Anonim E~2 [Tamamlandı.]

A.E-26

Hepimiz salonda oturuyorduk. Melis, Uzay, Mert, Ela, Volkan ve ailelerimiz.
Hepimiz dedemin anlatacağı şeyi bekliyorduk. Ağzı açılırken gözlerini kaçırdı.

"Derin bildiğiniz gibi bir süre tümör ile savaştı. Hepiniz benim çocuklarım gibisiniz. Melis'in hastalığını öğrendiğim de Derin gibi yurt dışında tedavi göreceğini düşündüm. O gün Melis'in kalbi gerçekten durdu. Son anda yurtdışına gelen doktorlar kurtarsa da hastalığı tetiklenmişti. Yurt dışına çıktık. Derin gibi ölü gösterildi. Şu an iyi ve ben pişman değilim. O sizin üzdünüzü gördükçe daha da kötü olacaktı. Hafızasını geçici süreliğine kaybetti. "

Derin bir nefes alıp verdi. Mira halamın gözünden bir yaş gelirken dedeme sarıldı. Melis hala Can abiye sarılmış oturuyordu.

....

Evin bahçesinde gençler olarak toplanmıştık. Melis hepimizle yeni bir tanışma yaşamıştı.

"Ben mükemmel kuzenin ve kankan Elis." diyerek güldüm. Melis de aynı şekilde güldüğün de gamzeleri ortaya çıkmıştı.

"Kesin beni yanlışlıkla unuttun benim gibi tatlış bir şeyi kim unutabilir ki kuzenin Mert bende." Mert'in konuşmasına Volkan hariç hepimiz gülmüştük. Melis'in gözlerinin arada Volkan' a kayması gerçekten garipti.

"Aslında bir şeyler daha hatırlıyorum."dediğin de hepimiz ona baktık merakla. Gözleri Volkandayken konuştu.

"O gün hastanede Volkanla konuşmamı daha sonra onunla yaşadığım her şeyi hatırlıyorum." o an kimseden çıt çıkmadı. Yıllarını bizimle geçirmişken birkaç aylık sevdiğini hatırlıyordu. Galiba bu aşkının ne kadar kuvvetli olduğunun göstergesiydi. Volkan hızla ayağa kalkıp Melis'e sarıldı. Melis sarılırken gözlerinden yaşlar akıyordu. Biz ise şaşkındık.

"Üzgünüm. Sizi unuttuğum için." kendine yükleniyordu. Ayağa kalkıp onlara sarıldım. Ardından birkaç kol daha eklendi sarılmamıza.

"Hiçbir şey senin suçun değil."

...

1 hafta sonra

Kollarımı annemin beline sarıp kafamı omzuna koydum.

"Kendinize dikkat edin tamam mı kuzum?" başımı hafifçe sallayıp güldüm.

"Tamam anne dikkat ederiz." dedim ayrılırken yanağıma son bir öpücük bıraktı.

"Seni seviyorum." bende yanağını öptüm.

"Bende seni seviyorum anneciğim." arkamı dönüp karavana doğru ilerledim. Babam karavana yaslanmıştı, kollarını açtığın da koşarak ona da sarıldım.

"Görüşürüz baba." dediğim gülümseyerek.

"Görüşürüz bebeğim kendine dikkat et." saçımı okşadığın da burukça gülümseyerek karavana bindim.

"Görüşürüz Aras amca." Mert bağırdığı da gülüp kafamı Uzay'ın omzuna yasladım. Birkaç günlüğüne kampa gitme planımızı Melis ile beraber gerçekleştiriyorduk. Uzay saçımı okşamaya başlayınca gözlerim yavaşça kapandı.

***

Gözlerimi araladığım da burnuma nane kokusu doldu. Kollarımı Uzay'ın boynuna dolayıp konuştum.

"Ay Uzay indir beni." Uzay gülerek beni yerel bıraktığın da bir süre olduğum yerde kaldım. Ayaklarım uyuşmuştu. Etrafa baktığım da yeşilliklerin arasında olduğumuzu fark ettim. Manzara gerçekten güzeldi.

"Neden beni yolda uyandırmadınız?" dediğim de Mert cevap verdi.

"Yolda uçurum vardı Uzay stres yapmanı istemedi. Yoksa ben çoktan uyandırmıştım." yüzüne sırıtmasını yerleştirince gözlerimi devirdim.

"O zaman iyi ki uyandırmamışsınız." diyip çadıra doğru yürüdüm. Telefonumu elime aldığım da çektiğini görüp gülümsedim. Ne de olsa ormanlık alandaydık ve telefon ihtiyacımız olabilirdi. Melis'in çığlığını duyduğum da onlara döndüm. Volkan Melis'i ıslatıyordu. Hallerine gülüp Mert ve Ela'ya baktım. Çadırın nasıl yapılacağı konusunda kavga ediyorlardı. Gülümsedim. Kamp güzel olacaktı. Uzay belime sarıldığın da kollarımı boynuna sardım. Mert'in sesi bile mutluluğumu değiştirmedi.

"Iyk vıcık vıcık. Ela'm gel sevgili olduğumuzu biraz belli edelim bizim kadar harika bir çift olamaz." Ela gülerek Mert'in yanağını öpüp bize doğru döndü.

"Doğru söylüyorsun biz harikayız."

...

Final bölümü belli oldu. Çok beklemeyeceğinizi söyleyip hangi bölüm de yapacağımı söylemeyeyim jfjdj

Finale doğru bir geçiş bölümü sayabiliriz...

Nasıldı?

Bir de karakterler veya benimle ilgili sorularınızı buraya yazarsanız diğer bölüme cevapları eklerim.

27.Bölüm de görüşmek üzere!