Önceki bölümleri okumayı unutmayın. Bu notu özellikle bölüm atlamamanız için koyuyorum.
...Melis'im: İyi günler
Melis'im: Kimsiniz acaba?
Herkes tarafından Görüldü
Mert: Asıl sen kimsin ve bu hattın sende ne işi var?
Melis'im: Ben Melis Üstündağ asıl siz kimsiniz?
Elis: Güzel şaka şimdi kim olduğunu söyle
Melis'im: Dediğim gibi neden size yalan söyleyeyim ki?
Uzay'ım: Melis Üstündağ 1 ay önce öldü.
Melis'im: Bakın ben doğru söylüyorum bu hatta bana ait
Melis'im: Bir hastalığım vardı 1 ay kadar tedavi gördüm.
Melis'im: Ve bu 1 ay boyunca elime telefon almamıştım ve aldığım da ise sizin mesajlarınızla karşılaştım
Melis'im: Önceden bir yazışma olsa da silinmiş sanırım sadece sizin yazışmaların var
Mertinki: Şu an neredesin?
Melis'im: Bir doktor beni aileme götürdüğünü söyledi Antalya'ya giriş yaptık.
Uzay mı?: Ailen hakkında ne hatırlıyorsun?
Melis'im: Ben sadece küçük hallerimden birkaç sahne hatırlıyorum benden farklı olarak bir kız ve 2 oğlanla iyi anlaşıyordum
Melis'im: İsim hafızam yok aklımda sadece Mira ismi dolanıyor ve doktor annemin ismi olduğunu söyledi
Melis'im: Sanırım ailemin bu tedaviyi gördüğümden haberleri yokmuş şu an arabadayız ve eve doğru gidiyormuşuz
Elis: Şu an nerede olduğunu fotoğraf atar mısın?
Melis'im: *Fotoğraf*
Elis: Ben gidiyorum çocuklar
Herkes tarafından Görüldü.
Evden koşarak çıktım. Annemler işte olduğu için onlara haber vermedim. Telefonumu açıp rehberden Mira halamı buldum.
"Efendim Elis?" sesi yorgun geliyordu.
"Hala az sonra evinize biri gelecek lütfen şaşırma tamam mı?"
"Elis ne diyorsun?" dediğin de sesi daha dinç çıkıyordu. Melis'in yaşadığından emin olmadan ona umut vermeyecektim.
"Hala sadece sakin ol." telefonu yüzüne kapattım. Evleri görüş açılma girdiğinde evlerinin önünde siyah bir araba durdu. İçinden bir adamla çıkan kıza baktım. Ne?
"Melis!" koşarak kollarımı boynuna doladığım da gözlerimden yaşlar akıyordu.
"Elis ne kadar da büyümüşsün." sese döndüğüm de annemin babası ile karşılaştım.
"Sen, sen ona ne yaptın?" sesim sinirli çıkıyordu.
"Anlatacağım ama önce Melis annesini görmeli." Melis gözlerimi üzerimiz de dolaştırıyorken gözleri eskisi gibi içten bakmıyordu. Yabancıymışız gibi bakıyordu. Yutkunup zili çaldım. Melis her zaman ki gibi heyecanlandığı için saçı ile oynuyordu. Huyları değişmemişti.
"Elis?" diyerek kapıyı açan halam gözlerini arkama çevirdi. Melis'e değen gözleri kocaman açıldı. Eli kalbine giderken yere yığılacağı beklediğim bir şeydi.
....
Ne?!
Evvvvet bu bölüm son anda aklıma gelen bir şey final yakındır benden söylemesi fjjdjfj
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anonim E~2 [Tamamlandı.]
Short Story[Tamamlandı.] Anonim E kitabının devamı niteliğindedir. Anonim E'yi okumadan okuyabilirsiniz, biribirinin ortak noktası karakterler olsa da birbirinden neredeyse bağımsız. YARI TEXTİNG'DİR