Biz Mutluluğu Arıyoruz

Aşktan bahsedilince herkesin bir tarifi, bir yorumu olur. Belki kendine göre herkes aşkı yaşadığını zanneder ama bir Ferhat’ı bir Mecnun’u bir Tahir’i bilmeden sevgi tanımlanabilir mi?

Kaç yaşına gelirsek gelelim doğru kişiyi bulmakta sıkıntı çekebiliyoruz çünkü ilgi görünce gerçekten onun bir Mecnun, bir Tahir ya da bir Kerem olabileceğini düşünebiliyoruz. Sevdiğini düşündüğümüz herkese kalbimizin tüm kapılarını düşünmeden açıyoruz. Ve onlara teslim ediyoruz bir de çok iyi bakmasını istiyoruz, bakmayacağını bildiğimiz hâlde.

Biz insanlar böyleyiz, bir türlü ders alamıyoruz; çünkü hep yanlış kişilerle tanışıyoruz. Yanlış hayata aldanıyoruz. Hayatımızı şekillendirmek isteyen ailelerimize düşman olabiliyoruz. Çünkü kafa bir tek sevdiğini algılıyor, bütün dünyamızı değiştirebiliyoruz çok sevdiğimiz insanlardan uzaklaşıyoruz.

Bir madde bağımlısı gibi ortada geziyoruz. Kurtarılmak istemiyoruz çünkü ona bağlanıyoruz, dünyamız bir tek onun için dönüyor sanıyoruz. Bize yardım etmek isteyen insanlara ters tepki verebiliyoruz. Bu, ya çok genç olmamız ya da ilgi görmek istememizden kaynaklanıyor. Biz kendimizi kaybediyoruz. Bizim yardıma ihtiyacımız var çünkü bu illetten kurtulamıyoruz, aşk başımızda dolaşıyor uzaklaşamıyoruz.

Yoksunluk nedir biliyor musunuz? Onun yokluğu, işte biz yoksunluk çekiyoruz. Bu bir yardım çığlığıdır belki de, biz kurtulmak istiyoruz. Güne mutlu başlamak istiyoruz. Telefona bakarak değil de sevdiklerimize bakarak yaşamak istiyoruz. Biz yolumuzu kaybetmiş ilerliyoruz ama zamanla hatamızı fark edebiliyoruz. İşte o zaman ne kadar büyük bir bataklıkta olduğumuzu bir kere daha anlıyoruz. O zaman da çevremizde bizi seven insanlar olmamış oluyor ama bizim gerçekten bir suçumuz yok çünkü biz mutluluğu arıyoruz.

       Gamze Yavuz