This Little Bitch Loves You

Chapter XXlX

Nagtataka talaga ako kalayo naman ng bahay ng parents nyahalos 2 hours na kaming bumabyahe nakatulog nanga ako eh.

"MALAYO pa ba?" I asked.

"Andito na tayo wag kang maingay" nagtatanong lang eh sumungit nanaman!

Tapos nagulat ako kase huminto kami sa isang tulay, then sa ibaba ng tulay may bahay pero maganda yon at bihira ang mga dumaraan dito, Sa kabila ng tulay ay daanan ng tren, abandonadong trailway, presko ang hangin dito kaya talagang masarap sa pakiramdam, maganda din ang hagdan pababa sa may bahay. So makikilala ko na ang pamilya nya sa liblib na lugar. Naku baka aswang ang family nya ! Di ako nainform na horror pala ang istorya ng buhay ko hahaha.

Sinundan ko na sya sa baba ng bahay, binuksan nya pa gamit ng susi ang pinto, wala ba ang family nya?? So pumasok na sya at sinarado ko na pagkapasok ko.

"Nasaan ang parents mo? i wanna see them" tanong ko.

"Hindi sila dito nakatira, bahay ko to, kapag gusto kong mag isa pumupunta ako dito but since gabi na bukas nalang natin ipagpatuloy ang byahe,3 hours pa at pagod nako" sagot nya.

"Edi tapos na bukas bday ng mama mo?" Tanong ko.

"Ang kulit kung ngayon ang bday ng mama kahapon pa sana tayo bumili ng gift" sagot nya

"Pero Gusto lang din kita makasama" dagdag pa nya, kasarap pakinggan pero mahirap paniwalaan. Tss flirt.

"Manyak parausan mo to noh umamin ka!! Naku naku wag na wag mo saking gagawin yon alam ko ang judo, karate, ong bak at marami pang iba" pero hindi ko talaga alam *.*

"Umupo kananga lang jan kukuha lang ako ng juice na maiinom" sabi pa nya at pumunta sa kwarto dala dala ang bag nya.

Pinaandar ko nalang ang tv at nilipat sa Myx Channel.

Katagal naman ng juice na yon psssh. Inikot ikot ko na ang bahay hinahanap sya eh wala kase sa kusina kaya pumunta ko sa kwarto.

?????? Umiiyak sya.. Bakit ????? Nakaupo sya sa sahig tabi ng kama. Si Lemuel? Umiiyak?? Pero sa halip na pagtawanan nakaramdam ako ng awa.

----

LEMUEL'S POV.

Dito ko sya dinala sa isa ko pang bahay kung saan malapit sa daanan ng train. Two years ago kase namatay ang first girlfriend ko, first love , nasagasaan sya ng train. Hindi ko matanggap na wala na sya, so everyday pumupunta ako dito kaya't minsan hindi nako nakakapasok ng school , which nakalaunan ay tinawag nakong bad boy sa school dahil hindi na rin ako makasundo ng classmates ko. And then one day may lumapit saking babae, nasa more than 30's na ang edad at inalok nya sakin ang bahay nya na nasa ibaba ng tulay. Nagkasundo kami sa presyo at mas dumalas pa ang time ko sa train station kung saan sya nasagasaan. Lagi ko syang binibili ng flowers at candle na kulay pink, her favorite color. But then later on may kumakatok na tao sa pintuan ko, a total stranger. A girl claiming that this is her house. Naalala ko na wala nga palang titulong ibinigay sakin ang matanda ,ni hindi ko man lamang yon naisip naging tanga na ako. But then ikinwento ko sa kanya ang nangyari then sinabi nyang katulong pala nya ito at iniwan nya dito ang susi ng bahay. Mabait sya dahil pinayagan nya akong tumira sa bahay nya kaso sa couch lang dahil sya sa kwarto. Hindi na namin namalayan na nahulog na kami sa isa't isa at wala nang ligawan na naganap kundi kami na kaagad agad. So ayun nakalimutan ko na ang first love ko at nalipat sa kanya ang lahat ng atensyon ko. But then life is so unfair. Malalaman ko nalamang na boyfriend na pala nya ang kapatid ni Lorraine.

Magtitimpla ako ng juice but then inilagay ko muna ang bag sa kwarto ko. Hindi maiwasang nakita ko ang litrato na nasa frame na nasa lamesa tabi ng kama. Wala eh hindi ko napigilan, naiyak nako blaming my life ,for being so unfair, again. Ang babaeng nasa picture akala ko nakalimutan kp na sya at napalitan ng galit dahil sa pagsama sa kapatid ni Lorraine pero hindi nagkamali ako.

Pumasok si Lorraine sa kwarto , natatawa siguro syang makita kong umiiyak pero wala nang hiya hiya lumuluha nako.

Lumapit sya sakin at niyakap ako. Para kong bata na nakasubsob sa balikat nya. Dammit!! Nakatahimik lang sya at tinatap ang likod ko.

"Ok lang yan Lem, sino nagpaiyak sayo? Bwisit na mga yun ah" jolly nya pang sabi. Lalo naman akong humagulgol dajil sa ginawa nya ,parang batang nakahanap ng kakampi.

"Ahhh ano ba yan Lem ang cute mo pero mas gwapo ka pag hindi umiiyak, teka lang ah aalis na muna ang mommy" Umalis sya sa pagkakayakap sakin at nakita ko syang naka smile. Kinuha nya ang picture  sa lamesa at inalis sa frame,pimagpupunit nya ito at pagkatapos ay itinapon sa basurahan.

"Meron pa ba dito? Oh eto meron pa kong kelangang ieliminate ^_^" nakangiti nyang kinuha ang picture ng first love ko sa cabinet at ganoon din ang ginawa"

"Ayan ok na wala na ang nagpapaiyak sayo smile ka na" hinihimas nya pang likod ko at nakayakap muli sakin.

Life is unfair, akalain mo yon parang tadhana na unexpected ang pagtatapo namin ng mga minahal ko pero sa isang bula mawawala din. Akala ko sila na ang forever ko pero kalokohan lang pala. Life is cruel I guess.

"Fuck you all!! Fuck this fucking life!!"

"Sige ilabas mo lang yan Lem you can do it. Fuck you life for playing with our life!! Fuck you for giving him pain!!" Sigaw ni Lorraine. Atleast parehas kaming magkakampi . Napakaduwag ko kase dapat ako ang mas malakas ang loob diba.

Do Comment and Vote please *_^

Also please like my page https://m.facebook.com/profile.php?id=758325297567754

And add me on facebook ThatUsernameIsTaken Watty

Please follow me on twitter @wattpadnewbie  tweet me so i can follow back po ^_^