görünmez [boyxboy]

şeker prens

Cem Adrian'a bayıldığımı söylememe gerek yoktur herhalde:d

•••

Titreyen elleri ve hızlı hızlı atan kalbiyle kendi sim kartını telefonundan çıkardı. Bağdaş kurarak oturduğu yatağın üzerine kendi sim kartını bırakırken yeni aldığı sim kartını eline almıştı.

Titreyen elleri ile yeni aldığı sim kartını telefonuna yerleştirmeye çalışıyordu sarı saçlı çocuk fakat her defasında başarısız oluyordu.

Vücudu hissettiği heyecanla zangır zangır titriyordu. Elindeki sim kartını yatağa bırakıp derin derin nefesler almaya başladı. Sakinleşmeliydi.

Okuduğu kitaplarda platonik olanlar başka bir numarayla yazıyorlardı sevdiceklerine. Ve her defasında da karşılarındaki kişi onlara aşık oluyordu. Gerçek hayat,kitaplardaki gibi olmazdı. Biliyordu. Ama artık bu aşk onu yormaya başlamıştı. Anonim de olsa en azından ona gerçek hislerini korkmadan yazabilmek istiyordu. Bundandı ya bütün bu heyecanı da zaten.

Oturduğu yatağından kalkıp masasının üzerindeki sürahiyi kafasına dikti. Onun için ne kadar zor olsada sakinleşmesi gerekiyordu.

Küçük olan odasının içinde birkaç tur döndü,aynanın karşısına geçip dakikalarca kendini izledi hatta kitaplığının neredeyse yarısını bile baştan düzenledi. Sonunda çoktan sakinleştiğini fark edip elindeki kitapları masasının üzerine koydu ve yatağına geri döndü.

Yatağının üzerindeki yeni aldığı sim kartını alıp bu sefer daha sakin bir şekilde telefonuna taktı.

Telefon ekranı açılıp sim kartı şifresini sorduğunda o an ki heyecanı ve her zamanki alışkanlıkla kendi sim kartı şifresini girdiği an telefonun açıldığını fark etmemişti bile.

Mesajlar kısmına girip ezberinde olan numarayı girerken çoktan kayıtlı olmasını bile sorgulamamıştı.

Çok aşıktı üstüne üstlük çok heyecanlıydı ve biraz da aptaldı.

Fazla düşünmeden -daha fazla beklerse vazgeçeceğinden korkuyordu- gelişi güzel yazmaya başladı sevdiği çocuğa.

Umut : Selamunaleyküm.

Gönderdiği mesajla alnına vurdu art arda. Böyle bir giriş yapmak istememişti! Kendiliğinden olmuştu.

Koray : Aleykümselam kardeşim.

Gelen mesajla kaşlarını çattı.

Kendi kendine 'Ulan anonim olarak yazınca bile kardeşim diyor adam. Aynı anadan çıksak bu kadar kardeşim demezdi.' diye söylendi.

Umut : Kardeşim mi? Ne kardeşimi ya?

Umut : Neyse

Umut : Sen şimdi benim kim olduğumu merak ediyorsundur. Böyle meraktan çatlıyorsundur kesin. Ah,biliyorum söylemene gerek yok okuduğum kitaplarda da hep böyle olmuştu. Ama maalesef ki sana kim olduğumu söyleyemem. Anonimim yani. Tabii istersen bana şeker prens diyebilirsin😉

Gümbür gümbür atan kalbiyle gelecek cevabı bekliyordu.

Elleri yine titremeye başlamıştı. Bu yüzden yazması biraz uzun sürmüştü. Titreyen elleri ve hıphızlı atan kalbine başının zonklaması da eşlik edince fazla düşünmeden yazmıştı bir şeyler. Hoş,düşünse de saçmalardı ya neyse.

Koray : Ne?

Umut : Ne ne? İşini kolaylaştırmak için bana seslenebileceğin bir ad söylüyorum sana işte.