The Kidnap

Κεφαλαιο 17

3 μέρες μετά

<< Κορίτσι μου βγες επιτέλους από εδώ μέσα και βάλε κάτι στο στόμα σου θα πάθεις κάτι κόρη μου >> είπε η γωγω ανοιγιντας την πόρτα,κρατώντας ένα δίσκο με φαγητό. Το άφησε στο ντουλαπάκι που βρισκόταν δίπλα από το κρεβάτι μου και πήγε να ανοίξει τις κουρτίνες. Έκανα ένα μορφασμο, απο τις απότομες ακτίνες του ήλιου που έπεσαν στο πρόσωπο μου.
Έχουν περάσει τρεις γαμημενες μέρες, από την ημέρα που μαλωσα με τον πατερα μου. Με πλήγωσε πάρα πολύ. Νόμιζα ότι με καταλαβαίνε δεν το έκανα επίτηδες, ποτέ δεν ήθελα να πεθάνει η μαμά μου. Ήταν ότι καλύτερο είχα, όπως και ο πατέρας μου, αλλά και οι δύο πλέον είναι μακριά μου. Η μητέρα μου νεκρή, και ο πατέρας μου παρατοντας με σαν ένα σκουπίδι. Φτυνοντας με λες και ήμουν καμιά του δρόμου. Μια που δεν ήθελε να βλέπει ποτέ στην ζωή του πλέον. Μα πως μπορεί είμαι η κόρη του πανάθεμα με. Τόσα χρόνια μου φεροταν όμορφα,  με βοηθούσε ψυχικά πως ήταν ένα ατύχημα και τώρα με κατηγορεί για το ατύχημα.

<< Αχ αγόρι μου σε παρακαλώ κάνε κάτι εσύ,  δεν βάζει τίποτα στο στόμα της >> παραπονέθηκε, στεναχωρηνενη η γωγω στον Ιάσονα ο οποίος έχει μπει πλέον στο δωμάτιο μου. Ήταν πολύ όμορφος δεν λέω. Τα πράσινα μάτια του τόσο μαγευτικά, που δεν μπορούσες να ξεκολλήσεις από αυτά. Τον είδα να γνέφει και η γωγω έφυγε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Γύρισα από την άλλη μεριά χωρίς να δίνω πολύ σημασία. Εβαλα το μαξιλάρι, πάνω στο κεφάλι μου για να μην βλέπει τα χάλια μου. Τον ένιωσα να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού. Το άρωμα του, θα μπορούσα να το μυρίσω από χιλιόμετρα μακριά. Αυτό που με έκανε να χάνομαι σε ένα δικό μου κόσμο. Τι στο καλό έπαθα μαζί του; 

<< Μαργαρίτα,  γιατί δεν τρως >> τον άκουσα να λέει, με μια λυπημένη, από όσο κατάλαβα, στην γλυκιά φωνή του.
Δεν απάντησα. Πραγματικά ήθελα να μείνω μόνη μου. Στην μοναξιά μου. Κατηγορώντας τον εαυτό μου, πως μάλλον ο πατέρας μου είχε δίκιο τελικά. Κι αν όμως όντως εφτεγα εγώ;  Ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια μου. Πάλι καλά δεν με είδε αυτός γιατί είχα το μαξιλάρι πάνω μου.

Τον άκουσα να ξεφυσαει. Και με ακούμπησε στο χέρι.

<<ξέρω τι σκέφτεσαι και καταλαβαίνω πως στεναχώρησε φυσικά γιαυτό, που έγινε. >> αρχίζε να λέει. Έβγαλα το μαξιλάρι από το πρόσωπο μου γιατί σχεδόν το οξυγόνο μου, είχε φύγει τόσο σφιχτά που το είχα το μαξιλάρι.

<< Κοίτα,  απλά ο μπαμπάς σου νευρίασε με αυτά που έκανα εγώ. Τα είπε πάνω στα νεύρα του. Εξαιτίας μου έγιναν όλα αυτά Μαργαρίτα. Εξαιτίας μου είσαι σε αυτήν την κατάσταση τώρα. Καταλαβαίνω την αντίδραση του. Και είναι λογικό. Δεν μένα όμως έπρεπε να ξεσπάσει όχι σε σένα. Εσύ δεν έκανες τίποτα κακό. Όλα εγώ τα έκανα. Εγώ ο μαλακας. >> είπε και χτύπησε το κεφάλι του με το χέρι του. Τον κοίταξα στο πρόσωπο.
Ήταν πολύ στεναχωρημενος,  φαινόταν από χίλια χιλιόμετρα.

<< Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβει πως έκανε λάθος για σένα. Μην ανησυχείς θα ξανά έρθει και θα τα βρείτε. Είσαι η μονακορη του Μαργαρίτα και ξέρω πως σε αγαπάει πολύ. Δεν θα σε άφηνε ποτέ μόνη. Είσαι όλος του ο κόσμος. Έχε μου εμπιστοσύνη. Όλα θα γίνουν όπως πριν. >> τα μάτια μου θολοσαν από τα τόσα δάκρυα, που ήθελαν να κάνουν την εμφάνισή τους.

<< Αλήθεια? Θα γυρίσει πίσω ?>> τον ρώτησα αδύναμα.

<< Είμαι σίγουρος >> είπε με απόλυτη βεβαιότητα. Μακάρι να είχε δίκιο. Ο μπαμπάς μου ήταν ο μόνος που απομηνει από την οικογένεια. Οι άλλοι μου γύρισαν όλοι την πλάτη. Ελπίζω να γυρίσει.

<< Έλα δω μικρή >> μου είπε μετά από λίγο. Ανοίγοντας τα χέρια διάπλατα.
Χαμογέλασα αδύναμα. Και μπήκα στην αγκαλιά του. Τώρα ένιωθα ασφαλής.

<< Και μην ξανακλαψεις. Με πονάει που σε βλέπω έτσι. εντάξει ?>> με ρώτησε και γωνία κούνησα ελάχιστα καταφατικα το κεφάλι μου πάνω κάτω.

<< Έλα να φας τώρα. Αλλιώς με βλέπω να τα καταβροχθηζω σαν γουρούνι>> είπε αστεία και γέλασα με αυτό που είπε.

Βγήκα από την αγκαλιά του και αυτός έφερε το δίσκο μπροστά στα πόδια μου.
Άρχιζα να τρώω σιγά σιγά. Πήρα ένα σταφύλι και τον ρώτησα άμα θέλει. Αυτός άνοιξε το στόμα του περιμένοντας να του το δώσω.

<<Έλα σουλειμαν >> τον κοροιδεψα. Και γελάσαμε. Αυτός ο άνθρωπος με έκανε να γελάσω. Ενώ πριν κάτι λεπτά, έκλαιγα.
Καθόμουν έτρωγα,  και τάιζα τον πασα από εδώ. Και λέγαμε διάφορα πράγματα και γελουσαμε. Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα.
Χαίρομαι πολύ που είναι καλά ο Ιάσονας και ο αδερφός του. Αν και λίγες μέρες που τον ήξερα τον συνήθισα.

****

Κι άλλο κεφάλαιο!!  Ελπίζω να σας αρέσει! 

Λοιπόν έχω ερωτήσεις άσχετες! Να για να περάσει η ώρα μωρέ!:)

~Ποιο είναι το αγαπημένο σας χρώμα ?( Εμένα το μπλε,  και να φανταστείτε. Θα ήθελα στο γάμο μου να είχα μπλε τριαντάφυλλα μπουκέτο.:") Πιστεύω να ήταν ωραία!)~

~και ποιο το αγαπημένο σας τραγούδι!( Αν έχετε,  εγώ ας πούμε ακούω πάρα πολλά τραγούδια και δεν έχω κάτι συγκεκριμένο <3)~

Ελπίζω να σας αρέσε το κεφάλαιο!  Ψηφίστε,  σχολιάστε!  Αντίο,  φραουλιτσες! <3