"Almila buraya gel!" okulun berbat kokan koridorlarında sesi yankılandı. "Kızım gelsene ! delirtme beni" aldırmadım onu bu sefer emirlerine uymucaktım. Neydi aramızdaki fark ? sadece zengin olması.
kolumdan tuttu ve gözlerimin içine baktı, gözleri maviydi hemde deniz mavisi. yüzüme benden tiksinircesine baktı ve tek hamlede yere fırlattı beni. yere düştüğümde önüme düşen saçlarımı aldırmadım ve onun sadece ayakkabılarını görüyordum. beyaz supralarını. orjinal olduğuna kalıbımı basabilirdim.
yavaş adımlarla çekti gitti yanımdan. Okulun koridorlarında ses olmamasına rağmen etrafta tüm sınıfların toplandığını biliyodum. herkes ordaydı ama elimden tutan kimse yoktu.
saçlarımı kaldırdım ve bana bakan yüzlerce gözün ardından koşar adımlarla gittim. yanağıma düşen yaşları elimin arkasıyla silerken nereye gidiceğimi bilmeden yürüdüm. korna sesleri, trafik, bagıran insanlar. polisler ambulanslar. bunlardan uzaklaşmak istiyordum artık. hava güneşli olmasına ragmen boş bir park buldum. İnsanlar ağladığımı görmesin diye ellerimi yüzüme bastırdım ve önüme düşen saçlara aldırmadım.
kim seviyor ki zaten beni ! ben kimim ! ne işe yararım ! aptalın tekiyim ben. aptal ! aptal ..
"ben severim" ......
