Keize's POV
"WHY would I need to be in that school!" Sigaw ko sa kuya ko na hindi halos makahinga dahil sa pagkaka hawak ko sa kwelyo ng damit niya.
Fuck!
"Baby s-"
"Don't you fucking call me that!" Inis na sabi ko sa kaniya saka pabatong binitawan ang damit niya. "Look Minrod hindi ako ang nagsimula nang away in fact pinagtanggol ko lang ang sarili ko." Paliwanag ko sa kaniya dahil swear ayoko sa school na 'yon.
"Naniniwala naman ako sayo bab- I mean Haniah kailan ba ako hindi naniwala sayo? Hindi ako ang nag-desisyon 'non sila mommy and daddy kaya huwag ako ang pagbuntungan mo ng galit." Hindi ko naiintindihan ang huli niyang sinabi dahil pabulong ito ngunit hindi ko na iyon pinansin at inis na umupo sa sofa.
"Well then, kausapin mo sila, na huwag ituloy ang binabalak nila." Nakatitig ako nang masama sa kaniya para ipaalam na hindi ako natutuwa, nag-iwas naman siya ng tingin sa akin.
"Okay, I'll try but I can't promise okay." Akala niya madadala niya ako sa palambing-lambing nang boses niya, sa inis ko tumayo ako at sinipa ang vase sa harapan ko, nakita ko naman siyang napabuntong hininga sa inasal ko pero hindi ko na iyon pinansin at pumunta sa kwarto ko para magpahinga.
Dumiretso ako sa kwarto at pabatong inihiga ang katawan ko sa malambot na kama. Sometimes it'll confuse the hell out of me, why did they need to punished me like this? Minrod was the favorite and I am the black sheep. In that way did they see me. But, kuya didn't fail to guide me that my parents supposedly be. Kuya Minrod take their place. Yes, I have everything but I didn't wish for it. Based on what I saw, others earn fame and popularity because of their status in life, but I want to be civil. I found 'fame' sucks. Pero dahil lagi akong napapa away. Kilala ako sa school kahit 'di ko sila kilala. There's a time na dadaan lang ako pero umiiwas na sila.
Hindi naman ako basta-basta nakikipag-away dahil trip ko lang, sa lahat ng away ko sila ang nauna. And besides hindi ko ugali ang man-trip ng kapwa ko students lalo na kung wala naman silang ginagawang masama sa akin. Kaya hindi ko maintindihan yung iba kung bakit sila natatakot sa akin.
My parents always see the bad in me, they didn't appreciate the single thing that I can do, they always rant me, kuya said I need to understand them kasi they did their best for our future, they are just tired so, I need to understand. I feel secure when kuya said "Don't worry kuya will be here, baby sis." that is why somehow spoil me. Because kuya will always be by my side, kuya won't dump me. Kaya ganoon na lang din kalakas ang loob ko na sagutin siya.
Kaya siguro ang lakas ng loob kong gumawa ng kalokohan kasi nandiyan lagi si kuya para ipagtanggol ako. He scold me along the lines of usual brother pero pilit pa rin niya akong iniintindi kahit sobrang sama na ng nagagawa ko hindi siya nagsasawang intindihin ako kahit sa kanila mommy, he always protect me.
"Haniah Keize you are too much!" Mommy scold me one day, I got trouble in our cafeteria I'll try to explain my side but she didn't hear me out.
"M-Mom..." I stutter, I want her to hear my side before she bawl-out me, I want to cry in front of her because of frustration. Sobrang kaba ko.
"Wala ka na ba talagang gagawing matino na bata ka?! Lagi na lang sakit ng ulo ang binibigay mo sa'min ng daddy mo sumusobra ka na!" I feel her shudder because of anger.
