La Jalousie (Voltooid)

>deel 35<

"Alles hé" zegt hij dan met een grijns hevig knik ik ja met mij hoofd.  "Alles"  fluister ik.
_______________________________________

Perspectief Nour:

"Ik ga akkoord" probeer ik zo realistisch mogelijk te overkomen.

Never nooit dat ik dat zal doen! Ik heb namelijk een veel betere idee.....

"Mag ik nu gaan" hij knikt "Maar je ziet haar pas wanneer je alles hebt uitgevoerd" zegt hij doelend op Safae. Teleurgesteld en met pijn in mijn hart knik ik " Mag ik wel afscheid nemen" hij kijkt me moeilijk aan Waarna hij knikt gelukkig maar...

"Lieverd mama gaat je redden ja mama komt je halen vertrouw op mij ik zal je never nooit verlaten!" Huil ik ze kijkt me raar aan wat mij alleen maar pijner doet met pijn in me hart geef ik haar en kus en sta dan weer recht "vergeet niet ik kom terug ik zal je redden uit deze levende hel" sis ik vol afschuw doelend op mijn "vader"

Met moeite verlaat ik het gebouw waarna ik het busje van Nasr op een afstand al zie klaar staan ik loop ernaar toe en stap ik waarna ik het al gauw uithuil

"Wat is er gebeurd" hoor ik Nasr "Z-ze leeft" hij kijkt me met grote ogen aan "Nasr mijn kindje leeft nog" "ZE LEEFT NOG NASR" Schreeuw ik dan. Tranen die over mijn wang rollen van gemengde gevoelens.

Blij dat mijn leven , mijn hobi ,  mij baby nog leeft. Verdrietig dat mijn kindje dit allemaal moest doorstaan en woedend dat ik een monster als vader heb....

"Wat nu" vroeg Nasr nadat ik heb verteld wat me vader mij beveelde te doen ik kijk hem moeilijk aan "Het is tijd voor wat ik al jaren geleden had moeten doen"

"Weet je het zeker schat ik bedoel het is en blijft je vader wat hij ook doet ondanks alles zal je hem toch moeten respecteren"  

Vol ongeloof kijk ik hem aan

"Noem jij dit een vader nasr noem je dit een vader?!" Schreeuw ik woedend hij is stil "praat dan hé is dit wat je een vader noemt weet je wat ik heb meegemaakt?! Weet je hoeveel ik heb doorstaan uren , weken , dagen , maanden , jaren lang werd mijn maagdelijkheid keer op keer op een brute manier van me afgenomen vervolgens moest ik gedwongen autres plegen van ze denk je dat ze je eindelijk met rust laten vermoorden ze je kind voor je ogen. Vieze blikken gefluister

"Hoer" "kehba"  "ze is een schande" dat is hoe ik werd behandeld op deze verkloote wereld en ook jij bent daar een van maar ondanks alles houd ik toch van je en heb ik het je kunnen vergeven en dan vertrel jij mij alsof het niks is dat het mij vader is en dat ik hem moet respecteren sorry hoor maar je kan er op het minst voor me zijn" siss ik kwaad

"Door hem heb ik geen vrijheid gekend door hem leef ik zo door hem slaap ik niet meer ik moet verdomme altijd pillen innemen om te kunnen slapen! Dooor hem haatte mij bloedeigen broers mij door hem haatte mij bloedeigen Famillie mij en dan dan kom je er achter dat je moeder kort na je geboorte dood is gegaan en je moeder  je tante is."

"De vrouw die er altijd voor me was de vrouw die mij jaren lang heeft opgevoed de vrouw die mij altijd steunde als er wat was is niet mijn moeder maar mijn tante"

575 woorden !