝗼𝗻 𝗻𝗶 𝗟𝗶𝗿𝗮 𝗟𝘂𝗻𝗮 and Group page. 𝗟𝗶𝗿𝗮 𝗟𝘂𝗻𝗮 𝗦𝘁𝗼𝗿𝗶𝗲𝘀(𝗕𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻𝘀𝘁𝗿𝗶𝗴𝗴𝘂𝗶𝘁𝗮𝗿)
You can leave your message and comment on my account. Thank you.
------------_--------_------------
ISIAH's POV
Kahit labag sa loob ko, hinayaan ko na pasayahin ni Steven si Vicky. Nasa isang bahagi ako ng harden kung saan ang pagitan ay ang malaking kahoy na may napakalaking ugat.
Naupo ako sa isang bench, dinig na dinig ko ang mga ungol ni Vicky, ang bawat halinghing niya, mukhang sarap na sarap siya sa ginagawa ng asawa ko. Parang naiiyak ako pero kapag naiisip ko ang sinabi ni Steven na sa akin lang siya ay kumapit ako sa pangako niyang yun.
Ngayon na realized ko kung gaano ko siya ka mahal, na ayaw ko pala mawala ang asawa ko sa'kin, at sure na akong pakakasalan ko siya. Pakakasalan ko siya para tuluyan nang maging akin siya.
Maiiyak na sana ako nang lumapit si Storm sa'kin, napatingin ako sa kanya, ganun din siya sa'kin. Hinawakan niya ang kamay ko, sinundan ko lang nang tingin ang ginawa niya.
"Isiah, I-im sorry about this, she's crazy inlove with Steven and it's hurt me a lot. Mahal ko na din si Vicky I admit.. And mahal pa rin naman kita pero hindi na kasing lawak ng pagmamahal ko kay Vicky."
'Di lang ako umimik, maya lang tatayo na sana ako para bumalik na sa kwarto ko, nang hilain niya ako, napaupo ako ulit. Tinitigan niya ako, dinala niya ako sa pinakasulok na bahagi ng harden, magpupumiglas pa sana ako nang makita ko dun ang napakagandang bato.
'Di ko na rin naririnig ang ungol ni Vicky, dahil medyo malayo na 'to sa puno kung saan nakaupo ako kanina, at tila parang maze yung dinaanan namin bago namin narating 'to.
"Dito kami nabou lahat ng mga magulang namin" natatawa niyang saad.
Nagulat ako sa sinabi niya, naupo siya sa bato na bilog, at sa unahan lang nun may bato na pahaba. Sabi niya diyan daw nagsasalo ng pagmamahalan nila ang mga magulang nila. Tumingin siya sa'kin saka inilahad ang kamay na tila inaabot ang kamay ko, nang 'di pa rin ako lumapit ay napangiti siya.
"Halika."
Dahil di parin ako lumalapit, tumayo siya saka hinila ako at umupo siya ulit, nagulat ako at napaupo din ako, sa lap niya, ang porma ko nakabukaka akong nakaupo paharap sa kanya.
"Mwohago issni?" (Anong ginagawa mo?) Tanong ko sa kanya.
"Neo jjileuneungeoya." (Nilalambing ka) sagot niya.
Napatayo ako, na ikinagulat niya. Galit ko siyang tiningnan, siya naman malungkot lang na nakatingin sa'kin.
"Dangsin-ui anaega wonhaneun geos-eul jigeum stevenhago issgi ttaemun-e, ulido geuleohge hal geos-ibnida."
(Hindi dahil ginagawa ngayon ni Steven ang gusto ng asawa mo, ay gagawin din natin.)
"Nado al-a,hajiman neoneun bikileul ihaehagi balae, geuneun seutibeun-eul salanghae." (Alam ko, pero Isiah sana maunawaan mo si Vicky na mahal niya si Steven.)
Nanlaki ang mata ko, gano'n ba 'yon? Eh siya 'di ba niya ipaglalaban si Vicky? Eh tarantado pala 'tong lalaki na 'to! Mahal niya tapos ganito? Sarap upakan eh noh?? Duwag!
"Geugeos ppun-inga? geuleul ssauji anhni? baeujaga pogpung-u chige hal su issseubnikka?"
(ganun na lang ba yun? 'di mo siya ipaglalaban? pababayaan mo nalang ba Storm ang asawa mo?)- Inis kong tanong sa kanya.
"Nuga neoui anaewa ssaugo sipji anhni? naneun geunyeoleul salanghabnida .. naneun Vicky isiahleul joh-ahabnida hajiman naneun dulyeowoyo."
(Sino ba ang hindi gustong ipaglaban ang asawa mo? mahal ko siya.. mahal ko si Vicky, Isiah... pero natatakot ako.)
Nanlaki ang mata ko nang marinig ang sinabi niya, natatakot siya saan? Ano ang nakakatakot sa ipaglalaban mo?
"Neoneun dulyeoungeoya! neoneun neoui baeujawa ssauneun geol dulyeowohani? baeujaga daleun salamdeulgwa deiteuhago issdaneun de dong-uihabnida!"
(Natatakot ka saan! natatakot kang ipaglaban ang asawa mo? papayag ka na ang asawa mo nakikipag talik sa iba!)
Sigaw ko sa kanya na ikinagulat niya, pero ang napalitan din ng kalungkutan ang mga mata niya.
"Geunyeoga michin geos gat-a! geunyeoui gamgag-eul ilh-eul!"
(Natatakot akong mabaliw siya! na mawala siya sa katinuan!) Sigaw din niya, saka muling lumungkot.
Nagulat ako nang umiyak si Storm, nakikita ko na mahal na mahal niya si Vicky, pero ako buo na ang loob ko... ipaglalaban ko ang asawa ko, dahil yun ang tama.
"Naneun anaeui pogpung-gwa ssaul geos-ida. Waenyahamyeon geugeos-i olhgi ttaemun-ida. Yongseohasibsio, geuleona naneun Steven-eul salanghago, naneun sang-gwan-eobs-i geuleul ssaul geos-ibnida."
(Ipaglalaban ko ang asawa ko Storm, dahil yun ang tama. Patawarin mo ako,pero mahal ko si Steven, at ilalaban ko siya kahit anong mangyari.)
Umalis ako, pero 'di ko mahanap ang daan, paikot-ikot ako dahil natatanaw ko ang dulo nng puno, maluha-luha akong hinanap ang daan kung nasan na. 'Di ako hinabol ni Storm kaya hinayaan ko na siya, at tila nawawalan ako ng pag-asa na umiiyak dahil 'di ko makita ang daan, napaupo na lang ako saka humagulhol.
"Seutibeun! naneun neoleul aju salanghanda!" (Steven! Mahal na mahal kita!)
Sigaw ko, dahil 'di ko na makita ang daan, iyak pa rin ako nang iyak, ,di ko kaya na may mangyari sa kanila. Ayaw ko, iniisip ko yung pangako niya na sa'kin lang siya.
"Neoneun na-ege yagsoghanda, nae anae. naneun danji!" (Yung pangako mong ako lang, asawa ko... sabi mo ako lang!)
Tila 'di ako naririnig ng asawa ko, nasasaktan ako, tila nadudurog ako pero kelangan kong magtiwala sa asawa ko... Mahal na mahal ko siya.
ISIAH: "Steveeen!" Sigaw ko ng malakas. "Pleassse... Steven! Steven! Tama na 'yan, maawa ka." Hagulhol ko habang nakaluhod.
"Nae anae ." (asawa ko)
Napatigil ako sa narinig ko pero 'di pa ako tumitingala, napahagulhol ako ulit, dahil kahit 'di ko nakikita, alam ko na si Steven siya. Lumapit siya sa'kin at niyakap niya ako nang mahigpit.
"I'm so sorry hun.. Sorry for hurting you so much... I love you so deeply." Iyak niya.
"No, no hun." Hawak sa mukha niya. "I am the one who need to say sorry..." iyak ko. "I-I'm sorry 'di kita pinaglaban." Hindi ko na pigilan ang humagulhul. "Patawarin mo ako mahal ko, naduwag ako, pero ngayon 'di na ako papayag na maagaw ka ng kahit sino."
Niyakap niya ako, pero ako walang tigil sa pag-iyak, masakit pa rin ang puso ko na isipin na 'di ko naipaglaban ang asawa ko kahit minsan. Pero ngayon handa na ako, handa na akong hamunin ang mundo, alang-alang sa asawa ko at mga anak ko... Lalaban ako.
---------_--------_--------_---------_--------
Hello everyone, thank you for reading my story.. Kung meron man..😂😂
Actually minamadali ko na talagang matapos 'to, 😂
Please follow me sa fb po...
"dogja deulkke gamsadeulibnida"
(salamat po sa mga nagbabasa kung meron man.. )
BINABASA MO ANG
Mondroadou Family Present a GENTLEMEN's BABYGIRL
Romance"Minahal kita nang walang takot, ang kinakatakutan ko sa lahat ay yung tinuruan mo kong matakot na mahalin ka" Si Isiah Lei Cruz ay isang simpleng babae na walang takot na harapin ang lahat nang hamon sa buhay. Isa lang siya sa simpleng studyante na...
