Ο Τελευταίος Εφιάλτης

Κεφάλαιο 25ο

Κατά τις τρεις μισοκοιμόμουν πάνω στον ώμο της Αντζελίκ έχοντας χάσει επαφή με την συζήτηση που έκαναν τα παιδιά. Μετά από δύο παρτίδες χαρτιά και ένα παιχνίδι θάρρος ή αλήθεια είχα χάσει την όση ενέργεια είχε απομείνει στις μπαταρίες μου και δεν μπορούσα ούτε τα βλέφαρά μου να ανοίξω.

Άκουγα συζητήσεις δίπλα μου και την Αντζελίκ να ψιθυρίζει: μην την ξυπνήσεις. Ένιωσα κάποιον να με σκουντάει στο μπράτσο και μετά να χαϊδεύει το χέρι και μαζί το όνομά μου δυο τρεις φορές. Κατάλαβα ότι έπρεπε να ανοίξω τα μάτια μου, αλλά δεν ήθελα να σταματήσει εκείνο το ναρκωτικό χάδι στο χέρι μου. Κουνήθηκα ελαφρώς αριστερά δεξιά και επιχείρησα να σηκώσω τα βλέφαρά μου. Δεν είχα όμως ούτε αυτή την λιγοστή ενέργεια. Στην δεύτερη προσπάθεια κατάφερα να μισανοίξω τα μάτια μου τόσο όσο χρειαζόταν για να αντικρίσω τον σκούρο ουρανό των ματιών του Κρις που στεκόταν ακριβώς μπροστά μου. Είδα τα χείλη του να κινούνται χωρίς να μπορώ όμως να ακούσω τι έλεγε. Μετά από αυτό το ξύπνημα δεν είχαν επανέλθει όλες μου οι αισθήσεις. Όλοι οι ήχοι ήταν ένας βόμβος στα αυτιά μου. Κούνησα το κεφάλι μου για να του δείξω ότι δεν μπορούσα να τον καταλάβω.

«Ώρα για ύπνο...;» επανέλαβε και στα αυτιά μου ακούστηκαν καθαρά μαζί με τα λόγια του Κρις και οι υπόλοιπες συζητήσεις που γίνονταν μέσα στο δωμάτιο.

Έγνεψα καταφατικά και εκείνη την ώρα παρατήρησα πως το απαλό χάδι στο χέρι μου δεν είχε σταματήσει. Κοίταξα προς το χέρι μου και είδα ότι τα δάχτυλα του Κρις χάιδευαν την αναστροφή της παλάμης μου υπνωτικά.

Ένιωσα κάποιον να με τραβά και μέχρι να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου ήμουν όρθια. Σχεδόν... Ο Κρις είχε τοποθετήσει το χέρι του στην πλάτη μου χαμηλά κοντά στην μέση μου στηρίζοντας το περισσότερο βάρος μου. Τον άκουγα σαν να βρισκόμασταν ο καθένας σε μια άκρη ενός γιγάντιου τούνελ να χαιρετάει τα παιδιά γύρω μας.

Οι εικόνες που ακολούθησαν ήταν θολές σαν να ήμουν ναρκωμένη. Θυμάμαι να βγαίνουμε από το δωμάτιο, τον Κρις να ξεκλειδώνει με τα κλειδιά μου το δωμάτιο... και κάπου εκεί άρχισα να χάνω σκηνές. Αμυδρά κατάλαβα να με ξαπλώνουν στο κρεβάτι μου και να με τυλίγουν με τα σκεπάσματά μου. Το τελευταίο πράγμα που ένιωσα πριν παραδοθώ στην κούραση μου ήταν η ελαφριά πίεση των χειλιών του Κρις στο μέτωπό μου.

Η κραυγή μου ήταν ο εγερτήριος ήχος της σημερινής ημέρας. Το πρωινό με βρήκε απροετοίμαστη, μισοκαθισμένη να λαγοκοιμάμαι στο κρεβάτι μου χωρίς να μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου.