Czy myślał o tym kiedykolwiek? Czy zastanawiał się co by było gdyby to wszystko obrało inny bieg? Problem leży w tym, że on nigdy nie mógł przestać. Od momentu, kiedy dowiedział się o tym, że właśnie ona wychodzi za mąż.
Nacisnął mocniej na pedał gazu. W głowie miał jej roześmiany głos, te tańczące iskierki w jej oczach, które pokazywały prawdziwe szczęście. Wiedział, że nie był wystarczająco dobry. Gdzieś w głębi czuł, że jest od niego o stokroć lepsza; że się do niej nie umywa.
Skręcił gwałtownie kierownicą. Zdobywał kolejne zakręty z coraz większą mocą. Czuł jej obecność obok siebie. Przed oczami stawały mu obrazy z poprzedniego dnia. Miała przepiękną białą suknię z lekko posrebrzanego materiału. Wyglądała, jakby osiadła na niej cała galaktyka gwiazd. Idealnie współgrała z szarą muszką, która oplatała szyję pana młodego.
Kolejny zakręt, kolejne wspomnienia. Przypominał sobie moment, w którym ogłosili swoje zaręczyny. Oczywiście że się cieszył, jednak w głębi duszy chciał zająć to specjalne miejsce, chciał aby jeden z pierścionków wylądował na jego palcu. Jedyne co widział tamtego dnia to ten promienny uśmiech. Wiedział, że nie chciałby go niszczyć.
Krople deszczu coraz mocniej uderzały o szyby, licznik wskazywał coraz większą liczbę. Ich związek od początku wydawał się idealny. On zawsze stawał w jej obronie, ona za każdym razem okazywała mu mnóstwo miłości. Ale to Taehyung chciał okazywać miłość.
Czuł, że ten odcinek drogi będzie jego ostatnim. Samochód zatrzymał się agresywnie, jakby od dawna był przygotowany na tę podróż. Popatrzył na zdjęcie, które zrobili tamtego dnia.
Para młoda i świadek.
Po jego policzkach zaczęły spływać potoki słonych łez. Ile by oddał za to aby zająć tamto miejsce.
Para młoda i brat panny młodej.
Wszystko widział jak przez mgłę, nie był w stanie myśleć o niczym innym.
Dahyun, Jeongguk i Taehyung.
Auto gwałtownie ruszyło.
Miejsce obok kierowcy na zawsze pozostanie puste, jednak w jego głowie, siedział tam właśnie on.
Jeongguk i Taehyung.
Wykonał ostatni zakręt.
