Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Το μόνοπράγμα για το οποίο ανυπομονώ είναι για τα κρουασάν και τις μπαγκέτες.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αχ... Παρίσι! Η πόλη της τέχνης και της ομορφιάς. Το μέρος με την μαγευτική γαλήνη και τα τοπία που σε αφήνουν άφωνο. Η μυρωδιά των λουλουδιών, μαζί με το γλυκό κελάηδισμα των πουλιών και την εντυπωσιακή αίσθηση της-
"200 ΣΤΗΝ ΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΑΝΕ ΜΑΜΑΑΑ, ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΜΑΑΑ. ΝΑ ΜΕ ΒΡΟΥΝ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΞΑΝΑΑΑ, ΘΑ'ΜΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΜΑΑΑ!"
Ναι, βιάστηκα να μιλήσω.
Από ότι κατάλαβατε φτάσαμε στο Παρίσι μετά από μια απαίσια πτήση (καθόμουν δίπλα στον Μαύρο Σουγιά, ο οποίος άλλαξε γνώμη τελευταία στιγμή και ήρθε μαζί μας) και σε λίγο θα φτάσουμε στο ξενοδοχείο.
Βέβαια τα γίδια aka συμμαθητές μου, αποφάσισαν να καταστρέψουν επισήμως την άφιξη μας στην Γαλλία και να τραγουδήσουν τραγούδια, ακατάλληλα για ανηλίκους, ενηλίκους, ζώα και γενικά οτιδήποτε έχει αυτιά και αντίληψη.
Εγώ ήρθα μόνο για τα κρουασάν παίδες...
Μετά από μια ώρα παγιδευμένη στο λεωφορείο, επιτέλους φτάσαμε στο πεντάστερο ξενοδοχείο μας, μεγαλύτερο και από αυτό της London Tipton.
Μπορώ να πω πως φαίνεται πραγματικά επιβλητικό, διακοσμημένο με έντονα χρώματα και τεράστιους πολυελαίους. Έχει περίπου 10 ορόφους και παρατηρούμε χιλιάδες πελάτες και υπαλλήλους να περιφέρονται στο χώρο.
