Sink In To You

chapter one

*I hope hindi nyo po ako i-judge sa lahat ng mga mistakes ko....Mga wrong spelling at wrong grammar pati narin sa medyo wierd na story ko po..im not an expert in terms of writing lalo na hindi rin ako professional writer...Kailan ko po ay iyong mga open minded na mambabasa at higit sa lahat I hate harsh comments..,*

simula:
 
(Life is too short to wake up in the morning with regrets. So love the people who treat you right, forget about the ones who don’t. And believe that everything happens for a reason. If you get a chance, take it. If it changes your life, let it. Nobody said it would be easy, just that it would be worth it..)

    I found myself staring in front of this handsome and most humble person i've ever met in mylife...He is my  savior,my warrior, my husband. I can't imagineda life without him, what would it be without him in my life...He saved me from my failures, he lifted me when i am down and accepted me despite of all my pasts..He loves me, and that's all I can say.

    "you looked really gorgeous and wonderful tonight ,Hon."he said as he stares at me while he's busy playing my hands...
  I tour my eyes, everything  looks so  well..I mean, I can't help but to appreciate the whole set...I glanced at him. With his beautiful features and the stuff  infront of us.. Pakiramdam ko bumalik ako sa pagkadalaga...I couldn't help but blushed.

   I bit my lower lip. Naghalo-halo na ang nararamdaman ko but there's one thing I'm sure.. Kinikilig akong parang nililigawan ng lalaking sikat at gusto ng lahat...But sudden ache touched me. Isa iyong sakit na pamilyar at ayoko ng balikan. Pinikit ko ang mga mata at pilit kinakalimutan ang sakit...This will not ruin my date, our Valentine's Date.

    I glanced at him and smile sweetly...Kumislap ang mga mata nito dahil sa mga kandila sa aming harapan...And then the pianist  begin... Huminto pansamantala ang lahat maging ang iba pang naroon sa mamahaling restaurant na iyon...The music from the piano soothes my entire  system...Ang sarap noon sa pakiramdam...
         "Ipapatapon  ko na ba sa labas ang pianista para lang makuha ang atensyon mo?" napakurap-kurap ako sa narinig ko galing sa kanya.

     "sira!"bahagya akong napatawa at  napasandal sa backrest ng magarbong upuan ko... Napailing sya.

   "Grabe nagugustuhan ko na yata ang suot mo, sana pala dinamihan ko na para ganyan na rin ang sout mo sa bahay..."  i smiled a bit... Nababaliw na yata ito.. Hindi naman ako pwedeng mag-back less sa bahay lalo na't masyadong pormal ito...Baka akalain nila sumusobra na ang pagpapaganda ko, wala na  sa lugar... Hindi naman iyon pwede sa akin lalo na't hindi ako sanay dahil simple lang naman ang mga sinusuot ko sa bahay... T-shirts at shorts palagi ang sout ko at mas madalas pajama din lalo pa't ayoko na masyadong naii exposed ang balat ko..

   "Baliw!Baka masundan pa si Ellie, alam mo namang hindi pa ako handa..."umirap ako at napangalumbaba..

    Nanunuya syang tumatawa habang humahalukipkip.

     "Anong problema dun Hon? I have a job and we have enough savings...Plus our business is doing good. What else do we need Hon?" mahaba haba nyang paliwanag.

   Right, i can say we are financially stable now. We are in good state after our biggest lost..Itinakwil sya ng kanyang mga magulang at tinanggalan ng karapatan sa mamanahin...At ng dahil yun sa akin, dahil inaayawan ako ng mga magulang nya..Hindi lamang iyon pinandidirihan nila ako na parang may nakakahawang sakit, pero pinili nya parin ako.Kahit na wala syang obligasyong panagutan ako...Pinili nyang saktan ang mga magulang nya kaysa hayaan akong nakakabitin sa ere at pahulog na pero walang sumasalo.... Pinanindigan nya ako kahit kung tutuusin ay wala syang karapatan...

  "time will come ,Hon" pinasadahan ko ng tingin ang mga nakahain sa harapan namin..Pero anumang gawin ko ay hindi parin ako komportableng pinag-uusapan ang ganitong bagay. We are open to each other...And we promise we'll never keep secrets lalong lalo na iyong makakasama sa relasyon namin.