πιρουέτα

Ξεκινάει η πρωινή ρουτίνα με το ρολόι να χτυπάει εκνευριστικά στης 6.45 το πρωί.
Τρωω γρήγορα το πρωινό μου, ετοιμάζομαι και τρέχω να προλάβω το λεωφορείο στης 7.30. Μεγάλο τρέξιμο, κάθε πρωί έχω το άγχος να μην χάσω το λεωφορείο. Μάθημα, διάλειμμα, μάθημα, διάλειμμα. Δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει το σχολείο. Το μόνο που μου αρέσει είναι να βλέπω και να περνάω καλά με της φίλες μου και το αγόρι μου.
  Το αγόρι μου λέγεται Κέβιν είμαστε μαζί περίπου 2 μήνες, είναι πολύ καλό παιδί αγαπάει πολύ  τον στίβο, νοιάζεται για τους άλλους και κυρίως για εμένα.
  Συνεχίζει η ημέρα κανονικά. Φροντιστήριο, ρυθμική γυμναστική, διάβασμα, ύπνος.
  Την επομενη ημερα χτυπάει ξανά το ξυπνητήρι με αυτόν τον σπαστικό θόρυβο που  ενοχλεί τα αυτιά σου και σε ξυπνάει αμέσως. Έκανα υπομονή γιατί ήξερα ότι σε 1 βδομάδα έρχεται το καλοκαίρι.
  "ΝΤΙΙΙΙΙΝ" ένα ξαφνικό μήνυμα από την κολλητή μου Χάρλευ να λεει ότι χτες είδε τον Κέβιν με την φίλη μας την Ζοζέφ στο παρκο.   Δεν εδωσα πολύ σημασία και αρχησα να ετοιμάζομαι πάλι για το σχολείο.  Πρωινό,έτοιμασια, λεωφορείο.
Φτάνω στο σχολείο και μετά από ωρα συναντάω τις φίλες μου και αρχίζουμε να μιλάμε για διάφορα θέματα μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι.
Μπαίνουμε για μάθημα. Μόλις χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα τρέχω στο κυλικείο για να προλάβω το καθημερινό ζεστό κουλούρι. Συνήθως έρχεται μαζί μου ο Κέβιν και τρώμε μαζί το πρωινό μας. Αλλά σήμερα δεν τον είδα πουθενά, εκανα μια υπόθεση ότι μπορεί να αρρώστησε και να έκατσε σπίτι. Μετά από 2 διαλείμματα έφυγε η Ζοζέφ επειδή δεν αισθανόταν καλά.. Δεν έδωσα πολύ σημασία. Τελείωσα το σχολείο και αποφάσισα με την Χάρλευ να πάμε για καφέ.
Σιγά σιγά πιάσαμε την κουβέντα και μου ανέφερε ξανά το χθεσινό γεγονός. Επίσης μου είπε ότι μπορεί να μην ήταν τυχαίο ότι και οι δύο δεν ήταν σχολείο σήμερα. Μπηκαν σκέψεις στο κεφάλι μου. "Λες; λες να παίζεται κάτι πίσω από την πλάτη μου και να μην το έχω πάρει χαμπάρι;" με τούτα και με εκείνα ήρθε η ώρα να πάω σπίτι συνέχισα την ρουτίνα μου και καθώς είχα τελειώσει τα φροντιστήρια και το 2ωρο ρυθμικής γυμναστικής είπα να πάω μια βόλτα.  Φόρεσα τα ακούστηκα μου και άρχισα να περπατάω. Ζήτησα από τον Κέβιν να βρεθούμε αλλά ήταν απασχολημένος. Αργότερα έφτασα σπίτι. Δεν ξέρω, ακόμα σκέφτομαι τα λόγια της Χάρλευ. Ας προσπαθήσω να το ξεχάσω. Ήρθε η ώρα του ύπνου έπλυνα τα δόντια μου και προσπάθησα να κοιμηθώ. Μετα από δύο ώρες επιτέλους κατάφερα να κλείσω  τα μάτια μου και να αποκοιμηθω.
Χτυπάει ξανά το ξυπνητήρι, σηκώνομαι, ετοιμάζομαι, παίρνω το λεωφορείο και φτάνω νωρίς στο σχολείο. Βλέπω στην απέναντι γωνία του γυμνασίου τον Κέβιν με την Ζοζέφ. "Γιατί είναι αυτοί οι δύο μαζί;" απόρησα και πήγα προς το μέρος τους. Τους καλημέρησα όλα πήγαιναν καλά. Στο διάλειμμα ο Κέβιν ηρθε μαζί μου για να προλάβουμε τα φρέσκα κουλούρια στο κυλικείο. Κάτσαμε μαζί, φάγαμε, γελάσαμε και πήγαμε για μάθημα. Με τις φίλες μου όλα κυλούσαν ρολόι. Τελείωσε το σχολείο,τελειωσε και το απόγευμα, έβαλα τα ακούστηκα και κατέβηκα μια βόλτα. Διάφορες φωνές μπήκαν στο μυαλό μου  και άρχισαν να γίνονται ενοχλητικές καθώς αμφέβαλλαν για την αγάπη του Κέβιν. Οχιι λένε βλακιεες! Δεν γίνεταιιι δεν γίνεταιι ο Κέβιν να έχειι αλλη αφού με αγαπααειι δεν γίνεταιιιι.
Ήρθε η ώρα του ύπνου και έπεσα να ξαπλώσω. Αυτές οι φωνές γύρισαν ξανά και δεν με άφηναν να κοιμηθώ.. 
Περνούσαν οι μέρες χωρίς να δω κάτι παράξενο από τον Κέβιν και την Ζοζέφ. Ήρθε η εξεταστική περίοδο που την πέρασα με άγχος και επιτέλους ήρθε το καλοκαίρι.. Άρχισαν οι βόλτες με τα κορίτσια και η θάλασσα με τον Κέβιν. Πήγαμε στην Αθήνα για πανελλήνιους αγώνες ρυθμικής γυμναστικής. Πήραμε την πρώτη θέση και ήρθε η ώρα για ξεκούραση, για μπάνια, για πάρτι, για βόλτες και για ξενύχτια.  Ενθουσιασμενη από αυτό το γεγονός σταμάτησα να σκεφτομαι και να αμφιβάλλω για τον Κέβιν.
Συνεχίσαμε κανονικά την σχέση μας και κλείσαμε 3 μήνες. Μετα από την Βραδυνή βόλτα μου με τον Κέβιν τέλος πήγα σπίτι. Κατά της 3 το βράδυ ένα μήνυμα από τον Κέβιν με ξύπνησε. "θέλω να χωρίσουμε, μου τελείωσες." έλεγε. "Μααα πως; αφού περνούσαμεε υπέροχα μαζί! Πωςςς; πως μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο σε κάποιων που λιώνει για πάρτη του;" σκέφτηκα και αρχησα να κλαίω.
Το επόμενο πρωί σηκώθηκα, φόρεσα το ψεύτικο χαμόγελο μου και ζήτησα στις φίλες μου να βγούμε για να τους πω τι συμβαίνει. Ηρθαν όλες εκτός την Ζοζέφ, τους μίλησα, καμιά δεν κατάλαβε εκτός την Χάρλευ που μου είπε" σου τα έλεγα". Η Χάρλευ μου ζήτησε να έρθει μετά σπίτι μου για να μιλήσουμε μόνες μας. Δεν είχα και πολύ όρεξη αλλά συμφώνησα αλώστε έλειπαν οι γονείς μου άρα θα βαριόμουν μόνη σπίτι.  
Ήρθε, κάναμε πλάκα, μιλήσαμε και μου πρότεινε να πάμε σε ένα Beach party το βράδυ για να ξεχάσουμε λιγάκι. Δεν πολύ ήθελα αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να ξεχάστω και να πιω. Ετοιμάστηκα και πήγα να την πάρω από το σπίτι της. Μόλις φτάσαμε, μπήκαμε και χορέψαμε ένιωσα μια ανακούφιση και συνέχισα τον χώρο. Ξαφνικά βλέπω την Ζοζέφ να στέκεται μόνη της. Την κοίταξα νευριασμένη και άρχισα να πηγαίνω προς το μέρος της ώστε να της μιλήσω για τα πράγματα που έχουν γίνει. Κάπου εκεί εμφανίζεται και ο Κέβιν ξενερώνω, παίρνω μια μπύρα και πάω στην Χάρλευ. Της είπα τι έγινε και μου είπε να μην δίνω σημασία. Συνέχισα να πίνω και να χορεύω μέχρι που έφτασε η ώρα να πάμε σπίτι. Της είπα να κοιμηθει στο σπίτι μου γιατί οι γονείς μου έλειπαν οπωτε αγοράσαμε μπύρες  πατατάκια και κάτσαμε για ταινία. Το επόμενο πρωί αποφασίσαμε να πάμε διακοπες σε ένα κοντινό χωριό μακρυά από όλους και από όλα οι γονείς μας συμφώνησαν και την επόμενη μέρα φύγαμε για το χωριό. Ήταν πολύ ωραία και ήσυχα. Κάτσαμε σχεδόν μια βδομάδα. Αλλά κάτι παράξενο συμβαίνει. Έχουμε να μιλήσουμε με της φίλες μας πάνω από 3 μέρες.. Αυτό σημαίνει ότι μας θυμωσαν... Αλλά γιατί;;; κάναμε κάτι;;;  αγχοθηκα και τους έστειλα μήνυμα.. Μου απάντησαν με ειρωνικο και επιθετικό τροπο. Όταν ρώτησα "γιατί" δεν απάντησε καμια. Το βράδυ μου ήρθε ένα μήνυμα από έναν άγνωστο αριθμό που έλεγε ότι νευριασαν επειδή δεν τις πήραμε μαζί μας.. Τους μίλησα και τους εξήγησα ότι το κανονίσαμε τελευταία στιγμή.. Δεν κατάλαβαν.. Πλέον πιστεύω ότι έψαχναν αφορμή.. Αλλά γιατιι αφού τα πήγαιναμε τόσο ωραία...
   Στεναχωρηθηκαμε και οι δύο και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Δεν προσπάθησα να τους μιλήσω ξανά ήξερα πως δεν έχει νόημα πλέον..
Το βράδυ ξανα αυτές οι φωνές.. Είχαν καιρό να έρθουν.. "ωραία έχασες το αγόρι σου .. Τώρα και της φίλες σου.. Είσαι μια άχρηστη.. Μια άχρηστη που δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Έμεινες μόνη σου με την Χάρλευ που σε θυμάται οταν σε χρειάζεται... Και αν κάνεις μαλακία και την χάσεις και αυτήν;" Είχαν δίκιο..
Πέρασε ενας μήνας η Χάρλευ έχει φύγει για διακοπές με την οικογένεια της. Πλέον ένιωθα ότι ζούσα μηχανικά.. Δεν είχα σε κάποιον να μιλήσω. Οι γονείς μου είναι στην δουλειά και όταν φτάνουν σπίτι πηγαίνουν αμέσως για ύπνο.
Η θλίψη με είχε κυριεύσει.. Δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι. Ένιωθα μόνη, κενή και είχα μια ελπίδα ότι όλα θα αλλάξουν.
Δεν άντεχα άλλο, τα βράδια δεν κοιμόμουν το πρωί μόνη μαζί με την μουσική. Όλα ήταν ένα μαύρο που υπήρχε τριγύρω μου.
Λίγες μέρες μετά ένα μήνυμα με ξάφνιασε. Κοιταξα μες το καλαμα το κινητό μου. Ήταν ο Κέβιν. Σκούπισα τα δάκρυα μου και άνοιξα το μήνυμα. "Θέλω να σε δω, μου λείπεις. σήμερα στης 9 στο πάρκακι" έγραφε.. Ξανά μες το κλαμα δεν ήξερα τι κάνω. Είχα μπερδευτεί πάρα πολύ. Από την μία θέλω να τον δω και να ακούσω τι θέλει να μου πει αλλά από την άλλη με προδοσε.. Έκατσα και σκέφτηκα καλά. Στο τέλος αποφάσισα να πάω. Ήθελα να τον δω τόσο πολύ!! Πήγα στο πάρκακι πιο νωρίς έβαλα τα ακούστηκα μου και θυμήθηκα όλες τις παλιές μας στιγμές με έπιασαν τα κλάματα ξανά. Πέρασε η ώρα, ήρθε ο Κέβιν με δάκρυα στα μάτια, έκατσε δίπλα μου, μου έπιασε το χέρι και με κοίταξε. Σήκωσα το κεφάλι μου αργά για να δω αν με κοιτάει ακόμα. Κοίταξα τα γαλάζοπράσινα ματιά του, είδα πόνο, πολύ πόνο, ρώτησα "ήθελες να μου μιλισεις;" μου έκλεισε το στόμα με ένα απαλό χάδι. Κοκαλοσα στο άγγιγμά του. Δεν σταμάτησε να με κοιτάει στα μάτια. Αρχισε να με χαϊδεύει αργά από τον ώμο μου μέχρι την άκρη του σαγονιού μου. Έπιασε το πρόσωπο μου και άρχισε να φιλάει τα χείλια μου. Ψιθύρισε" σε αγαπάω συγνώμη" και μετά με πήρε αγκαλιά. Δεν ήξερα τι να κάνω είχα τρομάξει. Φοβόμουν ότι θα πληγωθω  ξανά. Φοβόμουν ότι δεν με αγαπούσε. Ετσι έβαλα τα χέρια μου πισω από τον λαιμό του και ψιθύρισα  "απόδειξέ το". Δεν είχα αλλά δάκρυα. Ακόμα πίστευα σε αυτήν την ελπίδα. Στην ελπίδα που έλεγε όλα θα πάνε καλά, αν δεν πάνε καλά δεν θα είναι το τέλος. Με έπιασε από το χέρι και με έκανε μια πιρουέτα έπειτα ανοίξαμε  δύο μπύρες και αράξαμε σε μια ταράτσα κοιτάζοντας τα αστέρια να σου χαμογελάνε. Ένιωθα όμορφα, ηθελα να κάτσω εδώ μαζί του για πάντα..
Τι και αν δεν είσαι εσύ; αφού και εγώ δεν είμαι εγώ τι και αν δεν μαθαμε ποτέ; τι και αν ο χρόνος δεν μας βγήκε σε καλό; άμα φωνάξω πως σε μίσησα φιλάμε σαν να στο ζήτησα.