Πέρασαν δύο μέρες....
Δύο μέρες γεμάτες χαρά...
"Amelia??" Ήχησε η απαλή φωνή του
"Amelia είσαι καλά??" Επανέλαβε
"Amelia γιατί κλαις??" Ήταν οι τελευταίες του λέξεις πριν του κλείσω την πόρτα στην "μούρη"
"Amelia!! Άνοιξε μου!! Έκανα κάτι??"
Όχι αγάπη μου... Εσύ δεν έκανες, εγώ έκανα.
"Kristof δεν είμαι καλά. Γύρισε στο δωμάτιο σου"
"Amelia δεν είμαι μωρό" Φώναξε και γέλασα πικρόχολα
"Kristof.."
"ΆΝΟΙΞΕ!!"
Με βαριά καρδιά ξεκλείδωσα την πόρτα και του έκανα νόημα να περάσει.
Έκατσε στο κρεβάτι και παρέμεινε αμίλητος
"Θέλω να τελειώσουν τα μαθήματα και να γυρίσεις σπίτι σου"
"Τιιιι?" Ρώτησε ξαφνιασμενος
"Κοίτα, καταλαβαίνω ότι κουράστηκες. Αλλά και για μένα ήταν πολύ δύσκολο..."
"ΑΠΛΆ ΣΤΑΜΑΤΑ"Τον διέκοψα
"Καλά" Είπε στεναχωριμενος
"Θες να σου φέρω παγωτό??. Ίσως σε κάνει να νιώσεις καλ.... "
" ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ. ΑΥΤΌ ΘΈΛΩ "
Τα μάτια του βούρκωσαν αυτόματα και άρχισε να κλαίει
" ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟ.. ΛΌΓΟ "Είπε ενώ προσπαθούσε να βρει τις ανάσες του
" ΜΟΥ ΥΠΟ.. ΣΧΕΘΗΚΕΣ "
Ντουκ
Άκουσα το χτύπημα της εξώπορτα και νεκρή σιγή έπεσε στο σπίτι
Έπεσα στο κρύο πάτωμα και άρχισα να κλαίω
Έφυγε...
Kristof pov
"Ηρέμησε παιδί μου"
" ΟΧΙΙΙΙ" Φώναξα και συνέχισα να σπάω τα πράγματα του δωματίου μου
"Μα Kristof.. "Πήγε να πει αλλά μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το κρυστάλλινο φωτιστικό έσπασε ακριβώς δίπλα από το κεφάλι της
Αυτή με κοίταξε έξαλλη και ταυτόχρονα τρομαγμένη
" ΠΟΙΟΣ είσαι εσύ και τι έκανες στον Kristofer μου" Αναφώνησε και έτρεξε γρήγορα στην κουζίνα
Άρχισα να κλαίω ακόμα περισσότερο. Με ένα κολλημένο "γιατί " να βασανίζει τον εαυτό μου
Επόμενη μέρα
Ξύπνησα στον καναπέ με επιδεσμους κολλημένος πάνω στο δέρμα μου
DU LIEST GERADE
The Little Boy
Fantasy"Θε.. Θέλω να με βοηθήσει..ς να γι.. γίνω άντρας" "Ωω πόσο μου την σπάει όταν τραυλίζεις" Είπα και συνέχισα να παίζω με τα μαλλιά μου " " Σε πα.. Παρακαλώ "Είπε και έκανε αυτήν την γνωστή χειρονομία που κάνουν τα παιδάκια για να πείσουν τους γονείς...
