Bir Uzun Yoldan Geldim

64.Bölüm

Kapının önünde öylece kalan Levent , karşısındaki kadının neden ve hangi yüzle hala kapısına geldiğini anlamıyordu.
Anne sütüne muhtaç bir bebeği , hasta bir kadınla bırakıp gidecek kadar anne olamamışken şimdi nasıl bu eve adım atabiliyordu.
Levent ömrüne yoldaş , kalbine sevda bulmuşken , Can uğruna gözyaşları döktüğü anne bulmuşken neden azıcık mutlu olmaya izin yoktu.
Levent kaşlarını çatmış ona bakarken Belma içeri girmek için kapıya tutunup bir adım ilerledi.
"Beni gerçekten içeri almayacak mısın ? "
"Ne istiyorsun ? Belma neden buradasın hala"

"Konuşmak istiyorum.Çocuğumuzun hatrı için ."

Hatice ,kapı önünde neler olduğunu deli gibi merak etsede bir adım atıp sevdiği adamın yanına gidemiyordu.
Elini tutup , dimdik ayakta duracak gücü o an kendinde bulamadı.
Yorulmuştu artık.
Tam mutluyuz artık bizi yıkamazlar dediğinde yere kapaklanmaktan ..
Düşmekten ,kalkmaya çalışıp yeniden başlamaktan yorulmuştu.
Artık umut etmekten hayal kurmaktan ve yıkılmasından bıkmıştı.

Sadece kurduğu ailesi ile huzurlu bir yuva istiyordu.
Zenginlik ,mal mülk umrunda bile değildi .Levent ile bir ekmeği paylaşmak ,çocuklarını büyütmek ilerde ailelerine ikisinden bir parça taşıyan bir evlat daha katmaktı dileği .
Derin bir nefes alıp kendi içindeki düşüncelere dalmışken Levent'in kenara çekildiğini ,Belma'nın evine girdiğini gördü.
Bir an ayakta duramayacağını hissettiğinde koluna giren Hazal ile kendine geldi.
Kulağına fısıldayan kızın efsunlu sesi ile titreyen bacaklarını daha sağlam yere sabitledi.
"Mutluluğunu kimsenin bozmasına izin verme abla artık ." Demişti.

Minnetle genç kızın yüzüne baktı.
Levent'in karşısında duran Belma'ya göz ucuyla baktı.
Levent'e doğru ürkek adımlar atarak adamın tam yanında destek olmak istercesine durdu.
Bu biz bir aile olduk demekti.
Bu adımlar artık sen  misafir ben evin sahibi bu adamın sevdiğiyim demekti.
Belma bunu anlayacak bir kadındı.

"Hoşgeldiniz . Buyrun ." Dedi.

Belma kendinin bir kez daha bu eve hiç ait olmadığını anladı.
Çekinerek ikilinin yanından geçerken Mirza ve Aycan'ın delici bakışları arasında salondaki koltuğa rahatsızca oturdu.

Diken üstünde gibi eğreti oturan kıza , Mirza ve Aycan dik dik bakmaya devam etmesini gören  Bilal'in içinden gülmek geliyordu.

Hazal'ı kendine doğru çekerek Mirza ve Aycan'ın bakışlarını gösteren adam karısının tedirginliğini almak istiyordu.
"Sakin ol . Levent ne yapması gerektiğini bilen bir adam ."

Hazal kendisine şefkatle bakan kocasına biraz daha yaklaştı.
"Biliyorum. Levent abi ,Hatice ablayı deli gibi seviyor.Geçmişten gelen bir gölgenin aralarına girmesine ikiside izin vermez."

Bilal karısından duyduğu sözler ile yutkundu.
Levent'ten bu kadar emin olan karısı günün birinde kendisi ile ilgili gerçekleri öğrendiğinde de bu kadar kesin konuşabilir miydi ?

Bilal hem o günlerin gelmesinden deli gibi korkuyor hemde Hazal ile arasındaki tüm gölgelerin çıkması için yapacakları konuşma için sabırsızlanıyordu.
Mutfakta gelecekleri için bir adım atan adam aşık olmasa da Hazal'ı artık yanında , bir nefes yakınında istiyordu.

Bilal kendi içinde hesaplaşmasını yaparken ,Belma ve Levent ayların birikmiş mevzusunu herkesin ortasında konuşmaktan dahi çekinmiyorlardı.

Mirza'nın kaş göz yapmalarını yeni farkeden Bilal ,Hazal'ın belinden tutup kızı mutfağa doğru yönlendirdi.
Peşlerinden gelen Mirza ve Aycan ile küçük mutfak iyice daralırken ,kızlar kapıya yaklaşıp salonda konuşulan mevzuyu duymak için kulak kesilmişlerdi.